انتشار این مقاله


دهه‌هاست که تحریک اخبار نادرست، بی‎علاقگی نسبت به واکسیناسیون را منجر شده‌است

تعدادی از عوامل اجتماعی و سیاسی ممکن است تاثیر بیشتری نسبت به فرزندداری نامناسب، بر عدم واکسیناسیون فرزندان داشته باشد.

طبق مطالعه‌ای از دانشگاه واترلو، میراث عوامل اجتماعی و سیاسی در مقایسه با فرزندپروری بد، ممکن است بر تصمیمات مردم مبنی بر عدم واکسیناسیون فرزندانشان تأثیر بیشتری بگذارد.

این مطالعه که در نشریه انجمن پزشکی کانادا چاپ شده‌است، نشان می‌دهد که تاریخچه‌ی رسوایی‌های دارو، شیوه‌های آموزش پزشکی و فقدان اولویت سیاسی در زمینه پیشگیری از بیماری‌هایی که در دهه ۱۹۶۰ آغاز شد، می‌تواند منجر به بی‌تفاوتی ایمن‌سازی (واکسیناسیون) شود که امروزه نیز آن را به صورت تردید در واکسن می‌بینیم.


مقاله مرتبط: داروی کاهش زوال عقل ممکن است در سه سال آینده در دسترس باشد و یک واکسن که برای یک دهه از بیماری پیشگیری کند


Heather MacDougall، استاد تاریخ در واترلو و یکی از نویسندگان در این مطالعه، می‌گوید:

این مسئله فقط درباره پدر و مادر نیست. تاریخ نشان می‌دهد مشکلات سیستمیک از جمله عدم آموزش و تحصیلات عمومی، عدم دسترسی، عدم آموزش، و شاید مهم‌تر از همه، فقدان اراده سیاسی برای برنامه‌ی ایمن‌سازی ملی نیز وجود دارد.

MacDougall و دستیار نویسنده Laurence Monnais از دانشگاه de Montréal، پذیرش اعتراضی و تردیدآمیز واکسن سرخک را در طول سه دهه تا ۱۹۹۸، درست قبل از نشریه بدنام و ننگین Andrew Wakefield که به دروغ واکسن MMR (سرخک، اوریون، سرخجه) را به اوتیسم مرتبط کرد، ردیابی و تحلیل کرد.
مطالعه‌ی آن‌ها نشان می‌دهد که پدیده تردید در واکسن قبل از دهه ۱۹۹۰ آغاز شده‌است و بینشی را در مورد نیروهای در جریانی که در پی موارد تردید به واکسن قرار گرفته‌اند، عرضه می‌کند.

مورخان روندهایی را از دهه ۱۹۶۰، مانند فاجعه‌ی داروی تالیدومید در سال ۱۹۶۲، و ظهور سبک‌های جدید فرزندپروری، موج دوم فمینیسم و محبوب‌سازی طبِ جایگزین را ثبت کرده‌اند.
طبق این مطالعه، شیوع سرخک در دهه‌های ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ با تغییر رفتار فردی و تا اندازه‌ای مسئولیت جمعی برای ارتقای سلامت و سلامت شخصی مطابقت داشت. تا دهه‌ی ۱۹۹۰، تمرکز ملی و بین‌المللی بر حقوق کودکان و سلامت کودک، والدین جوان را ترغیب می‌کرد که سوال کنند آیا واکسیناسیون برای فرزندشان سودمند است؟


مقاله مرتبط: واکسن سرخک و نجات جان بیش از ۲۰ میلیون نفر بعد از سال ۲۰۰۰


MacDougall گفت:

فقدان آموزش پایدار در علم سریع‌التغییر ایمنی‌شناسی، مراقبان بهداشت کانادا را با دانش محدودی برای ارائه‌ی راهنمایی در مورد مزایای واکسیناسیون در هنگام سوال والدین مضطرب مواجه کرد.

تقسیم قدرت‌های فدرال، ایالتی و منطقه‌ای در زمینه مراقبت‌های بهداشتی، شرایط نامساعد سیستمیک را برای توافق موردنیاز برای ایجاد یک برنامه‌ی ایمن‌سازی ملی پایدار ایجاد کرده‌است.

MacDougall گفت:

با انتشار تحقیقات ما، مجله انجمن پزشکی کانادایی ارتباط رشته‌های علوم انسانی مانند تاریخ را برای کمک به شناخت پدیده‌های اجتماعی مانند تردید در واکسن در شیوع بیماری‌های صورت، تایید می‌کند.

اسما تقی‌زاده انهاری


نمایش دیدگاه ها (0)
دیدگاهتان را بنویسید