چاقی یکی از مهمترین مشکلات بهداشت عمومی است که بیش از یک سوم بزرگسالان در ایالات متحده دچار آن هستند. اما تحقیقات جدید نشان می دهند که علاوه بر چاقی، تنهایی و انزوای اجتماعی ۲ عامل دیگری هستند که زندگی انسان ها را تهدید می کنند.
دکتر جولیان هولت لونستاد، استاد روانشناسی در دانشگاه بریگهام یانگ، و همکارانش یافته اند که تنهایی و انزوای اجتماعی، خطر مرگ زودرس را تا ۵۰ درصد افزایش می دهد. آن ها یافته های خود را در ۱۲۵مین کنوانسیون سالانه‌ی انجمن روانشناسی آمریکا که اخیرا در واشنگتن دی سی برگزار شده بود، ارائه دادند.
تنهایی و انزوای اجتماعی اغلب به جای هم استفاده می شوند، اما تفاوت های قابل توجه ای بین این دو وجود دارد. انزوای اجتماعی به عنوان فقدان ارتباط با دیگر افراد تعریف می شود، در حالی که تنهایی یک نوع احساس قطع ارتباط عاطفی از دیگران است. بطوریکه فرد می تواند در حضور دیگران باشد ولی باز هم احساس تنهایی کند. تنهایی و انزوای اجتماعی هر دو با ضعف سلامت همراه است. در سال گذشته، یک مطالعه گزارش داد که تنهایی ممکن است با بیماری آلزایمر مرتبط باشد، در حالی که سایر تحقیقات انزوای اجتماعی را با کاهش بقای بیماران مبتلا به سرطان پستان مرتبط می داند.
طبق نظرسنجی سال ۲۰۱۶ هریس از بیش از ۲۰۰۰ بزرگسال در ایالات متحده، مشخص شد که حدود ۷۲ درصد از آنها در یک لحظه از زندگی خود احساس تنهایی کرده اند. از این بزرگسالان، حدود ۳۱ درصد، حداقل یک بار در هفته احساس تنهایی می کنند.
شواهدی محکم مبنی بر اینکه تنهایی کشنده است!
محققان با استفاده از دو روش متاآنالیز مطالعاتی، که به ارتباط بین تنهایی، انزوای اجتماعی و مرگ و میر می پرداختند، به یافته های خود رسیدند. اولین متاآنالیز شامل بیش از ۳۰۰۰۰۰ شرکت کننده بزرگسال در ۱۴۸ مطالعه بود، در حالی که متاآنالیز دوم شامل ۷۰ مطالعه با بیش از ۳.۴ میلیون شرکت کننده بود. داده های حاصل از متاآنالیز اول نشان داد که خطر مرگ زودرس در افرادی که ارتباط بیشتری با دیگران داشتند به میزان ۵۰ درصد کمتر از افراد منزوی است. همچنین محققان از متاآنالیز دوم دریافتند که تنهایی و انزوای اجتماعی با افزایش خطر ابتلا به مرگ زودرس همراه است.
علاوه بر این، تیم تحقیقاتی متوجه شد که خطر مرگ زودهنگام ناشی از تنهایی، انزوای اجتماعی و تنها زندگی کردن، برابر یا بیشتر از خطر مرگ زودرس همراه با چاقی و سایر شرایط بهداشتی مهم است.
شواهد محکمی وجود دارد که انزوای اجتماعی و تنهایی، به طور قابل توجهی خطر ابتلا به مرگ ومیر زودرس را افزایش می دهند و این میزان خطر بیشتر از بسیاری از شاخص های پیشرو در سلامت است.
جولیان هولت لونستاد
پروفسور هولت لونستاد می گوید که افراد مسن باید نه تنها خود را برای پیامدهای مالی بازنشستگی آماده کنند، بلکه باید به بازنشستگی اجتماعی نیز توجه داشته باشند، چراکه ارتباطات اجتماعی بسیاری از بزرگسالان در محل کار است.
