نتایج یک مطالعۀ جدید نشان می‌دهد که ۶۹ درصد بیماران تحت درمان با داروهای ضدافسردگی، به معنای واقعی افسرده نیستند!
بر اساس مطالعه‌ای که اخیراً در ژورنال Clinical Psychiatry منتشر شده است؛ ۶۹ درصد، یا به عبارت دیگر دو‌سوم بیمارانی که هم‌اکنون تحت درمان با داروهای ضدافسردگی رایج می باشند، هیچ‌گاه شرایط یک افسردگی جدی را نداشته اند.
آن طور که در این مطالعه آمده است:
بسیاری از افرادی که برایشان داروهای ضدافسردگی تجویز شده و هم‌اکنون در حال طی دوره درمانی خود هستند، هیچ‌گاه تمامی شرایط یک اختلال روحی-روانی را نداشته اند. براساس اطلاعات ما، داروهای ضدافسردگی بدون داشتن آگاهی روشن در خصوص شرایط بیمار، به شکل گسترده مصرف می‌شوند.
محققان هم‌چنین به این مطلب مهم دست یافتند؛ که علاوه بر نداشتن هرگونه اختلال روحی جدی، ۳۸ درصد از بیمارانی که برایشان داروهای SSRI (مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین*، مانند Prozac، Paxil و Zoloft) هرگز شرایط اختلالات ذیل را نداشته اند:
- بیماری وسواس جبری (Obsessive-Compulsive Disorder)
- اختلال هراس (Panic Disorder)
- هراس اجتماعی (Social Phobia)
- اختلال اضطراب فراگیر (Generalized Anxiety Disorder)
با این وجود، داروهای ضدافسردگی برای فاکتورهای بی‌ارتباط با اختلال افسردگی جدی نظیر: جنسیت مؤنت، سفید‌پوست بودن و مشکلات جسمانی (همانند بی‌اختیاری ادرار، فشار خون مزمن، کمردرد) تجویز می شوند.
براساس یکی از مطالعات Scientific American:
تقریباً یک نفر از هر پنج زن در ایالات متحده، داروی ضدافسردگی مصرف می‌کند. SSRI ها احتمالاً می‌توانند سبب بروز اختلالات جنسی شوند. بسیاری از مراجعه‌کنندگانی که برایشان قرص‌های ضدافسردگی تجویز می‌شود در حقیقت افسرده نیستند. همۀ ما دوره‌های اضطراب، غم و تردید به خود را تجربه می‌کنیم. چنین شرایطی به معنای بیمار بودن نیست، بلکه به دلیل انسان بودن ماست.
از دیدگاه CDC، ضدافسردگی‌ها در لیست سه داروی پرتجویز قرار می‌گیرند.
در راهنمای آماری و تشخیصی اختلالات روحی-روانی انجمن روانپزشکی آمریکا (American Psychiatric Association) این‌چنین آمده است:
تشخیص افسردگی در مراجعه‌کننده منوط به داشتن حداقل پنج علامت افسردگی به مدت حداقل دو هفته، در اکثر روزها و به صورت تمام-روز است.
این علائم عبارتند از:
- داشتن حالت تداعی‌گر افسردگی و کج‌خلقی مداوم
- از دست دادن چشم‌گیر علاقه در فعالیت های روزمره و لذت نبردن از آن‌ها
- افزایش یا کاهش چشم‌گیر وزن که نتوان به عامل دیگری (بیماری جسمانی) نسبت داد.
- بی‌خوابی، خستگی مفرط، بی‌قراری و یا عدم تمرکز
- احساس غم، بی‌ارزشی و گناه
- فکر کردن به خودکشی به صورت عودکننده
* پی‌نوشت: Selective Serotonin ReUptake Inhibitors
