به نظر می‌رسد افراد با هوش بالا استثنا جالبی درمورد قوانين معمول هستند. مطالعات جديد نشان می‌دهد هرچه افراد باهوش بيشتر در جمع دوستانشان قرار بگيرند كمتر احساس رضايت می‌كنند.
اين يافته نظريه پذيرفته شده‌ی «در اجتماع بودن انسان را شادتر می‌كند» را زير سوال می‌برد. به نظر می‌رسد برای برخی افراد، به خصوص افراد با هوش بالا، در اجتماع بودن سطح رضايت از زندگی را پايين می‌آورد.
مقاله مرتبط: چالش‌هایی که افراد باهوش با آن‌ها مواجه‌اند!
دليل احتمالی بسيار جالب است…
پژوهش طولانی مدتی روی افراد ١٨ تا ٢٨ سال صورت گرفته است. در اين پژوهش تعداد اطرافيان هر فرد و ميزان رضايتش از زندگی بررسی شده است. نتايج نشان داد به طور كلی هرچه تعداد اطرافيان كمتر بود رضايت فرد از زندگی بيشتر بود.
همانطور كه نويسنده‌ی مطالعه توضيح می‌دهد، ساكنين مناطق روستايی شادتر از افرادی هستند كه در حومه‌ی شهر زندگی می‌كنند و افرادی كه در حومه‌ی شهر زندگی می‌كنند در مقابل شادتر از افرادی هستند كه در شهرهای كوچك زندگی می‌كنند و همچنين ساكنين شهرهای كوچك نيز شادتر از ساكنين شهرهای بزرگ مركزی هستند. همچنين نتايج نشان داد كه هرچه بيشتر افراد در جمع اطرافيان قرار بگيرند شادتر هستند اما افراد باهوش در اين مورد استثنا می‌باشند.
مقاله مرتبط: آیا آتئیست‌ها باهوش‌تر از سایر افرادند؟
علت اين است كه افراد باهوش تمركز بيشتری روی اهداف و پروژه‌های بلندمدت دارند و در اجتماع بودن موجب حواس‌پرتی آن‌ها از اين اهداف طولانی‌مدت و رضايت‌بخش می‌شود.
نويسندگان مطالعه علت تكاملی ديگری را نيز مطرح می‌كنند. ايده‌ی آن‌ها اين است كه افراد باهوش بهتر به دنيای مدرن عادت می‌كنند. گونه‌ی انسان ديگر يك گونه‌ی شكارچی گروهی نيست كه احتياج به ارتباط نزديك با گروه‌های جمعی داشته باشد. به نظر نويسندگان، افراد باهوش توانايی بيشتری برای عادت به شرايط جديد و زندگي غيرگروهی دارند. نظر شما درمورد علت تكاملي هرچه باشد مسلما اين ايده ها بسيار جالب هستند!
اين پژوهش در British Journal of Psychology منتشر شده است.
