برخی از افراد نابینا می‌توانند مانند خفاش‌ها پژواک‌سازی کنند، آن‌ها دهان خود را حرکت می‌دهند که این امر در درک محیط اطرافشان به آن‌ها کمک می‌کند. اکنون محققان می‌خواهند تا راز این موضوع را کشف کنند. بنابراین افرادی که این توانایی را ندارند یک روز می‌توانند آن را یاد بگیرند.
با وجود اینکه بیشتر افراد نابینا با استفاده از پژواک محیط، محیط اطراف خود را می‌شناسند، فقط تعداد کمی از افراد صدایشان به صورت پژواک است. تعدادی، مانند Daniel Kish در این مورد بسیار ماهر هستند آن‌ها می‌توانند طرح اولیه‌ای از یک اتاق را بعد از گردش محیط آن و ضربه زدن بکشند. یا حتی در مسیرهای ناآشنا به دوچرخه‌سواری کوهی بروند.
مقاله مرتبط: چرا ممکن است بقیه حواس در افراد نابینا تقویت شوند؟
تحقیقات قبلی نشان داده بود که پژواک‌سازی در این افراد در مناطقی از مغز انجام می‌شود که در افراد بینا اطلاعات بینایی در آنجا پردازش می‌شود. Kish که نابینای مادرزادی است، فکر می کند احساسات را به عنوان چیزی شبیه به تصاویر تجربه می‌کند. “این قابل محاسبه نیست، تجربیات قابل لمس فراوانی از تصاویر مانند حات فضایی وجود دارد- اینجا دیوار است، اینجا گوشه است، در اینجا اجسامی وجود دارد.”
در آخرین تحقیق، Lore Thaler از دانشگاه دورام، انگلستان و تیمش، اولین تحلیل عمیق آکوستیک کلیک‌های دهان را انجام داده‌اند. آن‌ها بر روی Kish و دو فرد نابینای دیگر از Netherlands و Austria که پژواک گیری امجام می‌دهند کار کردند.
مخروطی متمرکز از صدا
Thaler می‌گوید: ضربات به شکل امواج صوتی با شدت متمرکز در یک مخروط ۶۰ درجه انجام شد، و با ۱۲۰ تا ۱۸۰ درجه برای گفتار معمول مقایسه گردید.پژواک‌سازان به صورت ناخودآگاه ضربات را در محل‌هایی که حس می‌کنند و مد نظرشان است، می‌زنند.
Thaler می گوید: محدوده فرکانس ۲ تا ۴ کیلوهرتز است، فرکانس کلیک بر زمین بالاتر از فرکانس گفتار است، شاید به این دلیل است که این موضوع کمک می‌کند تا مخروط شدت صدا را به درستی متمرکز کند. کلیک‌ها همچنین بسیار مختصر و کوتاه هستند، تنها ۳ میلی ثانیه طول می کشند، که ممکن است موجب جلوگیری از پخش صدا و هماهنگی آن گردد.
با استفاده از این یافته‌ها، تیم کلیک‌های ساختاری‌ای ایجاد کرده‌است که در تحقیقات بعدی مستقر خواهند شد. تلر می‌گوید: “ما می‌توانیم از رایانه برای هزاران بار کلیک بر روی یک شیء استفاده کنیم و چگونگی تعیین شکل را بررسی کنیم.” “شما نمی‌توانید به یک فرد هزاران بار ضربه بزنید.”
اندرو کالاریک از دانشکده مطالعات پیشرفته دانشگاه لندن می گوید: “این نقطه شروع خوبی برای بیشتر گفتن درباره اتفاقی است که با این کلیک‌ها می‌افتد.” “بحث در مورد چیزی که بهترین سیگنال پژواک‌سازی را ایجاد می کند، کافی است. حالا ما باید دقیقا مشخص کنیم کدام نوع کلیک در موقعیت‌های مختلف بهتر است. ”
یک درک بهتر از چگونگی پژواک‌سازی کیش و هم‌نوعانش ممکن است به تدریس این تکنیک به افراد نابینای دیگر کمک کند.تیلر می‌گوید: کار ممکن است به فرم‌های بهتر از سونار مصنوعی که در اتومبیل‌های خودران استفاده می‌شود منجر شود. سیستم‌های سونار کنونی می‌توانند فاصله و بزرگی را تشخیص دهند، اما بعضی اوقات ممکن است تشخیص ندهند. گاهی اوقات سیستم پژواک‌سازی انسان بهتر عمل می‌کند. “
