از دست دادن قاعدگی در بیش از نیمی از ورزشکاران حرفه ای رخ می‌دهد و ممکن است برای زنان خوشایند باشد؛ ولی اغلب نشانه ای از تهدید جدی سلامتی است.
مردیت وُگِل زمانی که ۲۲ سال داشت قاعدگی اش را از دست داد.
او به عنوان یک دانش‌آموز، چهار یا پنج بار در هفته، حدود نیم ساعت با یک elliptical machine کار می‌کرد. او همچنن شروع کرد به کنترل غذاهایی که می‌خورد.
درحالی‌که او هرگز وعده ای را حذف نمی‌کرد، ولی مقدار غذایش را کم کرد. او کمی وزن کم کرد و ظرف شش ماه قاعدگی اش ناپدید شد.
از یک طرف، وگل از این که پریود نمی‌شد، احساس راحتی می‌کرد. او می‌گفت “بخشی از وجود من، برایش مهم نبود.”
دکتر او نمی‌توانست بفهمد مشکل چیست. باتوجه به شاخص توده بدنی (BMI)، او در وزن سالم و مناسبی بود. اما آزمایش خون او، حاکی از افزایش آنزیم‌های کبدی، قند خون و کلسترول بود که نشان می‌داد چیزی در بدن او اشتباه است. سرانجام، پزشکان به او گفتند که باید بیشتر غذا بخورد.
مشخص شد وگل که در حال حاضر ۳۹ ساله است و در لانگ آیلند، نیویورک زندگی می‌کند، به اندازه کافی بدنش را تغذیه نمی‌کند. بدن او در پاسخ به این موضوع با رفتن به حالت “گرسنگی”، متابولیسم را کاهش داده و انرژی را حفظ می‌کند.
وگل گفت “در آن زمان، اطلاعات زیادی درباره از دست دادن قاعدگی وجود نداشت. من فکر نمی‌کردم که دارم کار اشتباهی انجام میدم “. هنگامی که او وزن اضافه کرد، دوباره عادت ماهیانه اش ظاهر شد.
آمنوره، یا فقدان قاعدگی، یک پدیده جدید نیست. با این حال، اغلب اوقات در ورزشکاران حرفه‌ای دیده می‌شود و تصور می‌شود که بخاطر ورزشی و لاغر بودن بدن و نتیجه‌ی سازگاری با ورزش سطح بالا، یا عارضه جانبی یک اختلال غذایی است.
زنان در معرض از دست دادن قاعدگی خود هستند.
نانسی ویلیامز، استاد زیست‌شناسی و فیزیولوژی در دانشگاه Penn State، گفت که نشانه‌های اختلال قاعدگی در حدود ۶۰ درصد از ورزشکاران تفریحی و غیر حرفه ای رخ می‌دهد.
نیکولا رینالدی، نویسنده “No Period?. Now what”، در نظرسنجی از بیش از ۳۰۰ زن مبتلا به آمنوره، متوجه طیف وسیعی از تعداد و شدت تمرین، در زنانی که قاعدگی خود را از دست‌داده‌اند، شد. از جمله زنانی که کمتر از یک ساعت به مدت سه تا چهار روز در هفته تمرین می‌کنند، و یا زنانی که اصلا ورزش نمی‌کنند.
وگل می‌گوید “تجربه به من نشان داده است که مشکل از ورزش نیست، بلکه از مقدار غذایی است، که به عنوان سوخت این تمرینات می‌خورید”، که موجب نگرانی درباره سلامتی و از دست دادن قاعدگی می‌شود.
ورزش چگونه باعث قاعدگی‌های نامنظم می‌شود؟
ورزش به خودی خود باعث توقف قاعدگی نمی‌شود. بلکه علت ناهماهنگی بین انرژی دریافتی و انرژی مصرفی است که از آن به نام انرژی در دسترس پایین یاد می‌کنند.
ویلیامز خاطر نشان کرد: “این لزوما وابسته به صرف مقدار زیادی کالری نیست.” “اما زمانی که هزینه این تمرینات باعث شود آنها از انرژی مورد نیاز برای امور روزمره بدن خود برداشت کنند، می تواند مشکل ایجاد کند.”
هنگامی که بدن شما انرژی کافی برای فعالیت سیستم های بدن را نداشته‌باشد، انرژی را از موارد غیرضروری مثل تولیدمثل و رشد، شامل ساخت استخوان‌ها، دریغ می‌کند.
در نتیجه، هیپوتالاموس، ناحیه‌ای در مغز، آزادسازی هورمون هایی را که تخمک‌گذاری را کنترل می‌کنند، کاهش می‌دهد یا متوقف می‌کند.
محققان دانشگاه Penn State دریافتند که با کاهش کالری از ۴۷۰ تا ۸۱۰ در روز (در مقایسه با نیازهای اولیه‌ی بدن)، بیش از سه دوره قاعدگی کافی است تا چرخه قاعدگی یک زن را مختل کند.
