آیا امکان درمان مؤثر سرطان با ایجاد شرایط مرگ کاذب برای بیماران، مشابه آنچه در خواب زمستانی رخ می‌دهد، وجود دارد و این کار به مقابله با تومورها کمک می‌کند؟
Marco Durante، فیزیکدان انستیتو Trento در ایتالیا، معتقد است که با مقاوم‌تر‌شدن سلول‌های سالم در برابر اشعه، رشد تومورها آهسته‌تر یا متوقف می‌شود. ایده‌ی اصلی این موضوع به دنبال سال‌ها تحقیق برروی خواب زمستانی جانوران و سخنان افرادی که به خواب زمستانی فرورفته و زنده مانده بودند، به ذهن دانشمندان رسیده است.
در طول خواب زمستانی، نوعی از خواب عمیق در هوای سرد، عملکردهای فیزیولوژیک بدن مانند میزان تنفس و ضربان قلب، متابولیسم و مصرف اکسیژن همگی با سرعت کمتری صورت می‌گیرند. در سطح مولکولی نیز، فعالیت ژنی و تولید پروتئین با سرعت بسیار پایین و لاک‌پشتی انجام می‌شوند.
مقاله‌ی مرتبط: سرطان چیست و چگونه باعث مرگ می‌شود؟
به گفته‌ی Durante در جلسه‌ی سالانه‌ی انجمن پیشرفت علوم آمریکا (AAAS) به تاریخ نوزدهم فوریه، همه‌ی این اثرات می‌توانند پیامدهایی بر شیوه‌ی درمان سرطان داشته باشند.
“حدود نیمی از بیماران سرطانی به نوع پیشرفته‌ی آن دچار هستند، این نسبت خیلی بزرگ است و همه‌ی افراد حتماً کسی را با این شرایط در اطراف خود داشته‌اند. هیچ کاری برای انجام‌دادن نسبت به این افراد وجود ندارد؛ زیرا تومورهایشان به بخش‌های دیگر بدن نیز متاستاز کرده‌است. درمان همه‌ی متاستازها از طریق جراحی یا اشعه‌درمانی در تمام نقاط بدن ممکن نیست وگرنه به جای از بین بردن سرطان، خود بیمار نابود خواهد شد. اما با مهیاکردن شرایط مرگ مصنوعی، می‌توان زمان بیشتری برای مقابله با آن یافت.”
– Durante
زمان سردشدن رسیده است!
خواب زمستانی همچنین توانایی بدن برای مقابله با اشعه‌درمانی را افزایش می‌دهد. امید دانشمندان این است که با بیدار شدن این بیماران، سرطان نیز از بین رفته‌باشد.
مقاله‌ی مرتبط: محققان موفق به کشف درمان بالقوه‌ای برای سرطان شدند
در حال حاضر، از نظر تکنیکی خواب زمستانی روش انسانی ایمن و کنترل‌شده‌ای نیست، اما دورنات باور دارد که در بازه‌ی زمانی ۱۰ ساله چنین کاری ممکن است. هم‌اکنون نیز دانشمندان توانسته‌اند مرگ مصنوعی را در حیواناتی مانند موش‌های آزمایشگاهی که برخلاف موش‌های دیگر خواب زمستانی طبیعی ندارند از طریق دستکاری ناحیه‌ی خاصی از مغز القاء کنند و اینکار به کشف مکانیسم خواب زمستانی کمک کرده‌است و دانشمندان باور دارند که روزی دارویی تولید خواهند کرد که قدرت تحریک این مرگ کاذب را داشته باشد. مرحله‌ی بعد نیز کاهش دمای بدن تا ۱۳ الی ۱۵ درجه‌ی سانتی‌گراد است. و ایجاد چنین شرایطی حداقل به مدت یک هفته در افراد زمان لازم برای طراحی درمان مناسب سرطان را به پزشکان خواهد داد.
انجماد عمیق
دمای طبیعی بدن °۳۷ سانتی‌گراد است، با این حال گزارش‌های موردی از افرادی که دماهای بسیار پایین‌تری را برای زمان‌های قابل توجهی، بدون ایجاد هرگونه آسیب تجربه کرده‌اند موجود است؛ برای مثال Anna Bagenholm رایولوژیست سوئدی به سوراخی درون یخ سقوط کرده و زمان ۱ ساعت را با دمای بدن ۱۳.۷ درجه تجربه کرده‌بود که کمترین دمای ثبت‌شده برای یک فرد زنده است. علی‌رغم مقدار ناچیز آسیب عصبی رخداده، او قدرت خود را به طور کامل بازیافته و به کار خود برگشت.
مورد مشابه دیگر نوزاد ۱۳ماهه‌ی کانادایی به نام Erika Nordby بود که در دمای زیر صفر درجه بدون هیچ لباسی و فقط با پوشک از خانه بیرون رفته بود. هنگامی که او را یافتند، دمای بیرون ۲۴- درجه بود و او از نظر کلینیکی مرده محسوب می‌شد و ضربان قلب نداشت. با این حال بعد از گذاشتن او زیر پتویی گرم، او بدون علائمی از هیچ‌گونه آسیب جدی به حالت طبیعی برگشت. دکتر او پیشنهاد داده بود که احتمالاً او شرایطی مشابه خواب زمستانی را تجربه کرده بود.
درمانگر ارشد مرکز تحقیقات سرطان انگلیس، Peter Johnson، در این‌باره می‌گوید:
پیش‌بینی آثار تکنیک‌هایی مانند تحریک خواب زمستانی برای درمان سرطان بسیار دشوار است؛ زیرا ممکن است به درمان ما کمک کند و یا کاملاً برعکس عمل کرده و مانع کار ما شود. درنتیجه نیاز است تا کارهای دقیق‌تر بیشتری در آزمایشگاه‌ها صورت گرفته تا به تأثیرگذاری و امن‌بودن آن برای مردم پی ببریم.
