سل یکی از شایع‌ترین بیماری‌های عفونی تهدیدکننده زندگی است. مقاومت آنتی بیوتیکی نه تنها باعث می‌شود که درمان به طور فزاینده‌ای دشوار شود، بلکه *mycomembrane نسبتاً نشت‌ناپذیر باکتری نیز اثربخشی بسیاری از داروها را محدود می‌کند. در جریان جستجوی آنتی‌بیوتیک‌های جدید، محققان یک آنالوگ ساختاری از اسید مایکولیک ایجاد کرده‌اند. قابل ذکر است که این اسید از اجزای ضروری ساختمان غشاست. همانطور که در مجله Angewandte Chemie گزارش شده است، این دارو آنزیم‌های کلیدی مورد استفاده در بیوسنتز mycomembrane را متوقف می‌کند که به طور قابل توجهی باعث افزایش اثربخشی آنتی‌بیوتیک‌های معمولی می‌شود.
مقاله مرتبط: در جستجوی واکسن سل
Mycomembrane مایکوباکتریوم توبرکلوزیس (باکتری ایجاد کننده سل) دو لایه از چربی است که یک مانع خارجی ایجاد می‌کند. مایکولیک اسیدهای از اجزاء حیاتی این باکتری‌ها هستند. آن‌ها اسیدهای چرب هیدروکسید شده با دو زنجیره هیدروکربن طولانی دارند. بیوسنتز اسیدهای مایکولیک و ترکیب آن‌ها با mycomembrane (مخفی شدنشان در غشا) شامل تعدادی از مراحل آنزیمی حیاتی است که در آن مولکول‌های مایکولیک اسیداز طریق پیوندهای استری، به گروه‌های سرینی از آنزیم‌های مختلف متصل می‌شوند.
amouflaged as mycolic acids would also bind to these enzymes, blocking them and “infiltrating” the membrane biosynthesis process.
دانشمندان همکاری کننده با استفان ا. سیبر و اریک جی روبین فکر می‌کردند که مولکول‌هایی که به عنوان مایکولیک اسیدها پنهان می‌شوند، به این آنزیم‌ها نیز متصل شده، آن‌ها و در نتیجه تداوم فرآیند بیوسنتز غشاء را مسدود می‌کنند. آن‌ها تصمیم گرفتند این تئوری را با استفاده از β-لاکتون، حلقه چهارگانه‌ای که حاوی پیوند استر است، آزمایش کنند. نتایج حلقه‌باز در ساختاری است که مربوط به بخشی از مولکول‌های اسید مایکولیک می‌باشد که به آنزیم‌ها متصل می‌شود. تیمی از دانشگاه فنی مونیخ (Gemany)، دانشکده بهداشت عمومی چانگ، دانشکده پزشکی هاروارد و دانشگاه تگزاس، یک پالت وسیع از بتا لاکتون‌های مختلف برای فعالیت ضد باکتریایی آزمایش کرده و به روزنه‌ای رسیدند: ترکیب “EZ120” مانع از بیوسنتز mycomembrane و کشتن باکتری‌ها می‌شود.
مقاله مرتبط: پیش بینی بیماری سل در کودکان
با استفاده از آزمایش‌های آنزیمی و مطالعات طیف سنج جرمی و استفاده از بسترهای ویژه با برچسب ۱۳C (پروفایل متابولیت)، دانشمندان نشان دادند که مهارکننده جدید در ابتدا آنزیم‌های Pks13 و Ag85 را متوقف می‌کند. Pks13 یک پلی‌کتید سنتاز است که دو زنجیره از اسیدهای مایکولیک را به یک تک مولکول پیوند می‌دهد. Ag85 گروهی از سرین هیدرولیزها هستند که نقش مهمی را در ترکیب اسیدهای مایکولیک با mycomembrane دارد.
EZ120 که در دوزهای بسیار کم عمل می‌کند، در ورود به پاتوژن‌های سل ممتازتر است و دارای سمیت کمتری برای سلول‌های انسانی می‌باشد. در حال حاضر این درمان همراه با آنتی‌بیوتیک ونکومایسین به طور قابل توجهی اثربخشی هر دو ماده را افزایش می‌دهد. در ترکیب با ونکومایسین، EZ120 حدود ۱۰۰ بار موثرتر است، احتمالاً به این دلیل که تضعیف mycomembrane اجازه می‌دهد تا به راحتی وارد باکتری شود. با توجه به این واقعیت که هدفی چندسلولی در نظر گرفته شده است، این امر می‌تواند روش جدیدی برای درمان سل فراهم کند.
*mycomembrane: لایه ی آبگریزی از اسیدهای مایکولیک در ديواره ی سلول‌های مایکوباکتریوم
