بسیاری از مردم درباره مدیتیشن بدین گونه فرض می کنند که همچون گلوله ای جادویی، سلامتی جسمانی و روانی انها را ارتقا می دهد و یا قدرت تمرکز را فوق العاده بالا می برد و یا حتی انها را به فردی بهتر تبدیل می کند. اما در واقعیت، مدارک موجود از عملکرد مدیتیشن بسیار ضد و نقیض هستند. با توجه به Reviews که توسط cochrance collaboration ارائه شده است، مدارک موثق اندکی در مورد کاربرد Mindfulness یا ذهن اگاهی در بهبود برخی از اختلالات همچون افسردگی، اضطراب، فیبرومیالژیا و گردن درد وجود دارد. برخی از داده های معتبر دیگر، خبر از عملکرد مدیتیشن بعنوان کاهش دهنده ریسک فاکتور ها برای ابتلا به بیماری های قلبی-عروقی داده اند و برخی پژوهشات نیز که بر روی عملکرد های مغزی انجام پذیرفته است، تاثیر مدیتیشن بر کاهش درد را گزارش داده اند.
پژوهشگرانی از انگلستان، نئوزلاندنو و هلند بر روی ۲۲ Review مرتبط با تاثیر مدیتیشن بر رفتار هایی همچون محبت ورزی، همدلی، خشم، تعصب و ارتباطات اجتماعی کار کرده اند. پژوهشات ذکر شده، از تکنیک های سکولار مدیتیشن همجون ذهن اگاهی و مدیتیشن محبت امیز استفاده کرده اند اما شامل فعالیت هایی همجون تای چی یا یوگا نبوده اند. تجزیه و تحلیل داده ها نیز تنها منحصر به مطالعات کنترل شده و تصادفی بوده است که یک دسته از افراد را با افرادی که مشغول به فعالیت هایی در حوزه مدیتیشن بوده اند، مقایسه کرده اند.
پژوهشگران دریافتند افرادی که مدیتیشن انجام می دهند نسبت به افرادی که هیچ فعایت جدید و هیجان انگیزی در طول زندگی انجام نمی دهند، نسبتا احساس دلسوزی و همدلانه بیشتری دارند. توجه داشته باشیم که این مطالعات، نقاط ضعف و سوگیرانه روش های پژوهشی را تا حد امکان از بین برده اند، در وهله دوم نیز یافته ها نشان می دهند که مدیتیشن تاثیری بر کاهش خشم و تعصب و یا بهبود ارتباطات اجتماعی ندارد.
دکتر میگل فاریاس، نویسنده اصلی و استاد دانشگاه Coventry می‌گوید: محبوبیت تکنیک های مدیتیشن مانند ذهن اگاهی، علی رغم اینکه بدون باور های مذهبی اموزش داده می شود، بنظر می رسد برای بسیاری از افراد، نوری امیدبخش برای تبدیل شدن به فردی بهتر و داشتن جهانی بهتر محسوب می شود.
امروزه با توجه به نتایج مطالعات گذشته در زمینه مدیتیشن، مشخص شده است که پژوهشات گذشته کاستی های فراوانی داشته است و در مطالعات امروزی نتایج مثبتی که در پژوهشات گذشته گزارش شده بودند، دیگر با مقایسه میان دسته ای که مدیتیشن انجام می دهند با دسته ای که انجام نمی دهند، دیده نمی شود.
البته هیچ کدام از این پژوهشات، ادعاهای مذهب بودائیسم و دیگر ادیان را که مبنی بر ارزش اخلاقی و پتانسیل تغییرات در افکار و رفتار در طول زندگی است را بی اعتبار نمی سازد بلکه یافته های تحقیقاتی نشان می دهند که ادعا های بیشتر مردم و برخی از روانشناسان مبنی بر عملکرد مدیتیشن در تبدیل شدن به فردی بهتر، انچنان هم صحیح نیست.
در حالی که مدیتیشن می تواند تاثیرات مثبتی در زندگی افراد داشته باشد اما هیچ شواهد معتبری مبنی بر بهبود ارتباطات اجتماعی وجود ندارد.
برای درک تاثیر واقعی مدیتیشن بر احساسات و رفتار افراد، باید ابتدا به نقاط ضعف روش شناختی که ما کشف کرده ایم، توجه کرد و سپس در مورد تاثیر و قدرت مدیتیشن، به انجام پژوهش پرداخت.
