ابلیشن تاکی‌کاردی بطنی پروسه‌ای است که با هدف حذف نواحی قلبیِ منشأ سیگنال‌های الکتریکی نامنظم انجام می‌گیرد. این سیگنال‌ها ضربان ناکارآمد قلبی را موجب می‌شوند. تاکی‌کاردی بطنی حالتی است که در آن سیگنال‌های الکتریکی در بطن‌های قلبی باعث ضربان بسیار سریع قلب می‌شوند. ابلیشن تاکی‌کاردی بطنی سیگنال‌های الکتریکی نادرست را متوقف ساخته و بازیابی ریتم نرمال قلبی را به دنبال دارد.
موارد استفاده
پزشکان از این روش برای کنترل تاکی‌کاردی بطنی استفاده می‌کنند. در بیمارانی که دِفیبریلاتور قلبی کاشتنی (ICD) در بدن‌شان کار گذاشته شده است، ابلیشن تاکی‌کاردی بطنی فرکانس شوک‌های دریافتی از دستگاه ICD را کاهش می‌دهد. این روش درمانی برای همه‌ی انواع تاکی‌کاردی بطنی مناسب نبوده و همیشه به عنوان اولین گزینه‌ی درمانی مطرح نمی‌باشد. پزشکان معمولاً ابتدا سایر داروها و پروسه‌‌های درمانی را توصیه می‌کنند. بیمار بهتر است در مورد گزینه‌های درمانی با پزشک مشورت کرده و مزایا و خطرات ابلیشن تاکی‌کاردی بطنی را بسنجد.
انتظارات
ابلیشن تاکی‌کاردی بطنی در بیمارستان انجام می‌گیرد. ابتدا مسکّنی به بیمار داده می‌شود. در برخی موارد نیز پروسه در حالت بی‌هوشی صورت می‌گیرد. ناحیه‌ی کوچکی در کشاله‌ی ران در مجاورت ورید بی‌حس گشته و کاتترها به داخل ورید وارد می‌شوند. سپس پزشک با دقت کاتترها را از طریق ورید به سمت قلب هدایت می‌کند. این کاتترها به منظور ثبت فعالیت الکتریکی قلب و فرستادن ایمپالس‌های الکتریکی، مجهز به الکترودهایی می‌باشند. پزشک از این اطلاعات برای تعیین مناسب‌ترین محل اعمال ابلیشن استفاده می‌کند. ابلیشن تاکی‌کاردی بطنی در نواحی زیر انجام می‌گیرد:
- داخل قلب: اگر منشأ ضربان قلب غیرطبیعی داخل قلب باشد، از کاتترهای خاصی برای انتقال انرژی الکتریکی (ابلیشن رادیوفرکانس) یا سرمای شدید (کرایوابلیشن) به ناحیه‌ی هدف استفاده شده که به نوبه‌ی خود موجب تخریب بافت و ایجاد بافت جوشگاهی می‌شوند. در برخی موارد، این امر هدایت سیگنال‌های الکتریکی عامل تاکی‌کاردی بطنی را متوقف می‌سازد.
- خارج از قلب (ابلیشن اپی‌کاردیال): اگر ضربان قلب غیرطبیعی ناشی از بافتی در خارج از قلب باشد، پزشک از سوزن درازی برای دسترسی به قلب استفاده می‌کند. این سوزن از طریق پوست ناحیه‌ی سینه وارد بدن شده و به سمت کیسه‌ی پر از مایع و محاط‌کننده‌ی قلب (پریکارد) هدایت می‌شود. سپس لوله‌ای توخالی تحت عنوان غلاف وارد شده و کاتترها از طریق این لوله به سطح خارجی قلب دسترسی پیدا می‌کنند.
ابلیشن اپی‌کاردیال
از ابلیشن رادیوفرکانس یا کرایوابلیشن، می‌توان حین ابلیشن اپی‌کاردیال استفاده کرد. گاهی ابلیشن تاکی‌کاردی بطنی به صورت همزمان در داخل و خارج قلب، انجام می‌گیرد. این پروسه بین ۳ تا ۶ ساعت به طول می‌انجامد. سپس بیمار به بخش ریکاوری منتقل شده و تحت نظر قرار می‌گیرد. بر اساس شرایط کلی، معمولاً بیمار به مدت یک شب در بیمارستان بستری می‌گردد. پزشک نیز زمان معاینات بعدی را جهت ارزیابی وضعیت قلب بیمار تعیین می‌کند. پس از پروسه بیشتر افراد بهبودی شاخصی در وضعیت عمومی خود تجربه می‌کنند. بیمار کم‌تر احساس خستگی کرده و شوک ICD کم‌تر رخ می‌دهد؛ اما احتمال بازگشت ضربان قلب سریع وجود دارد. در این موارد، پروسه تکرار شده یا از دیگر روش‌های درمانی استفاده می‌شود.
