سرطان پستان ارتباط خیلی مهمی با رژیم تغذیه‌ای و سبک زندگی افراد دارد. چاقی و دیابت به علت افزایش میزان انسولین در بدن، احتمال ابتلا به سرطان پستان را در فرد افزایش می‌دهند. بنابراین مداخلاتی که منجر به نگهداری میزان گلوکز در حد نرمال شود علاوه بر ممانعت از ابتلا به دیابت نوع ۲ از ابتلا به سرطان پستان نیز پیشگیری خواهد کرد.
علاوه بر موارد گفته شده اختلالات موجود در ریتم نرمال شبانه‌روزی نیز مرتبط با سرطان پستان است. تحقیقات متنوعی نشان داده‌است که افرادی که شب‌کار هستند،در معرض ابتلا به بیماری‌های بیشتری نسبت به کسانی که به میزان عادی و معمولی کار می‌کنند است. ریتم شبانه‌روزی در این مقاله مربوط به کیفیت و میزان خواب است.
درباره‌ی رژیم غذایی می‌توان گفت که تغییر کوچکی در آن مانند زود شام خوردن می‌تواند متابولیسم گلوکز را در بدن افزایش داده و ریتم شبانه‌روزی را بهبود بخشیده و در نتیجه از ابتلا به سرطان پستان پیشگیری خواهد کرد.
پیشنهاد بیشتر محققان این است که حدالامکان فاصله‌ی بین شام و صبحانه‌ی روز بعد طولانی بوده تا بدن بیشترین فرصت را برای ترمیم و بهبودی خود داشته باشد. کاتابولیسم در بدن هنگامی شروع می‌شود که کار دستگاه گوارشی به پایان رسیده باشد که پس از آن دتوکسیفیکیشن و ترمیم آغاز خواهد شد.
محققان متوجه شده‌اند که دریافت کالری بالا به‌صورت دیروقت در هنگام شب (و هنگام شروع مسیر کاتابولیسم) می‌تواند بیومارکرهای سرطان پستان را در بدن فرد افزایش داده و بنابراین او را مستعد ابتلا به این بیماری کند.
فاز کاتابولیسم، التهاب و کنترل گلایسمی:
مطالعات انجام شده بر روی ۲.۶۵۰ زن نشان داد که کسانی که بخش اعظمی از کالری روزانه‌ی خود را در هنگام شب ( ساعت ۵ تا ۱۲ شب) دریافت می‌کنند، پروتئین سی-ری‌اکتیو (CRP) بیشتری در بدن خود دارند. این پروتئین یکی از مارکرهای معروف التهابی است.
با هر ۱۰% افزایش کالری در شب ۳% میزان پروتئین سی-ری‌اکتیو افزایش می‌یابد. خانم‌های که دوره‌ی کاتابولیسم در بدنشان طولانی‌تر است میزان کمتری از این پروتئین را خواهند داشت بدین صورت که با افزایش هر ساعت به این دوره، ۸% میزان پروتئین سی-ری‌اکتیو کاهش می‌یابد الب ته به این شرط که این افراد کمتر از ۳۰% کالری روزانه‌ی خود را در هنگام شب مصرف کنند! هرچه فاصله‌ی زمانی بین دوره‌ی کاتابولیسم و مصرف صبحانه در روز بعد بیشتر باشد احتمال به‌جود آمدن التهاب کاهش می‌یابد.
مطالعه‌ی دیگری در این زمینه انجام شد که به ارتباط بین طول دوره‌ی کاتابولیسم شبانه با بیومارکرهای کنترل گلیسمی پرداخت. این مطالعه نشان داد که افرادی که دارای دوره‌ی کاتابولیسمی طولانی‌تری هستند در کل میزان کالری کمتری دریافت می‌کنند. دریافت این میزان کم کالری اغلب بعد از ساعت ۱۰ شب بوده و به صورت میان‌وعده‌های کوچک به مصرف بدن می‌رسند. اضافه شدن ۳ ساعت به دوره‌ی کاتابولیسم شبانه باعث کاهش ۴% قند خون بعد از مصرف غذا و ۱۹% کاهش تمایل به افزایش میزان HbA1c می‌شود.با افزایش هر ۲ ساعت به دوره‌ی کاتابولیسم میزان HbA1c به مقدار ۰.۳۴ کاهش می‌یابد.
تحقیق دیگری با بررسی زنان مبتلا به سرطان پستان و امکان وجود ارتباط بین ابتلای مجدد به این بیماری و طول دوره‌ی کاتابولیسم شبانه در بدن آن‌ها انجام شد. تحقیقات انجام گرفته به صورت مستقیم اشاره‌ای به سرطان پستان نکرده‌اند اما بیومارکرهای مرتبط با این سرطان را تحت بررسی قرار داده‌اند.
