مگس‌ها با تشکیل حباب از بزاق‌‌شان خود را خنک نگه می‌دارند

مگس‌های برزیلی هر چند ثانیه یک بار حباب‌های قهوه‌ای از بزاق خود تولید می‌کنند که به نظر می‌رسد این عمل‌ آن‌ها نتیجه‌ی مهمی را در بردارد. آن‌ها با این کار قصد دارند بدن خود را خنک نگه دارند.

گیلرم گومز از دانشگاه سان پائولو در برزیل و همکارانش گروهی از ۵۰ مگس‌های Chrysomya megacephala را در سیلندرهای شفاف قرار دادند. سپس آن‌ها دمای داخل را به تدریج افزایش دادند و از آن‌ها در حالی که حباب‌ها پر و خالی می‌کردند، با استفاده از دوربین‌های مادون قرمز عکس گرفتند. همانطور که حباب‌ها از خرطوم مگس‌ها پر و خالی می‌شد، حباب و مگس‌ها هر دو خنک می‌شدند. علت این امر این است که قسمتی از حباب‌های تشکیل شده از بزاق مگس‌ها بخار می‌شوند و حشره را خنک می‌کنند.  به طور متوسط هر یک از حباب‌ها در هر چرخه ۱۵ ثانیه‌ای پر و خالی شدن، ۸ درجه سانتی‌گراد خنک می‌شود. گومس می‌گوید:

بعد از بازگشت قطره‌ی خنک شده به داخل بدن مگس، دمای سر مگس بلافاصله تا ۳ درجه سانتی‌گراد کاهش می‌یابد. هر چقدر چرخه تولید و بازگشت قطره بیشتر باشد، کاهش دمای بیشتری دیده می‌شود تا زمانی که دمای بدن با محیط یکسان شود.

با دمیدن مکرر حباب‌ها مگس‌ها می‌توانند دمای سر، سینه و شکم خود را به ترتیب ۳، ۱/۶ و ۰/۸ کاهش دهد. 

پیش از این حشره‌شناسان تصور می‌کردند که حباب‌ها هضم غذا‌ی مگس کمک می‌کنند. گومس فکر می‌کند این فرضیه هم ممکن است درست باشد.

مقاله مرتبط: به افتخار مگس سرکه؛ دارندۀ ۶ جایزۀ نوبل

این تیم متوجه شد که مگس‌ها هنگامی‌ که در حال فعالیت هستند حباب ها را تولید نمی‌کنند. احتمالا به این دلیل که بال‌های  برای خنک کردن‌شان بهتر عمل می‌کنند. همچنین هنگامی که هوا بسیار مرطوب است و رطوبت نسبی بیش از ۷۰ درصد است نیز حباب تولید نمی‌کنند. چراکه رطوبت مانع از تبخیر آن می‌شود. با این حال مگس‌ها تمایل دارند حباب‌ها را شب هنگام ایجاد کنند. گومز پیش‌بینی می‌کند آن‌ها انرژی را با خنک کردن بدن و کاهش میزان متابولیسم صرفه جویی می‌کنند.

دیگر حشرات نیز نیاز به چنین ترفندی دارند چراکه بر خلاف پستانداران که می‌توانند حرارت را از طریق تبخیر از دست بدهند، چه از طریق عرق کردن یا با لیسیدن بزاق بر روی اندامشان، حشرات در پوشش سختی قرار گرفته‌اند که نسبت به آب نفوذ ناپذیر است.

Blowflies Latrine یا Chrysomya megacephala در سراسر جهان فراوان هستند و تهدیدی برای انسان‌ها هستند. آن‌ها نیش نمی‌زنند اما می‌توانند عفونت ها را از انسان‌ها، حیوانات، مدفوع و گوشت فاسد گسترش دهند. گومز بیان می‌کند که دانستن بیشتر در مورد چگونگی زنده ماندن آن‌ها می‌تواند به ما در یافتن راه‌هایی برای کنترل آن‌ها کمک کند.