طبق تحقیقاتی که توسط دانشگاه دورهام و کالج لندن (UCL) رهبری و انجام می‌شود، افرادی که صداهایی را می‌شنوند که دیگران قادر به شنیدن آن نیستند، هنگامی‌كه مغز آنها پردازش صداهای جدید را انجام می‌دهد ممكن است از مهارت‌های غیرمعمول استفاده کنند.
این مطالعه که در ژورنال دانشگاهی Brain منتشر شده است، دریافت که صداشنیدارها می‌توانند صداهای مبدل شبه كلامی را سریع‌تر و راحت‌تر از افرادی که هرگز تجربه شنوایی صدا را نداشته‌اند تشخیص دهند. یافته‌های این پژوهش نشان می‌دهد که كسانی كه صدا می‌شنوند تمایل بیشتری برای تشخیص الگوهای گفتاری معنی‌دار در صداهای مبهم دارند.
محققان می‌گویند این بینش نسبت به مکانیزم های مغزی صداشنیدارها، در مورد این که چگونه این تجربیات در صداشنیدارها بدون مشکل سلامت روان رخ می‌دهد به ما توضیح بیشتری می‌دهد و در نهایت می‌تواند به دانشمندان و پزشکان کمک کند تا روش‌های موثرتری برای کمک به افرادی که صداهای شنیداری خود را نگران كننده برداشت میكنند پیدا كنند.
مقاله مرتبط: توهم‌های شنیداری
این مطالعه شامل افرادی است که به طور منظم صداهایی را می‌شنوند که به عنوان توهم‌های شنوایی کلامی‌شناخته شده، اما مشکل سلامتی روانی ندارند. شرکت کنندگان به مجموعه ای از صداهای مبدل گفتاری را که به عنوان گفتار مواج سینوسی شناخته می‌شوند گوش دادند در حالی که از آنها همزمان با MRI اسکن مغزی می‌شد.
معمولا این صداها را فقط زمانی می‌توان فهمید که به افراد گفته شود كه برای فهمیدن آنها به گفتار گوش كنند یا برای رمزگشایی صداهای مبدل آموزش دیده باشند.
گفتار مواج سینوسی اغلب به عنوان صدایی شبیه قسمتی از صدای پرنده یا صدای شبه فضایی‌ها توصیف می‌شود. با این حال، پس از آموزش، افراد می‌توانند جملات ساده پنهان در زمینه را (مانند “پسره فرار رو برقرار ترجیح داد” یا “دلقک صورت خنده داری داشت”) را درک کنند.
در این آزمایش، بسیاری از صدا شنیدارها، قبل از اینکه به آنها گفته شود در این صداها گفتار پنهان وجود دارد آن را تشخیص دادند و به طور متوسط آنها نسبت به سایر شرکت کنندگانی که سابقه‌ی شنیدن صدا را نداشتند، تمایل بیشتری به توجه سریع‌تر به این صداها داشتند.
مغز صداشنیدارها به صورت خودکار به صداهایی که حاوی گفتار پنهان در مقایسه با صداهای بی‌معنی بود، در مناطقی از مغز كه مرتبط با مهارت‌های توجه و نظارت بود پاسخ داد.
این مطالعه در مقیاس کوچک با ۱۲ صداشنیدار و ۱۷ غیر صداشنیدار انجام شد. نه نفر از ۱۲ نفر (۷۵ درصد) صدای شنیدارها شنیدن گفتار پنهان را در مقایسه با هشت نفر از ۱۷ (۴۷ درصد) غیرصداشنیدارها گزارش دادند. سرپرست نویسندندگان دکتر بن آلدرسون دی ، محقق پروژه‌ی شنیدن صدای دانشگاه دورهام ، گفت: “این یافته ها تظاهراتی است از آن‌چه که ما می‌توانیم از افرادی که صداهایی را می‌شنوند كه ناراحت كننده یا مشكل زا نیستند یاد بگیریم.
