اگر امروز بیش از سه سلفی از خود گرفته باشید حداقل از نظر انجمن روانشناسی آمریکا و تعدادی دیگر، که در حال تلاش برای آگاه سازی جامعه در مورد ارتباط گرفتن سلفی و اختلال روانی هستند، یک دیوانه محسوب می‌شوید.
همه‌ی ما کسانی را که لحظه به لحظه با قیافه‌های مختلف از خود سلفی می‌گیرند را می‌شناسیم. گاه حتی نگاه کردن لیست بلندبالای سلفی‌های گردآوری شده افراد در صفحه اینستاگرام‌اشان نه تنها نگران کننده نیست بلکه خنده‌دار نیز به نظر می‌رسد، من به مسائل بی‌اهمیت توجهی ندارم به خصوص اعتیاد به تصویر خود که بسیار مسخره‌تر از بقیه است.
ممکن است به نظرتان غیرمنتظره به نظر برسد اگر بگوییم ون گوک از نظر روانی ثبات نداشت! و شاید به دلیل آنکه بسیار زشت هستم، تا کنون نتوانسته‌ام منطق اشتراک گذاشتن عکس خودم در لحظات مختلف نه چندان جالب در فضای مجازی را درک کنم؛ تا اینکه به داستان Danny Bowman پسر بریتانیایی ۱۹ ساله برخوردم کسی که نمونه‌ای از بدترین ماجرا را در مورد اعتیاد به سلفی دارد و نشان دهنده آن است که نوع جدیدی از بحران در حال شکل گرفتن است. او روزانه بیش از ۲۰۰ عکس را در فضای مجازی به اشتراک گذاشته و به مدت شش ماه از خانه خارج نشده بود او در این مدت بالغ بر ۳۰ پوند وزنش کاهش یافت و از مدرسه اخراج شد. در نهایت به علت ناامیدی از توانایی‌اش در گرفتن یک سلفی خوب دست به خودکشی زد اما خوشبختانه خودکشی اش هم به بدی سلفی گرفتنش بود و نجات پیدا کرد!
به تازگی انجمن روانشناسی آمریکا بیان کرده است که گرفتن سلفی زیاد نشان دهنده یک اختلال روانی ست و اصطلاح Selfitis را برای آن ابداع کردند.
Selfitis بنابه آنچه APA۱ بیان کرده است به معنی:
تمایل شدید فرد برای گرفتن عکس از خود و انتشار آن در فضای مجازی به منظور جبران نقص در اعتماد به نفس و پر کردن شکاف صمیمیت است.
و سپس این اصطلاح را به سه گروه تقسیم کرده‌اند:
در خطر
حاد
مزمن
شما چقدر در گرفتن سلفی افراط دارید؟
- اگر روزانه بیش از سه سلفی می‌گیرید اما در فضای مجازی آن را به اشتراک نمی‌گذارید؛ در خطر این اختلال محسوب می‌شوید.
- و اگر روزانه حداقل سه عکس از خود را به اشتراک می‌گذارید شما در وضعیت حاد قرار دارید.
- در نهایت، اگر شما روزانه به صورت غیرقابل کنترلی تمایل به اشتراک بیش از شش عکس در فضای مجازی را دارید؛ تبریک می‌گویم شما به نوع مزمن این اختلال دچار شده‌اید!
بنابراین دنی در گروه سوم جای میگیرد اما خوب او حتی می‌تواند یک گروه اختصاصی خود را نیز بیافریند!
او در مصاحبه با UK Mirror می‌گوید:
من به طور مداوم به دنبال یافتن راهی برای گرفتن یک سلفی خوب بودم اما وقتی فهمیدم به هیچ عنوان نمی‌توانم از پس این کار بربیایم دوستانم، تحصیلاتم و سلامتی‌ام را از دست دادم و در نهایت داشتم زندگی‌ام را نیز از دست می‌دادم. :/
از داستان این پسر چه نتیجه‌ای می‌گیرم؟
ما در جهانی زندگی می‌کنیم که همه به دنبال دستیابی به نوعی از کمال سطحی هستند اما این هدف هیچگاه محقق نخواهد شد؛ در جهانی که جراحی زیبایی و بدن سازی خواهان بسیار دارد و چیزهایی همچون دانش و تجربه به فراموشی سپرده شده‌اند. در حال حاضر اگر از پس حل این بحران برنیاییم در لبه پرتگاه سقوط قرار داریم.
راه‌حل
روانشناسان، دنی و دیگران را به روشی مشابه سایر معتادان درمان کردند؛ یعنی به کمک به حداقل رساندن دسترسی به ماده اعتیادآور و کاهش وابستگی به آن. که به نوعی از بین بردن خودشیفتگی مجازی ست یعنی تغییر سبک زندگی در فضای مجازی به زندگی با فضای مجازی. روانشناسان دنی ابتدا به مدت ده دقیقه سپس سی دقیقه و بعد چهل دقیقه موبایل را از دسترس دنی دور کردند؛ شاید مسخره به نظر برسد اما آخرین باری که به مدت ۱ یا ۲ ساعت و یا حتی ۱۰ دقیقه به دور از موبایل خود بوده‌اید چه وقت بوده است؟
Benedict Cumberbatch در مصاحبه با Business Standard در ارتباط با این موضوع می‌گوید:
از لحظه لذت ببرید، زمان خود را صرف امور ارزشمندتری بکنید و به زندگی و آینده بیاندیشید.
در نهایت
اگر همیشه در حال اشتراک گذاشتن عکس‌های خود در فضای مجازی هستید و دنیا را تنها از لنز دوربین می‌بینید؛ افق دیدتان را تغییر دهید. حضور فضای مجازی در زندگی خود را محدود کنید. از لحظات زیبای زندگی‌تان بدون نیاز به تایید و نظرات دیگران، خود به تنهایی لذت ببرید.
زندگی خودتان را بکنید؛ لازم نیست همواره در مقابل چشمان دیگران باشید.
پی نوشت:
- American Psychiatric Association (انجمن روانشناسی آمریکا)
