حضور بچه‌ی جدید در خانواده و گرفتن جایگاه شما، به اندازه کافی آزاردهنده می‌باشد؛ اما بی عدالتی، زمانی است که خواهر یا برادر کوچک شما، همچنان با مزه و بدون عینک بوده و شما مجبور هستید که از عینک استفاده کنید؛ اگر با این موضوع مواجه شده‌اید، بدانید که شما تنها نیستید.
در بچه های اول خانواده به دلیل آموزش‌های علمی زیادتر، احتمال نزدیک بینی آنها، بیشتر است. مطالعه ای در انگلستان و اسرائیل نشان داده که نزدیک‌بینی، در ۱۰% بچه‌های اول خانواده شایع می‌باشد؛ (اگه جزء آن دسته از افراد خوش شانس باشید، وقت زیادی را در بینایی‌سنجی نگذراندید.) اما این مطالعه فقط افرادی با گروه سنی ۱۵ تا ۲۲ مورد آزمایش قرار داده است.
آیا این یک مشکل جدید است یا همواره بچه‌های بزرگ خانواده با مشکل نزدیک بینی مواجه بوده‌اند؟
برای آشکاری این موضوع محققی در انگلستان، اطلاعاتی با ۹۰,۰۰۰ شاخص مختلف را جمع آوری کرده است. این افراد عضو پروژه بزرگ بین المللی بانک زیستی انگلستان بودند؛ در این بانک زیستی اطلاعات سلامتی نیم میلیون افراد بالغ بررسی می‌شود. برای این مطالعه، دانشمندانی با نام جرمی گاگنهیم از دانشگاه کاردیف و کتی ویلیام از دانشگاه بریستول، افراد بالغ سفید پوست با گروه سنی ۴۰ تا ۶۹ سال را مورد بررسی قرار دادند. روی هم رفته، حدود ۳۰% آنها نزدیک بین بودند. بعد از بررسی سن و جنس، محققان مشاهده کردند که فرزندان اول، حدود ۱۲% بیشتر از فرزندان دوم نزدیک بین بودند.
بیشتر بخوانید:
- کمبود نور خورشید؛ افزایش احتمال ابتلا به نزدیک‌بینی
- خبر خوب برای عینکی‌ها: افراد عینکی واقعاً باهوش‌ترند!
- نحوه حرکت چشم‌های شما می‌تواند شخصیت‌تان را پیش‌بینی کند
مشابه این موضوع در آزمایش قبل که با افراد جوان تر آزمایش شده‌بود، مشاهده شد. در فرزندان اول خانواده احتمال بروز نزدیک بینی ۲۱% بیشتر از فرزندان دوم خانواده می‌باشد و اگر فرزندان اول را با فرزندان چهارم و بعدی مقایسه کنیم، این احتمال به ۴۰% افزایش می‌یابد. (محققان تک فرزندان را هم به عنوان فرزندان اول در نظر گرفتند، اما وقتی آنها را از آزمایش خارج کردند باز هم نتیجه همان گونه شد.)
در ابتدا محققان پیشنهاد دادند که والدین انرژی زیادی را برای آموزش بچه های اول خانواده، نسبت به فرزندان بعدی صرف می‌کنند؛ سپس گاگنهیم و ویلیام بررسی‌های خود را براساس سال‌های تحصیل افراد تنظیم کردند. این عامل به تنهایی یک‌چهارم از دلایل نزدیک بینی را به خود اختصاص داد.
نویسندگان تصور می‌کنند، آموزش نیز یک عامل است. آنها نمی‌توانند به طور اختصاصی، کودکی افراد را بررسی کنند تا متوجه شوند که هر فرد، چه مقدار از زمان کودکی خود را برای گردش (که برای چشم ها مفید بوده) و چه مقدار را برای مطالعه و کتاب خوانی (که برای چشم مفید نیست) صرف می‌کنند؛ اما اینگونه به نظر می‌رسد در طول تمام شدن تحصیلات، در بچه‌های اول احتمال بیشتری برای عینکی شدن وجود دارد.
این موضوع تاثیر بسیار زیادی نداشت. در رابطه با شماره عینک تجویز شده، تفاوت بین فرزندان اول و بقیه به طور میانگین کمتر از ۰.۲۵ دیوپتر بود.
(برای افرادی که در این موضوع تجربه ندارند: ۰.۲۵ کمترین مقداری است که در هنگام افزایش شماره ی چشم، چشم‌پزشک در نسخه‌تان تغییر می‌دهد.) و از زمانی که مسئله‌ی آموزش را بررسی کردیم، مشاهده شد این عامل تاثیر بسیار کمی روی نتیجه‌ها داشت، پس یعنی عوامل دیگری نیز تاثیر می‌گذارند. نویسندگان می‌گویند “احتمالا فاکتورهای اجتماعی، مثل وزن تولد و زمانی که در بیرون خانه می‌گذارنند، هم موثر است.”
در مناطق مختلف جهان، میزان بینایی افراد در چند دهه ی اخیر کمتر شده است.
این موضوع در آسیای شرقی به صورت چشمگیری مشاهده می‌شود. صرف وقت بر روی کارهایی که ارتباط نزدیکی با چشم دارند، مثل مطالعه، و همچنین صرف کمتر وقت در بیرون از منزل ،از جمله عوامل شناخته شده‌ی تاثیرگذار، در نزدیک بینی می‌باشند.
حتی در بین موارد مورد آزمایش در این مطالعه که افرادی بین ۴۰ تا ۶۹ سال بودند، نزدیک بینی در بین افراد جوان تر بیشتر مشاهده می‌شد.
فرقی نمی‌کند چقدر اثرات بد مطالعه را روی چشمتان از بین می‌برید، عوامل طبیعی مانند ژنتیک و عوامل موثر بر سلامتی، میتوانند شما را راهی مطب اپتیومتر (بینایی سنج) بکنند. شما می‌توانید با انتخاب یک فرم عینک شیک، به مطالعه‌ی خود ادامه دهید؛ اگر خواهر یا برادر کوچکتان در رابطه با عینکی شدنتان، شما را اذیت می‌کنند، به آنها یادآوری کنید که والدینتان سرمایه‌ی بیشتری را برای آموزش شما صرف کرده‌اند.(یا حتی می‌توانید از راه‌هایی که آنها نمی‌توانند مقابله کنند، استفاده کنید).
