اگر هنوز به دلیل دیگری برای اقدام برای کم کردن تولید CO2 نیاز دارید، بهتر است بدانید که سطح بالای CO2 اتمسفر باعث کم شدن میزان مواد مغذی محصولات گیاهی می‌شود. این مسئله برای تمام انسان‌ها به یک اندازه اهمیت ندارد.
در کشورهای توسعه‌یافته، دسترسی به پروتئین‌ها آسان‌تر است بقیه قسمت‌های جهان است و همچنین این پروتئین‌ها از نوع حیوانی است؛ گوشت و ماهی. ولی در حدود ۷۶ درصد از مردم جهان قسمت اعظم پروتئین روزانه‌شان را از گیاهان تامین می‌کنند. و با افزایش جمعیت جهان که تخمین زده می‌شود تا سال ۲۰۵۰ این عدد به ۹.۵ میلیارد برسد، بدست آوردن مواد غذایی برای افراد سخت‌تر خواهد شد، و تامین نیازهای تغذیه‌ای امری دشوار خواهد بود، تازه در صورتی که درصد مواد مغذی در محصولات گیاهی ثابت بماند و درصد گفته شده در بالا نیز ثابت بماند.
مطالعه جدید که در ژورنال دیدگاه سلامت محیط زیست چاپ شد به همین مسئله نظر کرده است و تولید CO2 را در سطح جهانی بررسی کرده است. در این مطالعه فهمیده شده است که با افزایش تولید CO2، سطح این گاز در اتمسفر زیاد می‌شود و در نتیجه آن ارزش غذایی محصولات اساسی گیاهی کم می‌شود؛ مانند برنج و سیب‌زمینی که تا سال ۲۰۵۰ در حدود ۵ درصد کاهش ارزش غذایی خواهند داشت. این کاهش ارزش مواد غذایی باعث می‌شود تا سال ۲۰۵۰ در حدود ۱۵۰ میلیون نفر با کمبود جدی پروتئین مواجه بشوند.
ساموئل مایرز(Samuel Myers) محقق ارشد می‌گوید:
این مطالعه نیاز کشورها را پررنگ کرده است چرا که بیشتر این کشورها با کمبود مواد مغذی روبرو خواهند شد و به طور کلی برای مقابله با این مسئله باید تولید CO2 را محدود کنیم.
برای این که متوجه شویم که با افزایش سطح CO2 اتمسفر میزان پروتئین محصولات گیاهی چه مقدار کاهش می‌یابد، تیم تحقیقاتی آزمایش‌هایی بر روی محصولات گیاهی اساسی انجام دادند. آن‌ها به این نتیجه رسیدند که میزان پروتئین‌های در برنج، گندم، جو و سیب‌زمینی به ترتیب ۷.۶، ۷.۸، ۱۴.۱ و ۶.۴ درصد کاهش می‌یابد. آن‌ها سپس این یافته‌ها را با اطلاعات سازمان ملل ترکیب کردند و به این نتیجه رسیدند که در حال حاضر میلیون‌ها نفر با کمبود پروتئین مواجه هستند؛ کشورهای آفریقایی زیر صحرا، شرایط آن‌ها بهتر نخواهد شد چرا که قسمت اصلی مواد غذایی مصرفی آن‌ها را غلات تشکیل می‌دهد. هند که جمعیت آن به شدت به مواد غذایی مانند برنج و گندم وابسته است و با کاهش ۵ درصدی پروتئین در حدود ۵۳ میلیون نفر در خطر کمبود پروتئین قرار می‌گیرند. علاوه بر کاهش مواد مغذی، در سال‌های آینده افزایش قیمت مواد غذایی نیز وجود خواهد داشت که در نتیجه مردم برای دریافت مواد غذایی با ارزش غذایی کمتر، باید پول بیشتری نیز بپردازند.
Myers در این باره می‌گوید:
راه‌های زیادی برای آماده شدن وجود دارد. ما باید استراتژی‌هایی برای تثبیت رژیم غذایی در کشورهای در خطر اتخاذ کنیم. باید محصولاتی را بیشتر بکاریم که حساسیت کمتری نسبت به CO2 داشته باشد و همچنین باید از منابع غذایی که تا کنون از آن استفاده نمی‌کردیم نیز استفاده کنیم. بهتر است رژیم‌های غذایی متنوع ایجاد کنیم، چرا که گذاشتن تمام تخم‌مرغ‌ها در داخل یک سبد خطرناک است.
و البته ما باید به دنبال راهی باشیم که سریعا تولید CO2 را کاهش دهیم.
Myers اخیرا در ژورنال GeoHealth مقاله‌ای را چاپ کرده است که در آن نشان می‌دهد که افزایش سطح CO2 می‌تواند موجب کمبود آهن در مواد غذایی نیز بشود، که برای زنان و بچه‌ها خطر بزرگی محسوب می‌شود. همچنین در یک مطالعه دیگر که در سال ۲۰۱۵ چاپ شده است Myers به این نتیجه رسیده است که افزایش CO2 همچنین می‌تواند منجر به کاهش درصد روی در مواد غذایی شود.
جالب است که بدانید
اگر تمام آمریکایی‌ها در رژیم غذایی‌شان به جای مصرف گوشت گاو از لوبیا استفاده کنند، ایالات متحده به راحتی می‌تواند به اهداف تولید گازهای گلخانه‌ای ۲۰۲۰ برسد.