بعضی از تغییرات واضح بود، مانند ناپدیدشدن قاعدگی، در حالی که بقیه بی نشانه بودند و قابل‌توجه نبودند.
کاترین گوردون، MD، مدیر بخش نوجوانان و تحول پزشکی در مرکز پزشکی بیمارستان کودکان سینسیناتی و نویسنده گایدلاین‌های جدید درمان آمنوره از انجمن غدد درون ریز، توضیح داد: دسترسی به انرژی پایین ممکن است به دلایل بسیاری رخ دهد – تغییرات یا محدودیت رژیم‌غذایی، ورزش، استرس یا ترکیبی از این عوامل.
متاسفانه، آزمون gold standardی وجود ندارد و هر فرد دارای مقادیری منحصر‌به‌خود است. سطحی از رژیم غذایی و ورزش که ممکن است برای یک نفر مشکل ایجاد کند ممکن است برای فرد دیگری مناسب باشد. به عنوان مثال، Terena Bell تغییراتی را در اوایل ۳۰سالگی‌اش تجربه کرد.
او فعالیتش را از هیچ به ۹۰ دقیقه یوگا در روز رساند. در نتیجه، قاعدگی هایش بسیار سبک شد، و یک روز با کمی بیشتر طول می‌کشید. او گفت: “من یوگا را تمرین نمی‌دانستم و فک نمی‌کردم باعث به هم ریختن قاعدگی های من شود.”
جسی بلونین، ۳۵ ساله که در اتاوا بود، مشابه دیگر دونده ها و ورزشکاران سه‌گانه‌ی تفریحی که می‌شناخت آموزش دیده بود – ۴۵ تا ۶۰ دقیقه در روز، شاید کمی طولانی تر در تعطیلات آخر هفته.
با این حال، هنگامی که او قرص‌های ضد بارداری را متوقف کرد و سعی کرد باردار شود، قاعدگی نداشت.
او گفت: “من نمی‌دانستم که سیکل قاعدگی طبیعی ندارم.” “این ناامیدکننده بود زیرا من افراد آمنوره را با افراد فوق‌العاده لاغر مانند ژیمناست‌ها و شرکت‌کنندگان المپیک مرتبط می‌دانستم.” با این حال، آزمایش خون او نشان داد که سطح هورمون های او نزدیک به صفر است.
گوردون گفت: “اگر فاصله‌ی بین قاعدگی‌های شما فاصله دار بیشتر می‌شود، یا خونریزی شما دارد کمتر می‌شود یا متوقف می‌شود، این می‌تواند نشانه ای از کمبود استروژن باشد”، که می‌تواند باروری شما را تحت‌تاثیر قرار دهد. Amenorrhea همچنین شاخصی از تریاد زنان ورزشکار است، که شامل سه وضعیت مرتبط و وابسته به هم است که اغلب با هم وجود دارند – دسترسی به انرژی، عملکرد قاعدگی و تراکم موادمعدنی استخوان. این وضعیت با سلامت قلب و عروق مرتبط است، که منجر به اختلال در عملکرد اندوتلیال و افزایش سطح کلسترول می‌شود.
ارتباط بین آمنوره و سلامت استخوان بیشتر از همه پزشکان را نگران می‌کند. ویلیامز گفت: “اگر شروع به از دست دادن قاعدگی خود کنید، ممکن است استخوانهایتان در خطر باشد.”
زنان (و مردان) در ۲۰ یا ۳۰ سالگی به حداکثر توده استخوان یا بالاترین تراکم استخوان دست می یابند. از آن به بعد، شما چیزی را که دارید حفظ میکنید و به عنوان بخشی از روند پیری شروع به از دست دادن استخوان می کنید.
اگر میزان طبیعی ماهیانه استخوان‌سازی و استروژن محافظ استخوان را نداشته باشید، به ویژه در سالهای حیاتی استخوان‌سازی نوجوانی و ابتدای بزرگسالی، ممکن است شما حداکثر توده استخوانی خود را به دست نیاورید.
در نتیجه، طبق مطالعه ای در سال ۲۰۱۷ از مجله پزشکی ورزشی آمریکا، ممکن است بافت استخوانی ضعیف‌تری داشته‌باشید و در معرض خطر بیشتری برای آسیب‌های استرسی استخوان مانند شکستگی‌های استرسی، به ویژه در پشت، لگن و استخوان پاشنه شوید.
شما همچنین در معرض تشخیص زودهنگام استئوپنی و پوکی استخوان هستید.
“پریود نمیشم. حالا چیکار کنم؟ “و گروه فیس بوکی به همین نام به زنان کمک می‌کند تا تغییراتی در سلامت خود ایجاد کنند، درباره مسائل تصورات بدنی قوت گرفته از افزایش وزن بحث می‌کنند و از یکدیگر حمایت می‌کنند از آنجاییکه معمولا مجبورند برای مدتی از ورزش مورد علاقه شان دست بکشند.
