چگونه تشخیص دهیم فردی به اختلال شخصیتی مرزی مبتلاست؟
اختلال شخصیتی مرزی، نزدیک به ۱% تا ۶% از جمعیت را درگیر می‌کند؛ در میان زنان شایع‌تر است و رایج‌ترین نشانه‌ی آن، سابقه‌ی طولانی فرد در عدم توانایی روابط شخصی است.
علت این امر، احساسات ناپایدار و بی‌فکرانه است. این افراد ممکن است در یک لحظه، شخص دیگری را پرستش کنند و در لحظه‌ای دیگر، از او متنفر باشند؛ در نتیجه، روابط آنان، بسیار پرتنش و ناپایدار است.
برای این بیماری، ۷ نشانه یا زنگ خطر رایج وجود دارد که در ادامه، به بررسی آنان می‌پردازیم.
۱) ترس شدید از تنها ماندن. در فرم واقعی یا خیالی.
۲) تمایل به ریسک کردن، بدون فکر کردن به عواقب تصمیم‌هایشان. خصوصاً زمانی که نتایج می‌توانند سبب آسیب‌رساندن به شخص دیگر شوند؛ برای مثال، تصادف ماشین، رابطه‌ی جنسی پرخطر و یا مصرف مواد مخدر.
مقاله‌ی مرتبط: با ۱۰ اختلال شایع شخصیتی آشنا شویم!
۳) تلاش برای آسیب‌رساندن به خود یا فکر کردن مداوم به خودکشی. افراد مبتلا به اختلال شخصیتی مرزی، معمولاً هنگام آسیب‌رساندن به خود، قصد خودکشی ندارند؛ این کار را بیشتر برای ابراز احساسات، اظهار خشم نسبت به خویشتن و یا برای احساس ‘معمولی‌بودن’ انجام می‌دهند.
۴) داشتن احساسات ناپایدار نسبت خود. این بیماران، احساسات متغیری، بسته به افرادی که زمان خود را با آنان می‌گذرانند، تجربه می‌کنند. آنان اغلب احساس پوچی و گمشدگی دارند.
۵) افکار پارانوئید. بیماران مرزی، چیزهایی را باور دارند که ممکن است اصلا وجود خارجی نداشته باشد. در برخی موارد نیز آن‌چنان در افکار خود غرق می‌شوند که گویا اصلاً حضور ندارند.
مقاله‌ی مرتبط: پارانویا
۶) خشم شدید. خصوصاً در رابطه با مسائل بسیار کم‌اهمیت و جزئی و بروز دادن واکنش‌های فیزیکی.
۷) بالا و پایین شدن عاطفی. افرادی با اختلال مرزی، بر یک ترن هوایی عاطفی سوارند؛ ممکن است احساس اضطراب شدید آنان در لحظه‌ای دیگر، به افسردگی شدید یا یک حس بسیار قوی دیگر تبدیل شود. این بالا و پایین شدن ممکن است تنها چند ساعت به طول انجامد و یا برای چند روز دوام آورد.
درمان
متخصصان درمانگر، معمولاً به دنبال طیفی از نشانه‌ها در افراد مشکوک به این اختلال، برای تشخیص قطعی می‌باشند. در سیستم‌های مختلف، این نشانه‌ها ممکن است تفاوت‌هایی جزئی با یکدیگر داشته باشند.
درمان این اختلال، معمولاً شامل آموزش‌هایی برای تنظیم احساسات است. در برخی موارد نیز برای بیمار، داروهای آنتی‌دپرسانت تجویز می‌شود چرا که این افراد ممکن است احساس افسردگی شدید داشته باشند و یا علائم اختلال PTSD را بروز دهند.
مقاله‌ی مرتبط: آیا شما از سلامتِ کاملِ روان برخوردارید؟
علت دقیق ابتلا به این بیماری هم‌چنان نامعلوم است و احتمالاً، فاکتورهایی ژنتیکی و محیطی دخیل هستند.
بسیاری از این بیماران با اتخاد روش درمانی مناسب در زمان مناسب، درمان می‌شوند.
