در تحقیقات انجام گرفته ارتباط بین مکانیسم‌های سیستم ایمنی بدن، باکتری‌های روده و بالا رفتن سن مشخص شده است.
مشکلات موجود در سیستم ایمنی بدن منجر به ایجاد اختلال در عملکرد باکتری‌های روده شده که آن هم برخی عوامل موثر در افزایش سن را در بدن تحت تاثیر قرار می‌دهد.
برای بررسی این تحقیق، دانشمندان از مگس‌های میوه استفاده کردند و با دستکاری ژنتیکی توانستند به هدف خود برسند.
محققان سیستم ایمنی مگس را از طریق دستکاری ژنتیکی دچار اختلال کرده و مشاهده کردند که تعادل بین باکتری‌های موجود در روده‌ی حشره( میکروبیوتا) که مسئول ترشح اسید لاکتیک اضافه بوده از بین رفته است.
لاکتیک اسید اضافی برخی مواد شیمیایی را فعال می‌کند که به آن‌ها گونه‌های واکنش‌دهنده‌ی اکسیژن می‌گویند. این اثر مخرب رادیکال‌های آزاد اکسیژن ارتباط مستقیمی با تغییرات مربوط به افزایش سن در ارگان‌ها و بافت‌های بدن است.
بعد از انجام این تحقیق و با بررسی نتیجه‌ی بدست آمده ،پروفسور برونو لمیتره به شباهت موجود بین سیستم بدنی پستانداران با این حشرات توجه کرد.
پروفسور لمیتره می‌گوید:
تحقیقات ما نشان داد که یک گونه‌ی خاص از میکروبیوتاها و عملکرشان در عوامل مربوط به افزایش سن در بدن میزبان نقش بسیار موثری دارد.
فرآیند همزیستی دیس‌بیوزیس باکتری‌های روده:
روده‌ی تمام حیوانات خانه‌ی بزرگی برای کلنی‌های باکتری‌ها و سایر میکروارگانیسم‌ها -که به آن‌ها میکروارگانیسم‌های همزیست می‌گویند- است.
احتمالات بسیار بالایی در ارتباط با رابطه‌ی مستقیم بین میکروب‌های همزیست و سیستم ایمنی و سایر مناطق تنظیمی در بدن وجود دارد. اگر تعادل این سیستم همزیستی باکتری‌ها بهم بخورد یا اختلالی به‌وجود آید به آن همزیستی دیس‌بیوزیس می‌گویند که می‌تواند به علل مختلفی مثلا مصرف دارو و یا بیماری ایجاد شود.
تحقیقات همچنین نشان داده‌است که این همزیستی دیس‌بیوزیس می‌تواند با مشکلاتی که طول عمر فرد را تحت تاثیر قرار داده و مدت آن را کاهش می‌دهند نیز مرتبط باشد. تا به کنون هنوز علتی برای وجود این ارتباط به صورت قطعی اثبات نشده است.
همان‌طور که اشاره شد محققان برای اطمینان حاصل کردن از وجود این ارتباط از مگسی به نام Drosophila melanogaster استفاده کردند. محققان معمولا برای بررسی باکتری‌های روده ژنتیک این نوع موجودات را تحت آزمایش قرار می‌دهند.
کاهش مدت زمان عمر:
محققان با بررسی ژنتیک مربوط به مگس متوجه شدند که ژنی در بدن این موجود وجود دارد که باعث فعال شدن سیستم ایمنی بدن شده و این فعال شدن سیستم ایمنی منجر به از بین رفتن باکتری‌های مضر برای بدن می‌شود. این ژن PGRP-SD یا پپتیدوگلیکان شناسنده‌ی پروتئین اس-دی نام دارد. می‌توان گفت که این ژن مانع ایجاد همزیستی دیس‌بیوزیس شده و بنابراین از کوتاه شدن عمر مگس جلوگیری می‌کند.
در طی این تحقیق محققان با دستکاری این ژن منجر به اختلال در سیستم ایمنی مگس شده و نتیجه‌ی بدست آمده کوتاه شدن عمر مگس نسبت به سایر مگس‌های نرمال بود. با بررسی مگس‌های نرمال مشاهده شد که میزان لاکتوباسیلوس‌های موجود در روده‌ی آن‌ها نیز بسیار بیشتر از میزان باکتری در روده‌ی مگس دستکاری شده بود.
لاکتوباسیلوس‌ها باکتری‌های سازنده‌ی اسید لاکتیک در بدن هستند. محققان میزان بسیار زیادی از اسید لاکتیک را در بدن مگس دستکاری شده یافتند که منجر به افزایش میزان رادیکال‌های آزاد اکسیژن شده بود.
پروفسور لمیتره می‌گوید:
لاکتیک اسید ساخته شده توسط لاکتوباسیلوس‌ها در روده‌ی مگس ساخته شده که اثر جانبی و مضر آن افزایش تولید رادیکال‌های آزاد اکسیژن و در نتیجه ایجاد آسیب به اپی‌تلیوم سلول‌های بدن می‌شود.
محققان همچنان در حال انجام مطالعات بیشتری برای اثبات هرچه بهتر ارتباط بین این سیستم‌ها هستند.
