داروین، نیوتون، اینشتین. وقتی دانشمندان به سطح خاصی از شهرت می‌رسند، نیازی به اسم کوچک احساس نمی‌شود. بر اساس مطالعه‌ای جدید، این قاعده مخصوصاً برای دانشمندان مرد صادق است. همچنین این مسئله فقط مخصوص دانشمندان نیست: سیاست‌مداران، ورزشکاران، و دیگر اشخاص مهم اگر مرد باشند، با احتمال بیشتری تنها با نام خانوادگی خوانده می‌شوند.
محققان در یک سری از مطالعات، تفاوت جنسی فاحشی را آشکار کرده‌اند که اولین مورد آن‌ها به چگونه خطاب شدن استادان در مقاله‌های دانشجویان پرداخته است. این تیم امروز در شرح اقدامات آکادمی ملی علوم اعلام کرد که ۵۶ درصد بیشتر احتمال دارد که پروفسورهای مرد تنها با اسم خانوادگی‌شان خوانده شوند. بیشتر اختلاف در علوم کامپیوتری است، جایی که نام خانوادگی ۴۸ درصد پروفسورهای مرد و ۱۸ درصد پروفسورهای زن ترجیح داده می‌شود.
طی سه مطالعه‌ی بعدی، محققان تأیید کردند که احتمال تسمه‌ی تنها-با-نام-خانوادگی در سه زمینه‌ی دیگر نیز چنین است. در یکی از آن‌ها، در بین صاحب‌نظران مرد ۱۲۶ درصد بیشتر احتمال داشت که در شوهای سیاسی به این شیوه خوانده شوند. در دیگری، شرکت‌کنندگان ۷۴ درصد بیشتر احتمال داشت مردان معروفی مثل جو بایدن و کارل سیگان نسبت به زنانی مثل جین آستن و ماری کوری تنها با نام خانوادگی یاد شوند.
بیشتر بخوانید:
- فمینیست بودن برای سلامتی‌تان مفید است!
- خصومت پایدار با زنان تحصیل‌کرده: قضیه فقط آزار جنسی نیست!
- جامعه علمی آزار و اذیت جنسی را به عنوان خطای علمی تعریف می‌کند
این شیوه‌ی نام بردن از اشخاص، به نظر می‌رسد طرز فکر بقیه را نسبت به آن شخص تحت تأثیر قرار می‌دهد. آزمایش‌های دیگری از همین تیم نشان داده است که رفرنس دادن تنها با نام خانوادگی به نوعی معروف و برجسته بودن را نشان می‌دهد. در یکی از این آزمایش‌ها، دانشمندان خیالی که تنها با نام خانوادگی‌شان مشخص شده بودند، ۱۴ درصد بیشتر استحقاق کسب جایزه داشتند. این به آن معناست که شاید زنان، فقط به خاطر نحوه‌ی خطاب قرار گرفتن، کمتر مورد ستایش و تقدیر قرار گیرند.
