تحقیقات جدیدی که در Cancer Research (ژورنال مجمع آمریکایی تحقیقات سرطان) انجام شده نشان می‌دهد توانایی سرم گرفته شده از خون زنان مبتلا به سرطان پستان، بلافاصله پس از دو ساعت ورزش متوسط تا سنگین، در جلوگیری از رشد و بقای سلول‌های سرطانی پستان، حداقل در آزمایشگاه و در موش‌های آزمایشگاهی، می‌تواند به فعال شدن اپی‌نفرینی مسیر سیگنالی هیپو (Hippo signaling pathway) نسبت داده شود.
مقالهی مرتبط: ورزش؛ بهبوددهنده‌ی خستگی و زوال مهارت‌های شناختی ناشی از سرطان
سرپرست اصلی این تحقیق پِرنیل هاجمَن (Pernile Hojman) مسئول مرکز تحقیقات فعالیت‌های فیزیکی در دانشگاه بیمارستان کُپنهاگن دانمارک می‌باشد. هاجمن توضیح می‌دهد جمع‌آوری شواهد اپیدمیولوژیک نشان می‌دهد ورزش کردن می‌تواند احتمال عود و بازگشت مجدد سرطان پستان را در زنان کاهش دهد اما درباره‌ی مکانیسم مولکولی این محافظت هنوز اطلاعات نسبتا کمی در دست است. هاجمن افزوده است ما اگر بخواهیم از این دانسته برای مداخله در رشد تومورهای سرطانی، متاستاز آن‌ها و هدف قرار دادن مولکولی سلول‌های سرطانی استفاده کنیم، لازم است مکانیسم این محافظت را به خوبی و به طور دقیق بشناسیم.
مقالهی مرتبط: راهنمایی برای پیشگیری از سرطان پستان
همکاران هاجمن قبلا گزارش کرده‌اند که دو ساعت ورزش متوسط تا شدید، در زنانی که از سرطان پستان نجات یافته‌اند، سطح برخی فاکتورهای سرم را افزایش می‌دهد و این سرم می‌تواند در آزمایشگاه، بقای سلول‌های سرطان پستان را کاهش دهد.
در این مطالعه محققان تلاش کردند تا فاکتورهای مؤثر بر بقای سلول و نیز فرآیند این تأثیر را مشخص کنند.
شيوه‌ی انجام تحقیق
هاجمن و همکارانش چندین نمونه‌ی خونی جمع‌آوری کرده و سرم آن‌ها را استخراج کردند. این نمونه‌ها از هفت زن سالم و بیست زنی که پس از جراحی سطح اول سرطان پستان، تحت درمان با شیمی‌درمانی و مکمل بودند، قبل و بعد از دو ساعت ورزش متوسط تا سنگین گرفته شده بودند. ورزشی که زنان مبتلا به سرطان پستان در آن شرکت کردند، بخشی از یک برنامه‌ی توان‌بخشی استاندارد شش هفته‌ای در بیمارستان دانشگاه کپنهاگن بود.
سرمی که پس از ورزش کردن از هر دو گروه زنان سالم و مبتلا به سرطان به دست آمده بود، در مقایسه با سرم به دست آمده قبل از ورزش کردن، بقای دو رده‌ی سلول‌های سرطانی پستان (MCF-7 و MDA-MB-231) را کاهش می‌داد. علاوه‌براین، این سرم به طور قابل توجهی توانایی سلول‌های MCF-7 را برای ایجاد تومور در صورت تزریق به موش‌ها ضعیف می‌کرد. ۴۵ درصد موش‌هایی که سلول‌های در معرض سرم بدست آمده پس از ورزش را دریافت کرده بودند، مبتلا به تومور شدند در حالی که این آمار در موش‌هایی که سلول‌هایِ در معرضِ سرمِ بدست آمده در حالت استراحت را دریافت کرده بودند، حدود ۹۰ درصد بود.
تاثیرات سرم به دست آمده پس از ورزش کردن بر بقا و توانایی تشکیل تومورِ سلول‌های MCF-7، در صورت بلوکه شدن اتصال اپی‌نفرین به گیرنده‌اش در سطح سلول‌های MCF-7، به طرز چشمگیری کاهش پیدا می‌کرد. اما این بلوکه شدن تاثیرات سرم بدست آمده پس از ورزش را بر سلول‌های MDA-MB-231 خیلی تغییر نمی‌داد.
آنالیزهای بیشتر نشان داد که اپی‌نفرین می‌تواند در سرم به دست آمده پس از ورزش کردن، یک مسیر سیگنالی محدودکننده‌ی تومور، به نام مسیر سیگنالی هیپو را در سلول‌های MCF-7 (و نه سلول‌های MDA-MB-231) فعال کند. هاجمن در این باره گفته است:
نتایج این تحقیق نشان می‌دهد ورزش متوسط تا شدید، می‌تواند به افزایش حاد سطوح اپی‌نفرین در خون بیانجامد که نهایتا از طریق فعال کردن مسیر سیگنالی هیپو، باعث کاهش توانایی بقا و رشد سلول‌های سرطانی پستان می‌شود. هرچند این تحقیقات نشان می‌دهند که برای زنان مبتلا به سرطان پستان بهتر است که ورزش متوسط یا سنگین انجام دهند، تحقیقات بیشتری مورد نیاز است تا صحت این موضوع تأيید شود. زنانی که به تازگی سرطان پستانشان تشخیص داده شده، قبل از شروع هر برنامه‌ی ورزشی، بهتر است با پزشکشان مشورت کنند.
هاجمن افزوده است:
سلول‌های MCF-7، سلول‌هایی هستند که برای هورمون‌ها رسپتور دارند در حالی‌که سلول‌های MDA-MB-231، سلول‌های بدون رسپتور سه‌گانه‌اند. شواهد اپیدمیولوژیک وجود دارند که نشان می‌دهند ورزش کردن می‌تواند احتمال عود سرطان پستان دارای سلول‌های با گیرنده‌ی هورمون را در مقایسه با سرطان پستان دارای سلول‌های بدون رسپتور سه‌گانه (سه‌گانه‌ی منفی)، کاهش دهد. این شواهد دلیل اینکه چرا سرم به دست آمده پس از ورزش کردن بیشتر بر سلول‌های MCF-7 تاثیر می‌گذارد را توضیح می‌دهد. علاوه‌براین، این دو رده ی سلولی در جهش‌هایشان نیز با یکدیگر تفاوت دارند و تفاوت تاثیر ورزش کردن بر هر یک از این رده‌ها می‌تواند از این تفاوت نیز ناشی شود.
مقالهی مرتبط: مهارکننده‌ی تنظیم‌گر اپی‌ژنتیک، امیدی تازه برای سرطان سینه
هاجمن اعتقاد دارد که محدودکننده‌ی اصلی این مطالعه، این است که این تحقیق نوعی از عود و بازگشت مجدد و متاستاز سرطان پستان را مورد بررسی قرار می‌دهد نه پروسه‌ی طبیعی سرطان پستان را.
مقالهی مرتبط: محققان مکانیسم جدیدی برای جلوگیری از متاستاز سرطان پستان کشف کرده‌اند.
