جایزه نوبل در علوم اقتصادی ۲۰۱۸ به ویلیام دی. نوردهاوس برای “یکپارچه ساختن تغییرات آب و هوایی با آنالیز کلان اقتصاد در درازمدت” و پائول ام. رومر برای “یکپارچه ساختن ابتکارات تکنولوژیک با آنالیز کلان اقتصاد در درازمدت” تعلق یافت. یافته‌های این افراد با ساختن مدل‌هایی که چگونگی تعامل اقتصاد بازار با طبیعت و دانش را توضیح می‌‌دهند، به طور جدی مرزهای دیدگاه آنالیز اقتصادی را جابه‌جا کرده است.
ویلیام نوردهاوس از دانشگاه یِیل مدلی ساخته که اقتصاد، چرخه کربن و نظریه‌ی اقلیم را با هم یکپارچه می‌سازد. این مدل که با عنوان اقلیم-اقتصاد یکپارچه دینامیک (DICE) شناخته می‌شود، بر پایه‌ی نظریه رشد بنا شده ولی سوخت‌های فسیلی نیز به این ترکیب اضافه شده است. تحقیقات نوردهاوس نشان می‌دهد که مؤثرترین مرهم برای مشکلات ناشی از انتشار گازهای گلخانه‌ای، طرحی جهانی از مالیات کربن است که به صورت یک دست برای همه‌ی کشورها اعمال می‌شود.
پائول رومر از مدرسه‌ی اقتصاد استرن در دانشگاه نیویورک به این نتیجه‌گیری دست یافته که رشد تکنولوژیک پشت رشد اقتصادی طولانی مدت بوده است. دیدگاه او مدل کردن ایده‌های جدید مثل کالاها و خدمات می‌باشد. کمیته نوبل اعلام کرده که
تحقیقات رومر اساس چیزی را شکل می‌دهد که اکنون نظریه رشد درون زا نامیده می‌شود. این نظریه تحقیقات جدید معتنابهی در مقررات و خط مشی ها تولید کرده که ایده‌های جدید و رفاه طولانی مدت را ارج می‌نهند.
این مقاله به زودی به‌روزرسانی خواهد شد…
