تا مدت‌ها تصور میشد بعضی از بخشهای بدن شامل بافت مغز و بیضه‌ها بطور کامل خارج از دسترس سیستم ایمنی هستند.
در سال ۲۰۱۶ به کشف خارق‌العاده‌ای رسیدند که یک سری کانالهایی که دیده نمیشوند مغز را با سیستم ایمنی مرتبط میکنند. اما تحقیق دیگری در سال ۲۰۱۷ معلوم کرد که باید ارتباط بیضه‌ها با سیستم ایمنی را بار دیگر مورد بررسی قرار دهیم و همین میتواند توضیحی برای ناباروری تعدادی از مردان و ناکارآمدی بعضی از واکسن‌های سیستم ایمنی بر آنها باشد.
حتماً بخوانید: پاسخ به معمای ۲۰۰ ساله؛ مغز انسان دارای سیستم لنفاوی است
سال قبل محققان دانشکده پزشکی در دانشگاه ویرجینیا یک دریچه بسیار ریز را در بیضه‌ها کشف کردند که به بیضه‌ها اجازه میدهد بعضی ازآنتی‌ژن هایش را رها کند بدون اینکه اجازه بازگشت دوباره به آن بدهد.
در چهار دهه اخیر کشف شده است که بیضه‌ها سیستم ایمنی انتخابی دارند؛ به این معنا که آنها نسبت به برخی مواد معدنی را که عموما سیستم ایمنی بعنوان بیگانه شناسایی میکند، پاسخی نمیدهند.
تورم در مغز، چشم‌ها و جفت میتواند نشانه واقعا بدی باشد که نشان میدهد چرا این اندامها بطور فیزیکی و شیمیایی از گلبول‌های سفید و و آنتی‌بادی‌هایی که از بدن محافظت میکنند مخفی هستند.
ایمنی در برای ایمنی بدین معناست که اسپرم‌های درون بیضه میتوانند یک حالت ایمنی اتوماتیک ایجاد کنند که طی آن بیضه‌ها اسپرم‌های خودی را بعنوان بیگانه شناسایی میکنند.
البته این یافته‌های جدیدی است که نیاز به بررسی بیشتر دارد که آیا صحت دارد یا نه!
جداسازی بافت تولید کننده اسپرم از بیضه‌ها و و سلولهای خونی توسط لایه‌ای بنام سلولهای سرتولی که بعنوان سلولهای پرستار شناخته میشوند انجام میشود.
سلولهای سرتولی با همدیگر حالتی تشکیل میدهند که بطور موثر به سلولهای T اجازه نمیدهد از اسپرم‌های در حال رشد خارج شوند.
این سیستم به خوبی کار میکند ولی بطور کامل اثبات نشده است ، در بیشتر از ۱۲ درصد از مردان نازا سیستم ایمنی یک ماده شیمیایی روی سطح اسپرم‌ها که آنتی‌ژن میکروبی میوتیک(MGCA) نامیده میشوند را شناسایی میکنند و تشخیص میدهد که این عامل قبلا وارد شده است و آنرا بعنوان عامل خارجی شناسایی نمیکند.
کارشناسان ایمنی فرض میکنند این نوع خاص از ایمنی اتوماتیک ممکن است بیشتر نشانی از مشکل در مرکز خون‌رسانی بیضه‌ها باشد و دلیلی است تا در نظر بگیریم که احتمالا MGCA آنگونه که فکر میکردیم پنهان نیست.
با تمرکز بر روی دو نوع از MGCA در موشهای عادی و جهش‌یافته و با بررسی سلولهای T در موشها ، محققان پی بردند که سلولهای سرتولی میتوانند نوع خاصی از آنتی‌ژن را وارد رگ‌های خونی کنند.
محقق Kenneth Tung میگوید:
در اصل ما باور داریم که آنتی‌ژنهای بیضه‌ها دو نوع هستند.
نه تنها این یافته‌ها نشان میدهد که چرا برخی از مردان باروری بیشتری دارند بلکه به کارشناسان ایمنی کمک میکند که بفهمند چگونه سلولهای سرطانی خودشان یا آنتی‌ژن‌شان را مخفی میکنند و نشان میدهد چرا برخی از واکسن‌های سرطان کارآمد نیستند.
تا به الان این آزمایشات فقط روی موشها انجام شده و هنوز زمان لازم است تا روی انسان نیز آزمایش شود ولی زمین را برای انجام آزمایش‌های بیشتر هموارتر میکند.
اگرچه هنوزم به نظر میرسد تحقیقات روی سیستم ایمنی نیاز به بروز رسانی بیشتری دارد.
