در ادامهی بررسی جداشدگی شبکیه به روشهای درمان و پیشگیری از ابتلا به این وضعیت خواهیم پرداخت.
جداشدگی شبکیه چگونه درمان میشود؟
راههای بسیاری برای درمان جداشدگی شبکیه وجود دارد، از جمله:
- چسباندن شبکیه با استفاده از لیزر(حرارتی) یا انجماد(Cryopexy): هر دو روش میتوانند پارگی شبکیه را در صورتی که زود تشخیصدادهشود، ترمیم کنند. این فرآیند اغلب در مطب پزشک انجام میشود.
- چسباندن شبکیه با استفاده از گاز(Pneumatic Retinopexy): این روش زمانی که پارگی شبکیه کوچک باشد میتواند مورد استفاده قرار گیرد. یک حباب کوچک گاز به داخل چشم تزریق میشود (به طور مشخص درون مادهی شفاف و ژلمانند بین عدسی و شبکیه). حباب در داخل چشم متسع میشود و به دلیل سبک بودن صعود میکند و به شبکیه فشار وارد میکند تا شکاف بسته شود. سپس میتوان با لیزر یا انجماد لبههای شکاف را به یکدیگر چسباند.
- باکل اسکلرا(Scleral Buckle): در این روش درمانی با عمل جراحی یک نوار سیلیکنی (Buckle) دور سفیدی چشم (صلبیه یا اسکلرا) دوخته میشود تا صلبیه را به سمت شبکیهی کندهشده فشار دهد تا شبکیه فرصت التیام داشتهباشد. این نوار نامرئی است و به طور دائم به صلبیه متصل باقیمیماند. پس از این فرآیند میتوان با استفاده از لیزر یا انجماد پارگی شبکیه را ترمیم کرد.
- ویترکتومی(Vitrectomy): این روش جراحی در پارگیهای بزرگ شبکیه کاربرد دارد. در ویترکتومی جراح زجاجیه (ماده شفاف و ژلمانند بین عدسی و شبکیه) را خارج و آن را با محلولی نمکی جایگزین میکند.
بسته به پیچیدگی جداشدگی شبکیه، ترکیبهای مختلفی از ویترکتومی، باکل، لیزر و حباب گاز برای ترمیم شبکیه میتوانند مورداستفاده قرارگیرند.
آیا میتوان از جداشدگی شبکیه جلوگیری کرد؟
در برخی موارد، بله. اگر اجسام شناور، جرقههای نورانی یا هر تغییر دیگری در بینایی خود حس کردید، سریعاً به چشمپزشک مراجعهکنید. در درمان پارگیها، جداشدگیها و سایر آسیبهای شبکیه، تشخیص زودهنگام بسیار حائز اهمیت است.
چشمها باید سالی یکبار یا در صورت ابتلا به بیماریهایی از قبیل دیابت، دفعات بیشتری معاینه شوند. دیابت میتواند احتمال ابتلا به بیماریهای چشم را افزایش دهد. نزدیکبینی هم میتواند احتمال ابتلا به جداشدگی شبکیه را افزایش دهد.
افراد مبتلا به دیابت یا پرفشاری خون با کنترل وضعیت بیماری خود میتوانند سبب بهبود عملکرد عروق شبکیه شوند که جهت حفظ سلامت چشمها ضروری است. استفاده از محافظ چشم هنگام انجام فعالیتهایی که احتمال آسیب به چشمها در آنها وجود دارد، ضروری میباشد.