رشد و توسعه هیجانات و روانشناسی کودک ۳ ساله و پیش دبستانی
حتی در سن ۳ یا ۴ سالگی، فرزند شما خیلی برای خودش کسی است. او دارای علایق و بیزاریهای متمایزی است و شخصیت او هر روز توسعه‌یافته تر می‌گردد. او در استفاده از کلمات برای نشان دادن و بیان چگونگی احساسش بهتر می شود که به معنای خشم و اوقات تلخی کمتر اوست. خلق و خوی او ممکن است از یک لحظه به به لحظه ای دیگر به شدت تغییر کند، اما بیشتر احتمال دارد که در مورد عصبانیت یا غم و غصه دار بودنش صحبت کند، تا در مورد این که یک اتشفشان در وجود خود دارد.
کودکان پیش دبستانی توسط هیجانات اداره می شوند
اگرچه کودک ۳ ساله شما شروع به درک هیجاناتی که احساس می کند کرده است، اما هنوز هم کنترل وی روی آنها بسیار کم است. اگر او چیز خنده داری را پیدا کند، به شیوه ای هیستریک و هیجانی خواهد خندید. اگر چیزی باعث شود او غمگین یا عصبانی گردد با قطرات اشک فراوان از گریه منفجر می شود..
در این سن، کودک پیش دبستانی شما تا هنوز کنترل توسعه یافته‌ی زیادی روی تکانه هایش ندارد. اگر او چیزی را احساس کند، احتمالا به آن عمل خواهد کرد. ممکن است این بدان معنا باشد که یک اسباب بازی را از فرزند دیگر در صورتی که بخواهد با آن بازی کند برباید یا وقتی اسنک می‌خواهد بخورد و به او گفته می شود که باید تا وقت شام صبر کند ناراحت و براشفته می گردد. به تاخیر افتادن احساس لذت و خشنودی برای او هیچ معنا و مفهومی ندارد – او این (حالا هر چیزی) را می خواهد، و همین الان هم می‌خواهد.
برای آشنایی با همه‌ی مراحل رشد و پرورش کودک کلیک کنید
کودکان سه ساله و چهار ساله ممکن است از زدن، گاز گرفتن یا هل دادن به عنوان راهی برای حل اختلافات و تعارضات استفاده کنند. خیلی ساده انها تفاوت بین تعاملات مناسب و نامناسب را درک نمی‌کنند. کار شما این است که به فرزندتان آموزش دهید که راه های درست و غلط برای بیان هیجانات و حل مشکلات با دیگران وجود دارد.
همانطور که فرزند شما بزرگتر می شود، او شروع به دیدن رابطه بین طغیانهای هیجانی و پیامدها و عواقب منفی ان خواهد کرد.. بیرون ریختن یک تنش و اوقات تلخی ممکن است منجر به “محرومیت زمانی” از اسباب بازی مورد علاقه یا حتی گرفتنه شدن ان از وی شود. این عواقب به کودک ۴ ساله شما کمک خواهد کرد که بفهمد بیرون ریختن خشم راهی قابل قبول برای نشان دادن احساسات نیست.
کودک ۴ ساله شما نیز یک کمدین در حال شکوفا شدن هم هست. او توسعه ی حس شوخ طبعی اش اغاز شده و دوست دارد که احمق و ایله به نظر برسد باشد تا مردم را بخنداند . تعجب نکنید اگر شما می شنوید که او دوست خود را “پی پی کله(!!)” می نامد و سپس غش غش با صدای بلند می خندد؛کودک ۴ ساله حرفهای احمقانه را بسیار سرگرم کننده می یابد.
همدلی نیز حوالی چهار سالگی شروع می شود. کودک چهار ساله شروع به درک این موضوع می کند که دیگران نیز دارای احساسات هستند و زمانی که یک دوست غمگین یا صدمه دیده است انها نیز می توانند ارتباط برقرار کنند. آنها ممکن است بخواهند که دوستی که گریه می کند را بغل کنند یا جای زخمی که به قول خودشان “اوخ” شده را ببوسند.
در سن ۵ سالگی، کودک شما جست و خیزهایی در بپیشرفت عاطفی خود دارد. او در تنظیم احساساتش خیلی بهتر شده است و به راحتی درباره احساساتش صحبت می کند. او همچنین در کنترل تکانه هایش بهترعمل می کند. او صبورانه منتظر نوبتش می شود، و اغلب قبل از برداشتن چیزی که مال او نیست اجازه می خواهد.
وقتی چیزی باعث می شود که کودک ۵ ساله تان دیوانه شود به احتمال زیاد تمایل دارد خشم خود را با استفاده از کلمات نشان دهد تا اینکه به صورت فیزیکی یا با پرتاب کردن چیزی اوقات تلخی اش را بیرون بریزد. اما زیان ان این است که زمانی که او عصبانی و یا ناراحت است
ممکن است شروع به استفاده از کلمات بدجنسانه و رکیک و فحش و ناسزا کند.
