روانشناسان نشان داده‌اند که چرت زدن روزانه باعث ایجاد یک حافظه‌ی کاذب از کلمات می‌شود. مطالعه‌ی Padraic Monaghan و پروفسور John Shaw از دانشگاه لنکستر نشان داد که در یک تست تشخیص خاطرات بعد از چرت زدن، خواب روی تشخیص خاطرات کاذب تاثیر می‌گذارد.
آن‌ها دو گروه از افراد را آزمایش کردند، یک گروه تا یک ساعت و ۴۵ دقیقه خوابیدند، و گروه دیگر بیدار ماندند. از هر دو گروه خواسته شد بر روی یک نقطه ثابت مرکزی روی یک صفحه رایانه متمرکز شوند، در حالی که ۴۸ عبارت آزمایش در سمت چپ یا راست نقطه دیده می‌شد. سپس از شرکت‌کنندگان خواسته شد که یک کلید بله یا نه را با توجه به این که آیا قبلا این کلمه را دیده بودند یا خیر، فشار دهند. کلمات آزمایشی حاوی لیستی از کلمات مرتبط مانند “تختخواب، استراحت، بیدار، خسته، خواب، چرت زدن، خوابیدن، خروپف” بود.
تست‌ها از شرکت‌کنندگان خواستند تا کلمات یا لغاتی که بخشی از لیست اصلی بودند (مستقیما دیده شده) یا به لیست مرتبط نبودند (مشاهده نشده و غیر مرتبط) و یا قبلا مشاهده نشده بودند، اما مرتبط با موضوع لیست بودند (کلمات مرتبط مشاهده نشده) را تشخیص دهند.
گروهی که قبل از تست خوابیده بودند به طور قابل توجهی بیشتر از گروه دیگر در تشخیص کلمات مرتبط دیده نشده اشتباه می‌کردند و گمان می‌کردند که این کلمات را در لیست دیده‌اند.
جالب است که خواب فقط در نیمی از مغز تاثیر می‌گذارد. خواب، بیشتر نیمکره راست مغز را از طریق تشویق آن به پذیرش بیشتر کلمات مرتبط مشاهده نشده تحت تاثیر قرار داد. این اثر برای گروهی که بیدار ماندند، مشاهده نشد.
ما متوجه شدیم با این که که خواب به طور کلی باعث ایجاد حافظه کاذب می‌شود، با توجه به نیمکره‌ای که در طی بازیابی دیده می‌شود، نیمه سمت راست مغز بیشتر مستعد تشخیص کاذب خاطرات است و نیمه چپ مقاومت بیشتری نسبت به پذیرش کلمات مرتبط مشاهده نشده به عنوان کلمات موجود در لیست نشان می‌دهد.
