ارتباط بين بيمارى هاى ريوى و آلزايمر

ارتباط بين بيمارى هاى ريوى و آلزايمر
مجموعه اى از بيمارى هاى نورودژنراتيو مانند آلزايمر كه در آن توانايى هاى شناختى فرد كاهش مى يابد در دسته بيمارى هاى زوال عقل قرار مى گيرد.
طى يكى از تحقيقات اخير بيمارى هاى ريوى جزو فاكتورهاى خطرناك ابتلا به آلزايمر محسوب مى شوند.
براساس مطالعه محققان از دانشکده بهداشت عمومی دانشگاه مینه سوتا در مینیاپولیس در همکاری با محققان سایر موسسات علمی در ایالات متحده، افراد مبتلا به بیماری ریه در میانسالی ممکن است در آینده با احتمال بيشترى به زوال عقل مبتلا شوند.
یافته های این مطالعه در مجله آمریکایی پزشکی تنفسی و مراقبت های ویژه، منتشر شده است.
این تحقیق نشان می دهد که بین بیماری های محدود کننده ای و انسدادی ریه و ضعف یا اشكال و اختلال شناختی ارتباطى وجود دارد.
پزشکان وقتی که ریه ها قادر به باز شدن نیستند، از واژه ى محدود کننده بیماری ریه استفاده می کنند. چنین بیماری هایی شامل فیبروز ریوی idiopathic است، که در آن ریه ها در معرض زخم، و سارکوئیدوز هستند که طى آن برخی از بافت های ریه به طور غیر طبیعی متورم می شود.
در بیماری های انسدادی ریه چیزی از جریان هوا به داخل یا خارج از ریه ها مانع می شود. شایع ترین نوع بیماری انسدادی ریه بیماری مزمن انسدادی ریوی است.
“پیشگیری از ابتلا به زوال عقل، یکی از اولویت های بهداشت عمومی است و مطالعات قبلی نشان می دهد که سلامت ریه فقیر که اغلب قابل پیشگیری است، ممکن است با خطر بیشتری از ابتلا به زوال عقل همراه باشد”، یادآور دکتر پاملا لوسی از دانشگاه از دانشکده بهداشت عمومی مینه سوتا.
این واقعیت، به آنها یادآوری می کنند، ممکن است التهاب غیرطبیعی در بدن ایجاد شود، و خود این امر ممکن است عامل مهمی در آسیب های خون خون در مغز باشد.
پزشکان وقتی که ریه ها قادر به باز شدن نیستند، از واژه های محدود کننده بیماری ریه استفاده می کنند. چنین بیماری هایی شامل فیبروز ریوی idiopathic است، که در آن ریه ها در معرض زخم، و سارکوئیدوز، که در آن برخی از بافت های ریه غیر طبیعی متورم می شود.
“پیشگیری از ابتلا به زوال عقل، یکی از اولویت های بهداشت عمومی است و مطالعات قبلی نشان می دهد که سلامت ریه فقیر که اغلب قابل پیشگیری است، ممکن است با خطر بیشتری از ابتلا به زوال عقل همراه باشد”، دکتر پاملا لوسی از دانشگاه از دانشکده بهداشت عمومی مینه سوتا.
او توضیح می دهد: “در این مطالعه، ما به رابطه طولانی مدت بین عملکرد ضعيف ریه و خطر ابتلا به زوال عقل، با استفاده از اقدامات و روشهاى با کیفیت بالا نگاه کردیم.”
بيمارى ريوى محدود كننده و انسدادى
محققان با داده های ۱۴،۱۸۴ نفر با میانگین سنی ۵۴ ساله که در مطالعه مورد مطالعه در مورد آترو اسکلروز در جوامع در ایالات متحده شرکت کردند، کار می کردند.
تمام شرکت کنندگان تحت اسپيرومتری قرار گرفتند، یک آزمایش استاندارد که پزشکان اغلب برای تشخیص بیماری های ریوی استفاده می کنند. محققان ARIC همچنین از شرکت کنندگان در مورد بهداشت و سلامت ریه خود در ابتدای سالهای ۱۹۸۷-۱۹۸۹ پرسیدند.
به طور متوسط، محققان به دنبال تکامل این سلامت ريوى افراد به مدت ۲۳ سال بودند. در آن زمان، ۱۴۰۷ نفر تشخیص زودرس داشتند.
‎پس از تجزیه و تحلیل تمام این داده ها، محققان مطالعه حاضر دریافتند افرادی که دارای نوعى بیماری ریه در طول میان مدت بودند، در معرض خطر ابتلا به زوال عقل یا اختلال شناختی خفیف قرار داشتند، هرچند این خطر در میان افراد مبتلا به بيمارى هاى محدود كننده ريه گسترده تر بود.
بنابراين افراد مبتلا به بيماريهاي ريوي محدود كننده در ميانسالي ۵۸ درصد بيشتر از خطر ابتلا به زوال عقل و يا اختلال شناختي نسبت به افراد بدون بيماري ريوي داشتند، در حالي كه افراد مبتلا به بيماري انسدادي ريوي ۳۳ درصد بيشتر بودند.
محققان همچنین ارتباط بین ریسک ابتلا به آلزايمر و نمرات پایین در دو ارزیابی اسپیرومتری را نشان دادند: حجم انسداد مجاز در یک ثانیه (FEV1) و ظرفیت حیاتی سريع (FVC).
‏FEV1 تعيين می کند که يك فرد چقدر هوا می تواند در ۱ ثانیه به شدت وارد كند، در حالی که FVC به تعیین اندازه ریه ها کمک می کند.
چه چیزی ممکن است اين ارتباط را توضیح دهد؟
چرا ممکن است مشکلات شناختی به علائم تنفسی مرتبط شود؟ محققان بر این باورند که این توضیح ممکن است به اين دليل باشد که افراد مبتلا به بیماری هاى ریه دارای سطوح اکسیژن خون پایین هستند.
این واقعیت در مورد آنها به ما یادآوری می کند كه ممکن است التهاب غیرطبیعی در بدن ایجاد شىد، و این ممکن است عامل مهمی در آسیب های خونى در مغز باشد. محققان اعتراف می کنند که مطالعه آنها با محدودیت هایی مواجه است، از جمله این واقعیت که شرکت کنندگان عملکرد ریه خود را تنها در ابتدای تحقيق مورد آزمایش قرار دادند و بسیاری از این افراد قبل از اینکه متخصصان بتوانند آن را برای آلزايمر ارزیابی کنند، فوت کردند.
علاوه بر این، چون این تنها یک مطالعه مشاهداتی بود، یافته های آن لزوما ثابت نمی کند که بین بیماری ریه و اختلال شناختی یا زوال عقل ارتباط دقيقي وجود دارد.
با اينحال اگر تحقيقات بيشترى در اثبات اين مسئله صورت بگيرد مى توان از اين دليل براى تشويق به كاهش ميزان آلودگي هوا و كمتر مصرف كردن سيگار استفاده كرد.