بر اساس جدیدترین تحقیقات انجام شده در دانشگاه ایالت آریزونا آمریکا هرساله، آمریکاییها حدود ۲.۶ تا ۲.۹ میلیارد لنز چشم را خریده و بدون استفاده میگذارند.
با مطالعه و محاسبه میزان آسیبی که به محیط میرساند، این تحقیق اولین نظریه‌ها را درباره میزان ضرری که ذاتا این پلاستیک‌های کوچک و میکروپلاستیک‌ها بوجود می‌آورند را در اذهان ایجاد میکند.
Charles Rolsky دانشجوی دکترای ASU و سرگروه تحقیق میگوید:
تحقیقات زیادی روی موادی که پلاستیک کمی دارند مانند حصیرها، مواد نقره و کیف‌های پلاستیکی انجام شده است.
ولی تا حالا کسی به این فکر نکرد وسایل درمانی که هر روزه از آنها استفاده میکنند نیز میتوانند در روند آلوده‌سازی هوا شرکت داشته باشند.
برای درک بهتر اینکه چگونه لنزها وارد فاضلاب‌های شهری میشوند، Rolsky و همکارانش لنزهای بلا استفاده‌ای را در مخزن‌های آبهای اضافی که با موجودات میکروسکوپی پر شده بودند قرار دادند.
این تیم لنز چشم را برای ۱۴،۹۶ یا ۱۷۲ ساعت(میانگین زمانی است که این مواد ممکن است در آبهای فاضلابی بمانند) در این مکانها جا گذاشتند، ولی آنها کشف کردند که لنزها بعد از ۱۷۲ ساعت کم کم شروع به تخریب شدن کردند.
این واقعیت که لنز چشم از بین نمیرود، دانشمندان را به نتایج شکه‌کننده‌ای رساند، که حدود ۲۳هزار کیلوگرم لنز چشم(معادل ۵۰هزار پوند)ممکن است هر ساله در کانال‌های فاضلابی انباشته میشوند.
صنعت فاضلاب میگوید ۵۵ درصد این ضایعات وارد خاک میشود، محققان حدس میزنند که ۱۱هزار تا ۱۲۶۵۰ کیلوگرم(یعنی حدود ۲۴ تا ۲۸ هزار پوند) از آلاینده‌ها شامل لنز چشم است که وارد منبع مواد دور ریختنی آمریکا میشود.
و مقدا نامعلومی از آن ممکن است وارد رودها و اقیانوس‌ها شود.
مرکز پیشگیری و کنترل بیماری‌های آمریکا میگوید حدود ۴۵ میلیون آمریکایی از لنز چشم استفاده میکنند.با استفاده از اطلاعات بدست آمده از مراکز تولید لنزها و مقداری که هفتگی، ماهانه و سالانه بفروش میرسد محققان محاسبه کردند که آمریکاییها سالانه حدود ۱۳.۲ تا ۱۴.۷ میلیارد لنز میخرند.محققان از ۴۰۰ نفر از استفادکنندگان لنز چشم سوال کردند چگونه لنزهایشان را دور می‌اندازند، و به این نتیجه رسیدند که ۲۱ درصد آنان لنز ها را در سینک یا توالت میریزند.
و همین یافته‌ها کمک کرد به این نتیجه برسند که ۲.۵ میلیارد لنز سالانه به شبکه فاضلاب خانگی اضافه میشود.
محققان میگویند، یک فاضلاب پر از لنز که وارد خاک میشود، ممکن است به روش های متفاوت وارد محیط اطراف شود.
باران ممکن است لنزها را وارد رودها و اقیانوس‌ها کند و در آنجا شناور بمانند.یا ممکن است وارد خاک کند و کاری کند زیر آفتاب بماند.که البته مورد دوم مضر نیست .
Rolf Halden مدیر مرکز حفاظت محیط زیست ASU و یکی از نویسندگان این تحقیق میگوید”اگر لنز چشم خشک شود، به طرز باورنکردنی شکننده شده و به قطعات بسیار ریز تبدیل میشود.اگر این میکروپلاستیک‌ها در محیط بمانند ممکن است توسط حیوانات، پرندگان و یا حشرات وارد چرخه غذایی شوند.
Mason، پروفسور شیمی در دانشگاه نیویورک در Ferdoniaمیگوید:
لنزهای چشمی طراحی شده‌اند تا مایعات را جذب کنند، و این نه تنها شامل آب میشود بلکه شامل تمام موادی است که در آب هستند.
پس من نگران این موضوع هستم که اثری که این مواد میکروپلاستیک نسبت به سایر مواد میگذارند بیشتر باشد چون ممکن است مواد سمی همچون آفت‌کش و علف‌کش ها را جذب کنند و وارد زنجیره غذایی کنند.
اگر ماهی‌ها و سایر جانداران این لنز چشم ها را هضم کنند، چه یک لنز درسته یا تکه‌ای از آن باشد ممکن است باعث اخلال در عملکرد بدنشان شود.
بعلاوه ثابت شده، اندامهایی که پلاستیک‌ها را هضم میکنند غذاهای کمتری را وارد خود میکنند چون زود احساس سیری میکنند و چون پلاستیک نمیتواند مواد ضروری بدن را فراهم کند، پس احتما زیادی دارد این جانداران از گرسنگی تلف شوند.
اگرچه آلودگی با لنز چشمی یک مشکل به حساب میاید،اما نسبت به ۸ میلیون متر مکعب مواد پلاستیکی که وارد اقیانوس‌ها میشوند چیزی نیست.
راه ساده‌ای برای اینکه اجازه ندهیم لنزها باعث آلودگی شوند وجود دارد.قرار دادن آنها در مواد جامد دیگر، قطعا یک قوطی آشغال نسبت به سینک یا توالت جای مناسب تری است .
اگرچهBausch و Lomb پیشنهاد میکنند آنها را وارد چرخه‌های بازیافت کنیم.
محققان ASU همچنین خاطرنشان میکنند که کمپانی‌هایی که لنز چشم تولید میکنند هیچ راهنمایی درباره نحوه دور ریختن لنزها ارائه میدهند.
Rolsky میگوید ما مایلیم یک راهنما برای افراد منتشر کنیم درباره نحوه دور ریختن لنزهای چشم، همین کار کوچک میتواند تاثیر بسیاری داشته باشد.
