بر اساس گزارشات اولیه‌ی HealthDay News دستگاه مچ‌بندی طراحی شده است که با تحریک اعصاب بازو لرزش دست را بهبود می‌بخشد.
این تحقیق بر روی ۱۰۰ بیمار با مشکل لرزش اساسی، صورت گرفت. لرزش اساسی یک شرایط عصبی است که در آن فرد دست‌ها، پاها، سر و تنه‌اش می‌لرزد. محققان دریافتند که استفاده دوبار در روز از دستگاه مچ‌بند، شدت لرزش دست و بازو را در بسیاری از بیماران را کاهش می‌دهد.
محققان افزودند که استفاده از این دستگاه باعث بهبود عملکرد روزانه فرد می‌شود.
آن‌ها تاکیید کردند که مطالعات هنوز در سطح ابتدایی هست و نتایج درمانی پایداری از آن ثبت نشده است.
دکتر Rajesh Pahwa سرپرست تیم تحقیقاتی افزود:
این یک مطالعه اولیه است، و در این زمینه هنوز سوالات زیادی وجود دارد.
بزرگترین نگرانی که وجود دارد این است که بیماران ممکن است به تحریکات دستگاه مقاوم شوند.
دکتر Vicki Shanker متخصص عصب در نیویورک می‌گوید:
هنوز در مورد اثر گذاری این روش در بیماران مطمئن نیستیم.
نتایج اولیه، مطالعات بیشتری را طلب می‌کنند. با این وجود امید به بهبودی را در بیماران مبتلا به لرزش اساسی افزایش می‌دهد.
بر اساس مطالعات آکادمی عصب‌شناسی در آمریکا، لرزش اساسی حدود ۷ میلیون آمریکایی را تحت تاثیر قرار داده است. علت این بیماری هنوز ناشناخته است و تاکنون درمانی برای آن پیدا نشده است.
بیشتر بخوانید: از من بپرس: علل ضعف عضلانی و لرزش چه می‌تواند باشد؟
Shanker می‌گوید داروهایی چون داروهای فشارخون و ضد‌صرع در درمان لرزش می‌توانند اثرگذار باشند ولی عوارض جانبی نیز دارند.
وقتی درمان با دارو شکست می‌خورد، گزینه‌ی درمانی دیگر تحریک عمقی مغز (DBS) است. تحریک عمقی مغزی روشی است که در آن الکترودهایی در داخل ناحیه‌های خاصی از مغز قرار داده می‌شود که وظیفه‌ی کنترل ماهیچه‌ها را برعهده دارند. یک دستگاه ضربان‌ساز که در زیر ترقوه قرار داده شده و به طور مداوم تحریکات عصبی را به سطح مغز فرستاده و سیگنال‌هایی که باعث لرزش می‌شوند را بلوکه می‌کند.
Shanker اظهار می‌دارد که با وجود کارایی خوب DBS بیماران اغلب روش‌های غیرتهاجمی (بدون نیاز به جراحی) را می‌پسندند.
وی می‌گوید با این وجود نتایج حاصل از دستگاه مچ‌بند شگفت انگیز است.
بررسی شامل دو بخش بود: در یکی ۷۷ بیمار با لرزش دست تنها یک جلسه مچ‌بند یا نمونه‌ی مشابه (تقلبی و بدون کاربرد) را به دست داشتند.
Pahwa گفت دستگاه واقعی تحریکاتی را به اعصاب مدین و رادیال مچ دست ارسال کرد. این عمل به این هدف بود که فعالیت عصبی و لرزش دست را بلوکه کند. اما دستگاه مشابه هیچ تحریکی ایجاد نکرد.
به‌طور متوسط ۶۵% بیمارانی که با دستگاه واقعی روبرو شدند، شدت لرزششان کاهش یافت. در مقابل آن تنها ۳۲% بیمارانی که با دستگاه تقلبی برخورد داشتند نتایج مدنظر مشاهده شد.
در بخش دوم مطالعه، ۶۱ بیمار به صورت تصادفی به سه گروه دسته بندی شدند: یک گروه از مچ‌بند در منزل استفاده کردند، حداقل دوبار در روز و به مدت بیش از یک‌ماه- در حالی که گروه دیگر از دستگاه تقلبی استفاده کردند. گروه سوم را با روش معمول درمان کردند.
Pahwa اظهار داشت که حسگرهای دستگاه میزان لرزش را پس از هربار استفاده از دستگاه اندازه گیری کردند. این عمل معمولا ۴۰ دقیقه طول می‌کشید.
در طی مطالعه نتیجه‌گیری شد که در بیش از ۹۰% افراد استفاده کننده از مچ‌بند واقعی لرزش کاهش یافت. در حالی درصد بهبودی در بیماران استفاده کننده از نسخه‌ی تقلبی ۶۲% بود.
بر اساس گفته‌های Pahwa:
عوارض جانبی بسیار ناچیز بود. در ۳% افراد در پوست ناحیه‌ی استفاده قرمزی و التهاب مشاهده شد.
نتایج کسب شده در تحقیق در آکادمی عصب‌شناسی در لس‌آنجلس گزارش خواهد شد.
بر اساس گفته‌های Pahwa عمر کم باتری دستگاه اجازه استفاده مداوم از آن را به ما نمی‌دهد.
انتظار می‌رود که اگر استفاده از دستگاه ۲۴ ساعته باشد نتایج رضایت بخشی حاصل شود. اما بر اساس گفته‌های Pahwa ممکن است که نسبت به دستگاه نیز تحمل ایجاد شود و به تحریکات پاسخ داده نشود.
وی برای بیماران مبتلا به لرزش اساسی، برای درمان این بیماری افق تازه‌ای ترسیم کرد.
وی افزود که زمان تحقق آن قابل پیش‌بینی نیست.