طول دوره‌ی کاتابولیسم شبانه در زنان مبتلا به سرطان پستان:
این مطالعه با اطلاعات بدست آمده از ۲۴۱۳ زن مبتلا به سرطان پستان در سه درجه ابتلا (به تازگی، به مدت یکسال و به مدت ۴ سال) انجام گرفت. طول مدت کاتابولیسم شبانه‌ی مورد نظر محققان ۱۲.۵ ساعت بود و افراد مورد مطالعه بر طبق این رنج به دو دسته تقسیم می‌شدند. افرادی که دارای طول مدت بیشتر از ۱۳ ساعت بودند و افرادی که طول مدت کاتابولیسمشان کمتر از ۱۳ ساعت بود.
نتایج نشان داد که افرادی که طول مدت کاتابولیسم شبانه‌شان کمتر از ۱۳ ساعت بود، ۳۶% احتمال ابتلای مجدد آن‌ها به این بیماری در طی ۷ سال تحت نظر بودن افزایش می‌یابد.
نتیجه‌ی دیگر این تحقیق این بود که افرادی که دارای دوره‌ی کاتابولیسم طولانی‌تری هستند کیفیت خوابشان در هنگام شب نیز بسیار بهتر از سایرین است.
با افزایش میزان این دوره توسط تغییر سبک زندگی می‌توان از ابتلا به سرطان پستان پیشگیری کرده و زندگی سالمی را پشت سر گذاشت.
مقاله‌ی مرتبط:واسطه‌ی تاثیر مثبت ورزش کردن بر بهبود سرطان پستان چیست؟
افزایش مدت زمان کاتابولیسم: فرصت ترمیم و بهبودی بدن
بعد از صرف غذا دو مرحلهی متابولیسمی مهم وجود دارد:
در فاز آنابولیک میزان گلوکز خون افزایش می‌یابد که مقداری از آن صرف تولید انرژی در بدن شده و بقیه‌ی آن به صورت گلیکوژن در بدن ذخیره می‌شود. بعد از مدتی میزان گلوکز بدن به میزان اولیه‌ی خود برمی‌گردد.
در فاز کاتابولیک گلیکوژن را به منظور تولید انرژی می‌شکند. هنگامی که ذخایر گلیکوژن در بدن کاهش می‌یابند بدن مجبور به استفاده از اسیدهای چرب برای تولید انرژی خواهد شد. در طول مدت فاز کاتابولیک بدن فرصت ترمیم و بهبودی اجزای خود را پیدا کرده و مقاومت خود را دربرابر استرس‌های محیطی افزایش می‌دهد.
فازهای کاتابولیک طول کشیده باعث کاهش فعالیت انسولین و راه‌های سیگنالینگ IGF-1 شده که در نهایت منجر به کاهش ایجاد التهاب، کاهش فشار خون و بهبودی حساسیت بدن نسبت به انسولین می‌شود.
زمان صرف غذا و ریتم شبانه‌روزی:
ساعت تظیمی بزرگ در بدن انسان هیپوتالاموس است که این ساعت ریتم فعالیتی بدن را بر اساس ریتم شبانه‌روزی تنظیم می‌کند. ساعت‌های تنظیمی محیطی بسیاری در دیگر ارگان‌های بدن وجود دارد. یکی از این ساعت‌ها در کبد است که هنگام خوردن غذا تحریک می‌شود.
ایده‌ی کلی این است که هنگامی که فرد دیروقت شام می‌خورد ساعت‌های کوچک محیطی از کنترل و تبعیت ساعت بزرگ و اصلی خارج می‌شوند! هنگامی که فرد زودتر شام خود را به پایان می‌رساند تمام ساعت‌های موجود در بدن همراستا با یکدیگر کار کرده و درنهایت منجر به ایجاد کیفیت خواب بهتری برای فرد می‌شوند.
حساسیت نسبت به انسولین در بدن تنظیمات مخصوص به خود را دارد. در صبح میزان این حساسیت افزایش یافته و در هنگام شب کاهش می‌یابد. بنابراین منطقی است که به منظور حفظ سلامتی بدن فرد مصرف غذای خود را ترجیحا زودتر به پایان برساند.
در کل می‌توان گفت که میزان ایده‌آل برای طول فاز کاتابولیسم در بدن ۱۳ ساعت است و بنا به دلایل گفته شده هرچه این میزان افزایش یابد برای سلامت بدن بهتر خواهد بود.
