سوء استفاده شدید دوران کودکی می‌تواند غلاف‌های میلین مغز را کاهش دهد.
قربانیان سوءاستفاده در دوران کودکی، از لحاظ آماری، در مقابل شرایط روانی مرتبط با استرس در سرتاسر عمر خود، آسیب‌پذیرترند. این افزایش مشکلات سلامت ذهنی میان کودکانی که مورد سوءاستفاده قرار گرفته‌اند، احتمالا با تغییرات مولکولی و سلولی در نوع ساختاربندی و سیم‌کشی مغز مرتبط است.
محققان دانشگاه McGill کانادا دریافتند که سوءاستفاده شدید کودکان احتمالا آغازگر یک واکنش زنجیره‌ای است که معماری (ساختار) و عملکرد ارتباطات قشر کمربندی قدامی (ACC) را تغییر می‌دهد. این ناحیه از مغز با حالات روحی و تنظیم احساسات در ارتباط است. در ماه مه سال ۲۰۱۸، یک مطالعه‌ی neuroimaging در چین نشان داد که ACC همچنین نقشی اساسی در مکانیسم‌های مغزی قدرشناسی و نقشی واسطه‌ای در تبدیل حس قدرشناسی به نوع دوستی بازی می‌کند.
در تازه‌ترین مطالعه‌ی McGill، محققان در کانادا تکنیک‌های پیشرفته‌ی میکروسکوپی را برای اندازه‌گیری ضخامت غلاف‌های میلین احاطه‌کننده‌ی نورون‌های ACC در گروه‌های مختلف به‌کار بردند. در مقایسه‌ی مغز افراد افسرده‌ی مایل به خودکشی (با یا بدون سابقه‌ی سوءاستفاده در دوران کودکی) با افراد سالم، تفاوت‌های آشکاری در میلین‌سازی ACC مشاهده‌شد.
بیشتر بخوانید:
- پدوفیلی؛ از اختلال روانی تا جنایت قضایی
- شاید علت عدم مقاومت برخی زنان در تجاوز جنسی، فلجی موقت آن‌ها باشد
- بی توجهی سایکوپات ها به دیگران، غیرارادی نیست!
مغز افراد سالم بدون سابقه‌ی سوءاستفاده در دوران کودکی، به‌طور قابل ملاحظه‌ای، لایه‌ی ضخیم‌تری از میلین در ACC داشت. غلاف‌های میلین با ضخامت بیشتر، قابلیت مسیرهای عصبی سفید را در برقراری ارتباط کارآمدتر میان نواحی مغزی بهبود می‌بخشد.
مطالعه‌ی جدید روی ارتباط آزار در دوران کودکی و میزان میلین در ACC را Naguib Mechawar و Gustavo Turecki از گروه مطالعات خودکشی McGill انجام شده‌است. Mechawar نتایج این تحقیق را در یک سخنرانی با عنوان “تاثیر سوءاستفاده از کودک بر الیگودندروسیت‌ها و میلین‌سازی در مغز انسان” به اشتراک گذاشت.
بخشی از سخنرانی او به این شرح است:
نتایج ما نشان می‌دهند که بیان ژن در طبقه‌ای از سلول‌ها با عنوان الیگودندروسیت‌ها، در ACC به شدت تغییر می‌کند. این گروه از سلول‌ها وظیفه‌ی ساخت میلین را که یک ترکیب جداکننده مشابه روکش سیم‌های برق است، بر عهده دارند. آکسون‌های میلین‌دار ایمپالس‌های عصبی را به شکل موثرتری هدایت می‌کنند. درحالی که کاهش میلین عموماً با کاهش هدایت در ارتباط است. داده‌های ما به وضوح نشان می‌دهند که چگونه سوءاستفاده‌ی شدید کودک، ساختار ACC را با اثر بر تشکیل غلاف میلین اطراف نورون‌ها تغییر می‌دهد. این تغییر در ناحیه‌ای که نقش کلیدی در تنظیم حالات دارد، احتمالا دلیل افزایش آسیب‌پذیری افراد مورد سوءاستفاده قرارگرفته، نسبت به اختلالات مربوط به احساسات مانند افسردگی است.
در سال ۲۰۰۹، Turecki و همکارانش Michael Meaney و Moshe Szyf، مقاله‌ای را با عنوان “تنظیم پس‌زایی (epigenetic regulation) گیرنده‌ی گلوکوکورتیکوئیدی در مغز انسان با سوءاستفاده از کودک در ارتباط است”در Nature Neuroscience منتشر کردند. این مطالعه مشخص کرد که سوءاستفاده دوران کودکی احتمالا آغازگر تغییرات پس‌زایی در مغز انسان است. یافته‌های اخیر Turecki و Mechawa در کنفرانس سالانه‌ی ۲۰۱۸ CAN-ACN، بینش عمیقی درمورد راه‌های مشخصی که آزار کودک می‌تواند تاثیر طولانی‌مدت بر الیگودندروسیت‌ها و میلین‌سازی در مغز انسان بگذارد، ارائه کرد.
