استرس مزمن مدارهای مغزی را دچار تغییر کرده و احتمال افسردگی و آشفتگی‌های روانی را بالا می‌برد. براساس مطالعات انجام‌شده روی حیوانات بعضی از این اتفاقات تحت اثر سلول‌های ایمنی اطراف مغز اتفاق می‌افتند.
سلول‌های ایمنی ساکن مغز میکروگلیا نامیده می‌شوند. آنها مسئول دفع التهاب و عفونت هستند اما تنها وظیفه‌شان این نیست. این سلول‌ها همچنین به ساخت و راه‌اندازی مجدد مدارهای مغزی کمک می‌کنند. پروفسور رونالد دومان در مورد اتفاقاتی که بر میکروگلیاها در استرس مزمن می‌افتد تحقیقی انجام داده است.
وی اولین آزمایشات خود را بر روی موش‌ها انجام داد، به طوریکه موش‌ها را به مدت چند هفته در شرایط استرس‌زا قرار داده و سپس اثری که بر مغزشان گذاشته بود را بررسی کرد. همانطور که انتظار می‌رفت این کارسبب بروز افسردگی و اضطراب در موش‌ها شده‌بود.
آزمایشات تیم نشان داد که در شرایط استرس‌زا نورون‌های قشر پیشانی مغز- منطقه‌ای که در اعمال پیچیده مانند تصمیم‌گیری و رفتار اجتماعی دخیل هستند- سیگنالی را ایجاد می‌کنند که موجب می‌شود میکروگلیا مدارهای مغزی را دچار تغییر کند.
در نتيجه اين تغييرات عملکردي در ميکروگلیاها، نورون‌های قشر پيشانی، بخشی از اتصالات سيناپسی خود را از دست می‌دهند و این اتفاق مهمی است چراکه محدودشدن اتصالات قشرپیشانی دلیل عمده افسردگی در مطالعات بالینی معرفی شده است.
تیم تحقیقاتی دریافت هنگامی که آنها از تولید سیگنال تحریک‌کننده میکروگلیا جلوگیری می‌کردند، موش‌هایی که در معرض استرس مزمن بودند علائم اضطراب یا افسردگی را از خود نشان نمی‌دادند.
یافته‌ها نشان می‌دهد که قطع کردن سیگنال ناشی از استرس میان نورونها و میکروگلیا ممکن است راهی برای درمان اضطراب و افسردگی در بیماران باشد.