در حدود این سن، کودک پیش دبستانی شما ممکن است شروع به ابراز علاقه به مسایل جنسی و جنسیت کند. او ممکن است سوالاتی راجع به اینکه بچه‌ها از کجا می ایند بپرسد.
او توسط بدن خود مجذوب شده است، و ممکن است شروع به لمس کردن یا بازی با الت تناسلی خود کند. همچنین ممکن است به بررسی و کشف و سیاحت ناحیه‌ی تناسلی دیگران هم علاقه‌مند شود! همه اینها کاملا طبیعی است، اما مهم این است که به کودک پنج ساله ی خود اجازه دهیم که بداند چه کاری مناسب و مقتضی است چه چیزی نه.
اطمینان حاصل کنید که او درک می کند که مشکلی نیست که درباره “بخش خصوصی” کنجکاو باشیم اما خوب نیست که با آنها بازی کنیم یا آنها را در جمع نشان دهیم. همچنین اطمینان حاصل کنید که او درک می کند که هرگز درست نیست که افراد دیگر اندام تناسلی او را لمس کنند ، به جز مادر یا پدر در طول زمان استحمام، یا اینکه چیزی به ان نقطه اسیب رسانده، یا در زمان ملاقات و معاینه ی پزشک، ان هم تا زمانی که مادر یا پدر در اتاق باشند
کودک پیش دبستانی و بازی فانتزی
در حدود ۳ سالگی کودکان شروع به تخیل زنده و واضح می کنند. در این سن، کودک پیش دبستانی شما شروع به صرف کردن زمان زیادی به بازی در دنیای فانتزی و تخیلی ایجاد شده توسط خود می کند. همه‌ی عروسک ها و حیوانات اسامی و شخصیت هایی دارند. او می تواند با دوستان خیالی اش چت کند. والدین گاهی نگران اهستند که این دوستان خیالی نشانه ای از تنهایی یا انزوای کودک است، اما در واقع این موضوع کاملا برعکس است. کودکان از این نوع بازی فانتزی استفاده می کنند تا یاد بگیرند چگونه می توانند با افراد واقعی ارتباط برقرار کنند. این تمرینی برای “دنیای واقعی” است. در سن و سالی که کودک شما کنترل بسیار کمی روی زندگی خود دارد، دنیای فانتزی وخیالی اش را او خلق کرده و او مسئولش است.
تقریبا در همان زمان کودک پیش دبستانی شما شروع به صحبت با یک دوست خیالی خود می کند، همچنین ممکن است که ترسش از هیولایی که زیر تختش زندگی می کند افزایش می باشد. این نوع ترس ها رایج هستند. آنها نیز برای وی کاملا جدی به نظر می رسند، بنابراین راجع به انها شوخی نکنید و از انها جوک نسازید. بهترین کاری که می توانید انجام دهید این است که به وی اطمینان بخشی مجدد دهید که او در سلامت وامنیت است و هیچ چیزی به او آسیب نخواهد رساند.
همانطور که فرزندتان بزرگتر می‌شود، بازی فانتزی همچنان بخش مهمی از زندگی‌اش خواهد بود، اما با این فرق که درک تفاوت بین دنیای فانتزی وخیالی با دنیای واقعی بهتر خواهد شد. فانتزی‌های او دقیق تر و پیچیده تر می شود و اگر آنها گاهی اوقات شامل خشونت هم شد تعجب نکنید. اجازه ندهید که بازی های بکش-بکش وی شما را ازار دهد؛ چرا که این امر کاملا طبیعی است که کودکان دراین سنین مجذوب سلاحها و خشونت شوند و نشانه ای مبنی بر آن نیست که وقتی بزرگتر شوند، آدمهای خشنی از اب دربیایند.
کودک مستقل پیش دبستانی
هرچه کودک پیش دبستانی شما بزرگتر شود، بیشتر خواهان استقلال می شود. این ممکن است شبیه تناقضی به نظر برسد، اما بهترین راه برای تقویت استقلال و اعتماد به نفس کودک پیش دبستانی شما این است که بی‌طرفانه حرمت ساختار زندگی اش را حفظ کنید. به او گزینه هایی برای انتخاب اراِئه دهید، اما انتخاب‌هایی بی حد و مرز را ارائه ندهید. به او اجازه بدهید بین دو لباس یکی را برای پوشیدن انتخاب کند یا از او بپرسید ساندویچ بوقلمون را برای ناهار می خواهد یا ماکارونی و پنیر را. هنگامی که او می خواهد چیزی را انجام دهد که شما می دانید ایده خوبی نیست، بر او سفت و سخت بگیرید. داشتن انتخاب مجاز در چارچوب ساختاریافته کمک می‌کند تا اعتماد به نفس او را افزایش یابد در عین حال که به او اجازه می دهید بداند که اوضاعش امن و مطمئن است.
