تحقیق تازه‌ای در مجله‌ی Nature Medicine منتشر شده است که بیان می‌کند هورمونی به نام آسپروسین موجب احساس گرسنگی در مغز می‌شود. یافته‌های این مطالعه به درمان چاقی و اضافه وزن کمک می‌کند.
دکتر Atul Chopra استادیار ژنتیک مولکولی و انسانی در کالج پزشکی Baylor نویسنده‌ی متناظر در این مطالعه است. تحقیق پیشین توسط دکتر Chopra انجام شد که توانست برای اولین بار این هورمون را کشف کند. بعد از آن محققان دریافتند این هورمون از چربی ساخته شده است و با حضور در کبد، میزان قند خون را تنظیم کرده و گلوکز آزاد می‌کند. دکتر Chopra و همکارانش دریافته‌اند هورمون آسپروسین بر هیپوتالاموس مغز اثر گذاشته، اشتها و وزن را تنظیم می‌کند.
مقاله مرتبط: غذاهایی که با کاهش اشتها منجر به کاهش وزن می‌شوند
آسپروسین و اشتها
هنگامی که این هورمون برای اولین بار در سال ۲۰۱۶ کشف شد، دکتر Chopra دو بیمار با اختلال ژنتیکی نادر Neonatal Progeroid Syndrome (یا NPS) را، مورد بررسی قرار داد. یکی از علائم این بیماری لاغری شدید است زیرا بدن قادر به تجمع چربی نیست. محققان توانستند جهش ژنتیکی در NPS را شناسایی کنند. این جهش منجر به کمبود آسپروسین می‌شود.
دکتر Chopra بیان می‌کند:
در مقایسه با افرادی که وزن طبیعی دارند، افراد مبتلا به NPS به طور غیر‌طبیعی وزن کمی دارند. زیرا سطح هورمون آسپروسین در خون این افراد به علت جهش‌های ژنتیکی پایین است. ما کنجکاو شدیم آیا آسپروسین حقیقتا، برای حفظ اشتها‌ی طبیعی افراد ضروری است؟
برای بررسی این موضوع، دانشمندان با مهندسی ژنتیک موش‌هایی مبتلا به NPS ایجاد کردند. مطابق انتظار، سطح آسپروسین در خون این موش‌ها کم بود. جوندگان نیز علائمی از NPS مانند لاغری شدید و کم اشتهایی نشان دادند.
مقاله مرتبط: مکانیسم جدید کنترل اشتها در مغز کشف شد
چگونه آسپروسین نورون‌های گرسنگی را کنترل می‌کند؟
دکتر Chopra و همکارانش، برای درک اثر آسپروسین، آن را به موش‌ها تزریق کرده و جریان‌های مغزی درگیر‌شده را مطالعه کردند. آن‌ها دریافتند به سادگی می‌توان کم‌اشتهایی را با تجویز آسپروسین به موش‌ها درمان کرد. هم‌چنین متوجه شدند این هورمون موجب تحریک دو نوع نورون می‌شود.
دکتر Chopra می‌گوید:
دو نوع نورون در تنظیم اشتها نقش دارند. نوع اول، نورون‌های AgRP هستند که اشتها را تحریک می‌کنند. نوع دوم، نورون‌های POMC هستند که اشتها را مهار می‌کنند. آسپروسین به گونه‌ای متفاوت بر هر دو نوع این نورون‌ها اثر می‌گذارد. نورون‌های AgRP، تحریک‌کننده اشتها را فعال می‌کند و نورون‌های POMC، سرکوب‌کننده اشتها را بی‌اثر می‌کند.
دکتر Dr. Yong Xu، استادیار طب اطفال و تغذیه در کالج پزشکی Baylor معتقد است بر اساس تحقیقات ما، آسپروسین در تغییر عملکرد نورون‌های تنطیم اشتها نقش ندارد. گر‌چه گیرنده‌های این هورمون به طور کامل شناسایی نشدند.
درمان جدید برای چاقی و دیابت
از منظر آسیب‌شناسی، انسان‌ها و موش‌های چاق دارای غلظت بالایی از آسپبروسین در جریان خون خود هستند. خنثی کردن این مقدار از آسپروسین، اشتها و وزن موش‌های چاق را کم می‌کند، هم‌چنین شاخص گلایسمی را پایین می‌آورد.
بنابر‌این یافته‌های این مطالعه، برای درمان چاقی مفید خواهد بود و به کسانی که از اضافه وزن رنج می‌برند و بیماران مبتلا به NPS کمک می‌کند. پزشکان می‌توانند با تنظیم سطح آسپروسین جهت درمان چاقی گام بردارند.
مطمئنا تحقیقات بیش‌تری نیاز است. اما نتایج این مطالعه، راهکار‌های خوبی برای درمان چاقی ارائه کرده است. نه تنها در مورد چاقی، بلکه آسپروسین برای درمان دیابت هم موثر خواهد بود. تحقیقات پیشین نشان داد، تزریق آنتی بادی ضد آسپروسین در موش‌های مبتلا به دیابت موجب کاهش قند خون آن‌ها می‌شود.
دکتر Chopra عقیده دارد اگر افراد مبتلا به دیابت، مشابه موش‌ها به آنتی‌بادی آسپروسین پاسخ دهند؛ این کشف به درمان جدیدی برای دیابت منجر می‌شود. درمانی که زندگی میلیون‌ها نفر را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