در چه صورت می‌توان گفت شما آمنوره دارید؟
چه از یک اپلیکیشن استفاده میکنید یا یک تقویم، حواستان به چرخه خود باشد. دقت کنید که غالبا چه زمانی قاعدگی تان شروع می‌شود، جقدر طول می‌کشد و چقدر خونریزی دارید.
ویلیام می‌گوید: “چرخه کامل شما باید طول طبیعی بین ۲۶ تا ۳۶ روز باشد. شما باید مقدار مناسب خونریزی را برای دو تا سه روز در ابتدای چرخه داشته باشید.”.
اگر متوجه خونریزی کمتر یا روزهای خونریزی کمتر شوید، یا اگر نه بار یا کمتر در سال قاعدگی داشته باشید، به پزشک خود مراجعه کنید.
نشانه های دیگری که باید مورد توجه قرار گیرند شامل سابقه شکستگی های استرسی یا سایر آسیب های استرسی استخوان است.
به علت کاهش سوخت و ساز بدن، ممکن است احساس سردی کنید یا ضربان قلب تان در حالت استراحت کمتر شود.
گوردون گفت: “شما می‌بینید زمانی که متابولیسم کم می‌شود بدن شروع به جبران می‌کند یا فرد ممکن است انرژی اش را از لحاظ حرکت ذخیره کند، ورزش شدید انجام دهد، اما بقیه روز کار زیادی انجام ندهد.”
پزشک شما احتمالا آزمایش های آزمایشگاهی انجام خواهد داد تا دیگر علل احتمالی آمنوره مانند حاملگی، سندرم تخمدان پلی کیستیک یا کم کاری تیروئید را رد کند.
با این حال، گوردون قرص‌های ضد بارداری خوراکی را برای ایجاد خونریزی و افزایش تراکم استخوان توصیه نمی‌کند. او گفت: ” برای سلامت استخوان موثر نیست.”
بهبود امکان پذیر است
بازیابی احتمالا نیاز به تغییراتی در رفتار دارد تا بدن شما بتواند بهبود یابد، مانند کاهش تمرینات، افزایش و بهبود رژیم غذایی و کاهش استرس.
گایدلاین‌های انجمن غدد درون ریز توصیه می‌کند با پزشک خود، یک متخصص غدد اندوکرین، یک متخصص تغذیه ثبت شده (که می‌تواند نیازهای کالری شما را ارزیابی کند و یک نقشه راه را به سوی یک سطح متوازن انرژی ایجاد کند) و یک فرد حرفه ای در زمینه بهداشت روان (که می‌تواند به درمان هرگونه اختلال تغذیه ای یا استرس و به تغییر رفتار کمک کند) در ارتباط باشید.
رینالدی گفت: “آنچه شما باید برای بهبودی انجام دهید به این معنی نیست که زندگی شما باید برای همیشه به این شکل باشد.” درنهایت می‌توانید تمرینات و حتی تمرین برای ماراتن‌ها و ورزش‌های سه‌گانه را ادامه دهید.
طبق گفته رینالدی، به طور متوسط برای بازگشت قاعدگی یک زن، به طور متوسط شش ماه زمان لازم است.
به گفته‌ی ویلیامز، تا آنجا که محققان می‌دانند، آمنوره باعث آسیب برگشت‌ناپذیر به باروری نمی‌شود. بلکه باعث ناباروری گذرا می‌شود ، به این معنی‌که پس از بازگشت چرخه شما به احتمال خیلی زیاد می‌توانید باردار شوید.
زنان مبتلا به آمنوره، ممکن است احساس تنهایی کنند. بلاندین می‌گوید: “از میان دوستان فعال ورزشی، هیچ‌کس در مورد نداشتن سیکل قاعدگی صحبت نمی‌کرد” و سخت بود که آنلاین، اطلاعات پیدا کنم. او اتفاقی به گروه فیس‌بوکی رینالدی پیوست. یک گروه حمایتی از حدود ۲۰۰۰ زن که با چرخه قاعدگی خود مشکل دارند.
رینالدی که خود آمنوره را تجربه کرده است، گفت: “برای زنان در حال بهبودی بسیار مهم است که بتوانند با کسانی که همان مشکل آنها را دارند صحبت کنند” او گفت: “ممکن است سخت باشد که بیشتر خوردن و کمتر ورزش کردن را جا بیندازید، مخصوصا اگر با انجمن دوندگان یا CrossFit سر و کار داشته باشید.”
به یاد داشته باشید، غذا به خصوص هنگامی که ورزش میکنید، سوخت بدن است.
گوردون گفت: “از زمانی‌که شروع به ورزش میکنید، باید کمی کالری خود را افزایش دهید تا بتوانید آن را جبران کنید.” “شما باید بدن خود را تغذیه کنید، این برای سلامت استخوان‌ها و تولیدمثل مهم است.”
