سهره‌های خانگی در شهر توسان آریزونا منقارهای پهن و درازتری پیدا کرده‌اند؛ چون در طول این سالیان مجبور بودند دانه‌های آفتاب‌گردانِ موجود در حیاط خلوت خانه‌های شهر را نوک بزنند. گیاهان خانگی در فرانسه (holy hawksbeard) دانه‌های بیشتری تولید می‌کنند؛ چون خاک شهر آنقدر فقیر است که باید برای بقا جنگید. این‌های فقط معدود مثال‌هایی هستند که نشان می‌دهند، چگونه زندگی شهری انتخاب طبیعی را غیرطبیعی کرده است!
تکامل شهری همه چیز را تحت تأثیر قرار داده؛ از سوسک‌های خانگی گرفته تا گربه‌های ولگرد شهر. محققان در مقاله‌ای که اخیراً در ژورنال Science منتشر شده است، این مثال‌ها را مستند کرده‌اند.
جاده‌ها و ساختمان‌ها مانع از این می‌شوند که حیوانات زیاد نقل مکان کنند و این امر جمعیت‌هایی منزوی به وجود آورده که شروع به تمایز از یکدیگر کرده‌اند؛ هم از نظر بدنی و هم ژنتیکی. این‌ها خبر از تغییرات تکاملی می‌دهند.
چنین موانعی می‌تواند تنوع را در گونه‌ها کاهش دهد و این امر کشش آن‌ها را نسبت به تهدیداتی مثل تغییرات اقلیمی و بیماری کم می‌کند. شاید این قضیه فقط متخصص حیوانات نباشد. ما هم در این شهرها زندگی می‌کنیم!
یکی از تحقیقاتی که در لیست بازبینی مقاله‌ی مذکور قرار دارد، ادعا می‌کند مردم شهرهای قدیمی‌تر، در سطحی ژنتیکی، نسبت به بیماری‌هایی مثل جزام و سل مقاوم‌ترند. این امکان وجود دارد که اجداد این افراد، کسانی بودند که در کنار آمدن با این خطرات توانایی‌های بیشتری داشتند.
