محققان A*STAR با استفاده از پیوند تومور بیمار، شواهد قوی ارائه می‌دهند که متفورمین، داروی رایج دیابت، می‌تواند به مبارزه با سرطان کولورکتال در انسان کمک کند.
پتانسیل متفورمین به عنوان یک عامل سرکوب کننده‌ی تومور، برای جلوگیری از رشد سرطان‌های پستان، روده بزرگ، ریه و پروستات در مطالعات پیش از بالینی اثبات شده است. با این حال، مدل‌های تجربی مورد استفاده در این مطالعات نشانه‌های طبیعی بیماری را به طور دقیق بازنشانی نمی‌کنند و به سطوح سمی از متفورمین برای اثبات اثرات مفید آن نیاز است.
Min-Han Tan و گروهی از محققان موسسه‌ی مهندسی زیستی و نانوتکنولوژی A*STAR، مرکز منابع زیستی و موسسه‌ی ژنوم سنگاپور با همکاری بیمارستان‌های سنگاپور، اکنون توانایی‌های متفورمین را در مبارزه با سرطان، روی مدلی از سرطان کولورکتال آزمایش می‌کنند که چگونگی بروز بیماری در انسان را بهتر نشان می‌دهد.
این تیم نمونه‌هایی از بافت سرطانی را از بدن دو بیمار گرفت و آن‌ها را در بدن موش‌ها کاشت؛ سپس بررسی شد که تومورها چگونه به متفورمین و همچنین ۵-فلوروراسیل (درمان رایج سرطان کولورکتال) پاسخ می‌دهند. آن‌ها دریافتند که متفورمین پس از ۲۴ روز، حداقل ۵۰ درصد از رشد تومور را مهار می‌کند و در صورت ترکیب شدن با ۵-فلوروراسیل، تومور پیوندی از یک بیمار به میزان ۸۵ درصد مهار می‌شود.
مقاله مرتبط: داروی متفورمین (Metformin)
در مطالعات قبلی، دانشمندان به طور معمول به جای پیوند مستقیم بافت، سلول‌های سرطانی را به جانوران میزبان تزریق می‌کردند. در این مدل‌ها، سطوح بالایی از گلوکز، انسولین و فاکتور رشد برای ایجاد کشت سلولی برای تزریق نیاز است. گروه Tan متذکر شد که این محیط مصنوعی به این معنی است که مطالعات قبلی نیازمند سطوح بالاتری از متفورمین بودند تا همانند مطالعه‌ی اخیر از رشد تومور جلوگیری کنند. این در حالی است که در این مطالعه از سطوح درمانی متفورمین استفاده شده است.
Tan می‌گوید:
ما محدوده‌ی گسترده‌ای از غلظت‌ها را به صورت فیزیولوژیکی آزمایش کردیم. مهم بود که نشان دهیم در چه سطحی پاسخ داده می‌شود؛ که البته بیشتر مطالعات روی این مورد تایید نکرده اند.
این همکاری تحت رهبری IBN کشف کرد که متفورمین با فعال کردن یک مسیر سلولی مرتبط با مهار سرطان و کاهش مصرف اکسیژن سلول‌های سرطانی، مزایای درمانی خود را اعمال می‌کند. با استفاده از توالی ژنتیک نسل بعدی، تیم همچنین شواهدی ارائه داد که پیوند مستقیم بافت‌های بیمار در موش‌ها ویژگی‌های ژنتیکی، مولکولی و بافت تومور اولیه را حفظ می‌کند و شرایط ایده‌آل برای بررسی سرطان کولورکتال و درمان آن را، ایجاد می‌کند.
اعتقاد بر این است که این اولین تحقیق در مورد متفورمین و سرطان کولورکتال با استفاده از پیوند تومور بیمار است. Tan می‌گوید که مطالعات آینده می‌تواند ارتباط متفورمین با درمان سرطان را نشان دهد.
مطالعه‌ی ما نشان می‌دهد که متفورمین با استفاده از مواد استاندارد طلایی فعالیتی احتمالی علیه سرطان کولورکتال دارد و مکانیسمی برای توضیح آن فراهم می‌کند. اکنون لازم است که آزمایش‌های بالینی در این زمینه انجام شود.
