پروتئین عضله به کنترل خواب کمک می‌کند
محققان سال‌های زیادی را صرف تجزیه مغز انسان برای جست‌وجوی اهداف درمانی احتمالی اختلالات خواب کرده‌اند. با این حال مطالعات جدید نشان می‌دهد که یکی از این اهداف ممکن است درباره عضلات اسکلتی درست نباشد.
مطالعۀ دکتر جوزف تاکاهاشی (Joseph Takahashi) وهمکارانش که اخیرا در ژورنال eLife منتشر شده، نشان می‌دهد که سطح بالای پروتئین BMAL1 در عضلات موش به آنها کمک می‌کند عوارض ناشی از محرومیت از خواب را پشت سر بگذارند؛ در حالی که سطح پایین این پروتئین مانع خواب می‌گردد. اگرچه در مغز جوندگان سطح BMAL1 برروی خواب واختلالات خواب تاثیر کمی دارد.
طبق اطلاعات CDC بزرگسالان هر شب باید حداقل ۷ ساعت خواب برای حفظ سلامتی و آرامش داشته باشند. با این حال آمار نشان می‌دهد که بیشتر بزرگسالان در ایالات متحده به این توصیه‌ها عمل نمی‌کنند. علاوه براین حدود ۵۰ تا ۷۰ میلیون بزرگسال درایالات متحده از اختلالات خواب رنج می‌برند که بی‌خوابی و آپنه شایع‌ترین آن‌هاست. از آن‌جایی که خواب توسط سیگنال شیمیایی در مغز ایجاد می‌شود؛ این ارگان پیچیده تمرکز اصلی تحقیق دراختلالات خواب بوده است. اما مطالعه جدید دکتر تاکاهاشی و همکارانش نشان می‌دهد که عضلات نیز نقش در این پدیده نقش دارند.
کمبود BMAL1 عضلانی باعث اختلال در خواب می‌گردد
محققان با یافته‌های خود توانستند از مکانیسم عملکرد پروتئین BMAL1 [در خواب] آگاهی یابند. BMAL1 یک تنظیم کنندۀ شناخته‌شده ریتم شبانه‌روزی هست که این چنین تعریف می‌شود: “تغیرات جسمی، روحی و رفتاری که به دنبال چرخه تقریبا ۲۴ ساعته بروز یافته و به طور عمده پاسخی به تغییرات نور و تاریکی در محیط پیرامون جاندار محسوب می‌شود”. تیم تحقیقاتی دریافت که حذف BMAL1 میتواند بر تعدادی از رفتارهای مرتبط با خواب اثر بگذارد. ولی محققان مکانیسم‌های پایه‌ای آن را هنوز نتوانسته‌اند مشخص کنند.
دکتر تاکاهاشی و تیم او در مطالعۀ خود، تأثیرات حضور و عدم وجود BMAL1 در مغز و عضلات موش را برجنبه‌های مختلف از جمله کیفیت خواب و بهبودی عوارض ناشی از محرومیت از خواب، بررسی نمودند. محققان دریافتند که حذف BMAL1 از مغز موش‌ها هیچ تاثیری بر رفتارهای مرتبط با خواب نداشت و این امر زمانی که پروتئین ترمیم شد تغییری نکرد. با این حال جالب توجه است که مشاهده شد نه تنها حذف BMAL1 از عضلات موش‌ها منجر به اختلالات شدید خواب می‌شود بلکه نیاز به خواب را افزایش داده و توانایی آنها برای بهبودی محرومیت از خواب را نیز کاهش می‌دهد.
محققان در ادامه BMAL1 را دوباره به عضلات موش‌ها تزریق کردند پس از آن توانایی آنها برای بهبودی از اختلال خواب بازسازی شد.
یافته‌ها ممکن است اهداف دارویی جدید را ارائه کند
طبق گفته دکتر تاکاهاشی این نتایج نشان می‌دهند که فرآیند خواب تنها توسط مغز کنترل نمی‌شود. این نتایج کاملا غیر منتظره است و راه‌هایی را که ما فکر می‌کنیم خواب را کنترل می‌کند را میتواند تغییر می‌دهد. این مطالعات نشان می‌دهد که عوامل موجود در عضلات میتواند برای تاثیر بر روی خواب سیگنال دهند. اگر مسیر های مشابه در افراد وجود داشته باشد این امر اهداف جدید دارویی برای درمان اختلالات خواب را ارائه می‌دهد علاوه بر این محققان می‌گویند که نتایج آنها منجر به یافتن درمان‌هایی برای مبارزه با خواب آلودگی در میان افرادی که مدت طولانی بیدار باشند، خواهد شد؛ مانند، خلبانان خطوط هوایی.
