این درست است، و شاید اصلا تعجب‌آور نیست، که آنچه که می‌خوریم بر میکروب‌هایی که در روده‌ی ما زندگی می‌کنند که مجموعاً به عنوان میکروبیوتای روده شناخته می‌شوند، تأثیر می‌گذارد. که با توجه به دو مقاله‌ی جدید، ورزش هم اثر مشابهی دارد.
محققان دریافتند در آزمایش‌های انسان و موش فعالیت فیزیکی، مستقل از رژیم غذایی، ترکیب میکروبیوتای روده را به نحوی تغییر می‌دهد که تولید اسیدهای چرب کوتاه زنجیر (SCFA) را افزایش می‌دهد که برای سلامتی مفید است.
مطابق گفته‌ی Jeffery Woods، پروفسور زیست شناسی و سلامت دانشگاه lllinois در Urbana-champaign و محقق اصلی دو مقاله، تحقیق آن‌ها برای اولین بار نشان می‌دهد که تنوع باکتریهای روده را می‌توان از طریق ورزش، به تنهایی، تغییر داد.
مقاله‌ی اول که در بررسی اثرات ورزش برروی میکروبیوتای روده‌ی موش‌ها تحقیق می‌کرد، در ژورنال Gut Microbes منتشر شد.
این مقاله سه گروه از موش‌ها را شامل می‌شود: یک گروه از موش‌ها فعالیت نداشتند، گروه دیگر به دستگاه running wheel (برای ورزش) دسترسی داشتند و گروه سوم آرام و بی حرکت بوده و در محیط استریل و بدون میکروب قرار داشتند. به این معنی که آن‌ها به دلیل رشد دریک محیط استریلی، هیچ میکروب روده ای نداشتند.
محققان مواد مدفوع را از دو گروه دارای تمرین و بدون فعالیت گرفته و آن را به داخل کولون موش‌های محیط استریلی پیوند زدند.
ورزش میکروب‌های مفید روده را افزایش می‌دهد
در نتیجه‌ی پیوند مدفوع، موش‌هایی که قبلاً بدون میکروب بودند، میکروبیوتای روده را که ترکیبات مشابهی با گروه‌های اهداکننده داشتند، پیشرفت دادند.
جالب است، موش‌های بدون میکروب که پیوند مدفوع را از گروه دارای فعالیت دریافت کرده بودند، سطح بالایی از میکروب‌های روده را که SCFAهایی به نام باتیریت تولید می‌کردند، داشتند که برای کاهش التهاب و افزایش سلامت روده شناخته شده است.
لیدر مقاله، Jacob Allen که درزمان تحقیق در دانشگاه Urbana-champaign بود، می‌گوید:
کاهش التهاب و افزایش مولکول‌های احیاکننده‌ای که باعث بهبودی سریع‌تر می‌شود، وجود دارد.
بر پایه‌ی یافته‌های آن‌ها محققان نتیجه گرفتند که تغییرات ناشی از ورزش در میکروبیوتای روده می‌تواند تعاملات میکروبی میزبان را با نتایج فوق‌العاده مفید برای میزبان، تغییر دهد.
اما این یافته‌ها برای انسان هم صدق می‌کند؟ این همان چیزی است که تیم با مقاله‌ی دوم به دنبال آن بود.
تفاوت بین افراد چاق و لاغر
مطاعات دوم، منتشر شده در ژورنال Medicine Science in Sport & Exercise، شامل ۳۲ نفر بدون تحرک ه ۱۸ نفر از آن‌ها لاغر و ۱۴ نفر چاق بودند. شرکت کنندگان در یک برنامه‌ی ورزشی تحت نظارت، شرکت داشتند که ۳۰ تا ۶۰ دقیقه تمرین استقامتی، ۳ روز در هفته و کلاً به مدت ۶ هفته، را شامل می‌شد.
هنگامی که برنامه‌ی تمرین ۶ هفته‌ای متوقف شد، از افراد خواسته شد تا به مدت ۶ هفته به رفتار‌های بی تحرک بازگردند. نمونه‌های مدفوع از هر شرکت‌کننده قبل و بعد از برنامه‌ی تمرینی و قبل و بعد از دوره‌ی ۶ هفته‌ای بدون تحرک، به دست آمد. در طول دوره‌ی مطالعه افراد رژیم غذایی معمول خود را ادامه می‌دادند.
محققان دریافتند که تمام شرکت‌کنندگان دوره‌ی ۶ هفته‌ای تمرین، با افزایش سطح SCFA به ویژه باتیریت، مواجه شدند. اما این سطح هنگامی که افراد به رفتار بدون حرکت برگشتند، کاهش یافت.
محققان به کمک آزمایش‌های ژنتیک، دریافتند که افایش سطح SCFA با تغییرات سطح میکروب‌ها روده‌ای که SCFAها مثل باتیریت را تولید می‌کنند، رابطه دارد. به گزارش تیم، افراد لاغر پس از ورزش، بیشترین افزایش را در میکروب‌های روده‌ای تولید کننده‌ی SCFA با توجه به اینکه سطح آن در ابتدا بسیار پایین بود، داشتند.
افراد چاق، افزایش متوسطی در میکروب‌های روده‌ای تولیدکننده‌ی SCFAها، تجربه کردند.
Jeffery Wood می‌گوید:
خط پایین این است که تفاوت‌های واضحی در نحوه‌ی چگونگی میکروبیوم افراد چاق نسبت به افراد لاغر در پاسخ به ورزش وجود ارد. ما باید تلاش بیشتری برای تعیین چرایی این رویداد داشت باشیم.
به طور کلی محققان بر این باورند که یافته‌های هر دو مطالعه شواهد اثبات کننده‌ای ارائه می‌دهد که ورزش به تنهایی، مستقل از رژیم غذایی، می‌تواد ترکیب باکتریهای روده را تغییر دهد.