این نشان می‌دهد که مغز افرادی که صدایی را می‌شنوند، به صورت خاصی برای معنابخشی به صداها تنظیم شده است و نشان می‌دهد که چگونه تجربیات غیر معمول ممکن است تحت تأثیر ادراک شخصی و فرایندهای شناختی افراد قرار گیرد.
افرادی که صداها را می‌شنوند اغلب تشخیص یک بیماری روانی مانند اسکیزوفرنی یا اختلال دوقطبی را دارند. به هر حال، همه ی صداشنیدارها مشکل سلامت روانی را ندارند. تحقیقات نشان می‌دهد که بین ۵ تا ۱۵ درصد از جمعیت عمومی‌تجربه‌ی گاه و بی گاه شنیدن صدا را داشته اند و بیشتر از یك درصد آنها تجربیات پیچیده‌تر و منظم شنیدن صدا را در غیاب هیچ گونه نیازی به مراقبت های روانی داشته‌اند.
كمك نویسنده دکتر سزار لیما از آزمایشگاه ارتباط گفتاری UCL اظهار داشت:
ما به شرکت کنندگان قبل از اینكه اسكن شوند نگفتیم که صداهای مبهمی ممکن است در گفتگو باشد یا از آنها بخواهیم كه سعی كنند صداها را بفهمند. با این وجود، این شرکت کنندگان پاسخ های عصبی مشخصی را به صداهای حاوی گفتار مبهم، در مقایسه با صداهای بی معنی نشان دادند “این برای ما جالب بود زیرا نشان می‌دهد که مغز آنها به طور خودکار می‌تواند معانی ای را در صداها شناسایی کند که مردم به طور معمول با درك ان مقابله میكنند مگر اینکه برای فهم آنها آموزش دیده باشند.
این تحقیق بخشی از همکاری بین پروژه شنیدن صدای دانشگاه دورهام، یک مطالعه بزرگ بین رشته ای در زمینه شنوایی صوتی است که توسط Wellcome Trust و آزمایشگاه ارتباطات گفتاری UCL حمایت می‌شود. هدف پروژه، شنیدن صدای دانشگاه دورهام،توسعه ی درک بهتر از تجربه ی شنیدن صدا در زمانی است كه كسی صحبتی نمی‌كند. محققان می‌خواهند درک صداشنیداری را از طریق دیدگاه های مختلف دانشگاهی، کار با پزشکان و دیگر متخصصان بهداشت روان و گوش دادن به افرادی که خودشان صداها را شنیده اند، افزایش دهند.
مقاله مرتبط: چگونه مغز در برابر توهم مقاومت می‌کند؟
در بلند مدت، امید است که این تحقیق به سیاست سلامت روان و عملكرد درمانی در مواردی كه مردم صدای های خود را ناراحت كننده برداشت میكنند و به دنبال كمك بالینی هستند بهبود ببخشد. پروفسور چارلز فرنی هو ،مدیر صداشنیداری در دانشگاه دورهام، گفت: “این مطالعه، تخصص آزمایشگاه ارتباطات گفتاری UCL را همراه با پروژه‌ی صدا شنیداری دانشگاه دورهام كشف تجربه ای که غالبا نگران کننده و غیرقابل فهم است را به ارمغان می‌آورد.
پروفسور سوفی اسکات از آزمایشگاه ارتباطات گفتاری UCL اضافه کرد:
این یک تظاهرات واقعا هیجان انگیز از شیوه هایی است که تجربیات غیر معمول با صداها می‌تواند با فرایندهای ادراكی روزمره مرتبط باشد و یا ممكن است بر اساس انها باشد.
این پژوهش شامل محققانی از دانشگاه دورهام، دانشگاه کالج لندن، دانشگاه پورتو (پرتغال)، دانشگاه وست مینستر و دانشگاه آکسفورد بود.
