تشخیص سرطان پانکراس معمولاً از لحاظ زمانی با مرگ مجاورت نزدیکی دارد! چون شیمی‌درمانی یا استفاده از پرتوها اثر کمی روی این بیماری دارد. امسال فقط در ایالات متحده ۵۳۰۰۰ نفر به این بیماری دچار شده‌اند که بر اساس اعلان مؤسسه‌ی سلامت ملی این کشور، از این تعداد ۴۲۰۰۰ نفرشان جان خود را از دست خواهند داد!
اما این خبر ما نیست؛ محققان نهایتاً به نوعی از درمان بر پایه‌ی نانوذرات طلا دست یافته‌اند که می‌تواند جان خیلی از بیماران مبتلا به سرطان پانکراس را نجات دهد.
دانشمندان قبلاً، از این ذرات ریز به عنوان حاملی برای انتقال مولکول‌های شیمی‌درمانی به درون تومور یا به عنوان هدفی برای بهبود اثر پرتودرمانی روی آن‌ها استفاده کرده بودند. علاوه بر آن خود این ذرات طلا می‌توانند رشد تومورها و متاستاز آن‌ها را (در نمونه‌ی آزمایشی روی سرطان تخمدان) محدود کنند.
اکنون دانشمندان به این نتیجه رسیده‌اند که همین ماده می‌تواند اثری مشابه روی سرطان پانکراس داشته باشد. ولی چیزی درباره‌ی این تحقیق متفاوت به نظر می‌رسد؛ این کار جدید جزئیاتی را درباره‌ی ارتباطات سلولی در ناحیهی اطراف تومورهای پانکراسی معلوم کرده است. با دخالت در این ارتباط که به نوعی یکی از دلایل کشنده بودن این سرطان نیز می‌باشد، ذرات طلا می‌تونند تکثیر و مهاجرت سلول‌های سرطانی را کاهش دهند. نکته‌ی مثبتی هم که در این مورد به ان اشاره شده و امیدواریم که درست هم باشد (!) این است که این ذرات با این که طلا فلز سنگینی است، برای سلول‌های معمولی بدن سمی به نظر نمی‌رسند. انگار طلا استفاده‌های دیگری هم به جز ذخیره‌ی سرمایه‌های بالقوه‌ی کشور روی بدن افراد دارد!
نگاهی دقیق‌تر
محیط تغییریافته‌ی تومور در اندازه‌های میکرو که توسط ارتباط متقابل بین سلول‌های سرطانی پانکراس و سلول‌های ستاره‌ای آن برانگیخته می‌شود، در بهبود نوعی از سرطان آن اهمیت دارد ولی استراتژی خاصی تاکنون برای قطع این ارتباط وجود نداشته است. ذرات طلا می‌توانند با تغییر سکرتوم سلول از تکثیر و مهاجرت هر دو نوع سلول جلوگیری کرده و این ارتباط را قطع کنند. بررسی پروتئین‌های کلیدی که از شبکه‌ی عملکردی نانوذرات طلا شناخته شده‌اند نشان داده که ذرات مذکور مرکز فعالیت پروتئین‌های مهم را در هر دو نوع سلول مختل کرده و سلول‌های ستاره‌ای فعال‌شده را با فنوتیپ خاموشی سرشار از لیپید تغییر می‌دهند.
با کاهش فعالیت سلول‌های ستاره‌ای، ذرات طلا از نهشت ماتریکس جلوگیری کرده و تکثیر عروق را بهتر می‌کنند و رشد تومور را مهار می‌سازند. این ذرات باارزش از ترشح سیتوکین‌ها جلوگیری کرده و با استفاده از کینازی مرگ آن‌ها را رقم می‌زند.
