چیزی که شما در فیلم‌ها دیدید تقریباً درست است. افراد مبتلا به نارکولپسی (حمله خواب) ناگهان به خواب فرو می‌روند ولی بیشتر آنها با استفاده از دارو‌ها درمان می‌شوند و آن اتفاق دیگر نمی‌افتد.
نارکولپسی یک نوع مشکل خواب روانی است که ابتدا در سال ۱۸۸۰ توسط Jean-babtiste Gelineau کشف شده و با مشخصاتی طبقه‌بندی می‌شود از قبیل غیر قابل کنترل بود، خوابیدن ناگهانی در طول روز به صورت پایدار به مدت ۱۵ دقیقه الی یک ساعت، این بیماری نزدیک به ۱۳۵۰۰۰ نفر از آمریکایی‌ها را مبتلا کرده و هیچ درمانی برای آن وجود ندارد. نشانه‌های نارکولپسی معمولاً بین سنین ۱۵ الی ۳۰، شروع به آشکار شدن می‌کنند. ۴ نشانه بارز این بیماری خواب آلودگی مفرط در طول روز،کاتاپلاکسی، رعشه در هنگام خواب، توهم هنگام خواب و از دیگر نشانه‌ها می‌توان به مشکل در خواب، بیدار شدن های مکرر و کابوس دیدن اشاره کرد.
در حال حاضر دلیل اصلی نارکولپسی نامعلوم است. نظریه‌های فراوانی در مورد علت این بیماری وجود دارد. تعدادی از جدیدترین این تحقیقات نشان داده است که نارکولپسی ممکن است مرتبط با کمبود ماده هایپوکرتین در مغز باشد.
محققان دانشگاه کالیفرنیا در لس آنجلس بر روی مغز گروهی از مبتلایان به نارکولپسی مطالعه کرده و به این نتیجه رسیده‌اند که مغز این افراد ۸۵ الی ۹۵ درصد کمتر از گروه کنترل آزمایش دارای پپتید هایپوکرتین می‌باشند. هایپوکرتین نوعی نوروترنسمیتر در هیپوتالاموس است که وظیفه تنظیم خواب و اشتها را بر عهده دارد.
این یافته‌ها می تواند کمک شایانی برای درمان این ضایعه بکند. پژوهشگران بر این باورند که جایگزین کردن سلول‌های هایپوکرتین جدید در مغز می‌تواند باعث بازتوانی مغزاین افراد بشود. در پژوهشی جدید، این درمان بر روی سگ‌ها آزمایش شده و اثرات آن به اثبات رسیده است با این حال این متد به مرحله آزمایش بر روی انسان نرسیده است.
همچنین تحقیقات دیگر نشان داده است که مشکلات ژنتیکی می‌تواند باعث ایجاد نارکولپسی در ۳ گونه موش، سگ و انسان شود. پژوهشگران دریافته‌اند که مغز افراد مبتلا به نارکولپسی دارای نشانه‌هایی از گلیوسیس (ضایعه‌ای متورم مربوط به از بین رفتن نورون ها در مغز) می باشد و آنها بر این باورند که این می تواند دلیل اصلی کمبود تعداد نورون‌های هایپوکرتین باشد. یافته‌ها دلیل کاهش نورونی را به وضوح نشان نمی‌دهند اما محققان بر این باورند که علت اصلی آن می‌تواند حملات خود ایمنی ویا حساسیت‌هایی خاص به سموم محیطی باشد.
در ادامه با نشانه‌ها و درمان نارکولپسی آشنا می‌شویم:
نشانه‌ها و درمان
بر اساس دیکشنری پزشکی Stedmen، نشانه‌های نارکولپسی به شرح زیر است:
خواب آلودگی مفرط در طول روز: شروع حمله خواب در طول روز حتی بعد از خوابیدن کافی در شب قبل
کاتاپلاکسی: کاهش ناگهانی و سریع قوای ماهیچه ای بعد از پاسخ های احساسی قوی (ترس، خنده، عصبانیت)
رعشه در هنگام خواب یا بیدار شدن
توهمات در هنگام خواب یا بیدار شدن: روشن و معمولاً تصویری و صوتی
در نهایت برای این مشکل مزمن هیچ درمان شناخته شده ای وجود نداشته و تنها نشانه‌های آن را با استفاده از دارو‌ها و تغییرات در شیوه عملکرد روزانه می‌توان کنترل کرد. دارو‌های محرکی مانند ریتالین (فنیل فنیدات)، دکسترین (دکسترآمفتامین) و سابلرت (پمولین) معمولاً برای افزایش هوشیاری و آمادگی ذهنی تجویز می‌شوند در حالی که دارو‌های ضد افسردگی از قبیل ایمیپارامین یا فلوکستین برای کنترل کاتاپلاکسی، رعشه و توهم در هنگام خواب تجویز می‌شوند. تمرینات خاص و مداوم حداقل ۳ ساعت قبل از خواب، کاهش یا محدود کردن کافئین دریافتی، داشتن خواب‌های نیمروزی برنامه‌ریزی شده و داشتن وعده غذایی سبک در طول روز باعث کم شدن حملات خواب در روز و مشکلات خواب شب هنگام می‌شود.
