براساس تحقیقات جدید درمان جدیدی برای پوکی استخوان پیدا شده است. این درمان باعث پیشرفت قابل توجهی در بهبود وضعیت تراکم استخوان می‌شود و نسبت به درمان‌های استاندارد قبلی برای پیشگیری از شکستگی‌ها بسیار موثر می‌باشد. این‌ها یافته‌های مطالعات جدیدی است که در ژورنال (New England Journal of Medicine (NEJM منتشر شده است. این مطالعه برای اولین بار است که اثر دو دارو موثر بر استئوپروز را بر روی شکستگی مقایسه می‌کند.
Mattias Lorentzon دبیر ارشد این مطالعه و استاد جراحی در موسسه پزشکی آکادمی سالقرینسکا و پزشک ارشد بیمارستان دانشگاه سالقرینسکا در این مورد می‌گوید:
با این درمان جدید ما به طور قابل ملاحظه‌ای می‌توانیم از شکستگی ها پیشگیری کنیم و در نتیجه می‌توانیم به بسیاری از بیماران که پوکی استخوان شدید دارند، کمک بزرگی بکنیم.
بسیاری از بیمارانی که مبتلا به پوکی استخوان شدید و خطر ابتلا به شکستگی هستند، اغلب نمی توانند قدرت اصلی استخوانی خود را دوباره بدست بیاورند. آنها با وجود درمان با آلندرونات در فرم قرص هر هفته و براساس استانداردهای فعلی، باز هم دچار شکستگی می‌شوند.
مقاله مرتبط: چرا به پوکی استخوان مبتلا می‌شویم؟!
آلندرونات با کاهش سرعت تجزیه استخوان تراکم آن را افزایش داده و خطر شکستگی را ۲۰ تا ۲۵ درصد کم می‌کند. بیشتر افراد درگیر با پوکی استخوان، مخصوصا زنان پیر، با این همه مجبور به تحمل درد استخوان‌های شکسته هستند؛ بعضی وقت‌ها حتی با افتادن از موقعیت ایستاده. این شکستگی‌ها باعث ناتوانی و تحمل درد می‌شود و در بعضی موارد مانند شکستگی استخوان لگن و یا ستون مهره‌ها اغلب منجر به مرگ زودرس می‌شود.
روش انجام مطالعه
مطالعه اخیر شامل ۴۰۹۳ زن با میانگین سنی ۷۴ می‌شد که دچار پوکی استخوان بودند و قبلا نیز سابقه شکستگی داشتند. آنها به صورت رندوم به مدت ۱۲ ماه و به طور اختصاصی تحت درمان با alendronate و یا شیوه جدیدی که romosozumab نام دارد، قرار گرفتند. Romosozumab یک آنتی‌بادی است که اسکلروستین را مسدود می‌کند. لازم به ذکر است که ماده اسکلروستین باعث کاهش سرعت تشکیل استخوان می‌شد. درمان با روموسوزومب در نهایت منجر به افزایش سرعت استخوان سازی می‌شود. بعد از گذشتن ۱۲ ماه، همه بیماران ۱۲ ماه دیگر آلندرونات دریافت کردند.
مقایسه روش جدید با روش استاندارد قبلی
نتایج بدست آمده در طول مطالعه نشان داد که خطر شکستگی مهره کسانی‌که در طول درمان romosozumab دریافت کردند ۴۸ درصد کمتر از کسانی بوده که در کل پروسه درمان از آلندرونات استفاده کرده‌اند. و در نهایت نتایج اینگونه نشان داد که نسبت شكستگي در ناحیه مهره‌ها در دو گروه ۶/۲ درصد و ۹/۱۱ درصد بوده‌است.
در گروهی که در درمان آنها از شیوه جدید استفاده شد، خطر شکستگی‌هایی مانند شکستگی آرنج و یا پا به میزان ۲۷ درصد نسبت به گروه دیگر کمتر شد. در نهایت نتایج اینگونه نشان داد که نسبت شكستگي در نواحی پا و آرنج در این دو گروه ۹/۷ درصد و ۱۳ درصد بوده‌است. اما اثرات جانبی هر دو نوع درمان به صورت عمومی یکی بودند. با این حال دیده شد که بیماری‌های قلبی عروقی جدی مانند حمله قلبی و یا سکته در ۲/۵ درصد بیماران مصرف کننده روموسوزومب و ۱/۹ درصد افرادی که در ۱۲ ماه اول آلندرونات مصرف کردند، اتفاق افتاد.
براساس حرف‌‌های ماتیاس لورنزون، جنبه‌‌های مثبت این شیوه درمانی جدید نیاز به مطالعات بیشتری دارد. با این حال مطالعه قبلی که جمعیت افراد شرکت کننده در آن، نزدیک به دو برابر این آزمایش بود، نشان داد که روموسوزمب در مقایسه با پلاسبو (placebo) خطر بسیار کمتری در زمینه قلبی عروقی دارد.
