مطالعه جدیدی در دانشکده پزشکی Johns Hopkins و Sheppard Pratt Health System نشان می‌دهد در افراد مبتلا به اسکیزوفرنی، سطوح خونی آنتی بادی ضد اپشتن- بار ویروس (EBV) بالاتر است. EBV، یک هرپس ویروس است که باعث بروز مونونوکلئوز عفونی یا به اختصار mono می‌شود.
محققان دو فرضیه برای ارتباط پاسخهای ایمنی افزایش یافته در بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی و عفونت EBV مطرح کردند: اسکیزوفرنی ممکن است سیستم ایمنی را در این افراد تغییر داده و آنها را به عفونت EBV، مستعد سازد؛ یا عفونت EBV ممکن است خطر ابتلا به اسکیزوفرنی را افزایش دهد.
مقاله مرتبط: در جست‌و‌جوی ریشه‌های اسکیزوفرنی
این مطالعه در نشریه Schizophrenia Bulletin بصورت آنلاین منتشر شده است.
دکتر Robert Yolken، استاد ویروس شناسی عصبی در مرکز کودکان Johns Hopkins و مولف ارشد این مطالعه گفت: “ما به نقش عوامل عفونی مانند EBV در اسکیزوفرنی و دیگر اختلالات روانی جدی علاقه مند هستیم، بنابراین این مطالعه را برای بررسی ارتباط‌ها انجام دادیم.” وی همچنین خاطر نشان ساخت این مطالعه برای مشخص کردن علت و معلول طراحی نشده بود.
اسکیزوفرنی یک اختلال روانی است که بیماران از اختلالات تفکر، ادراک، احساسات، زبان، حس باور به خود و رفتار رنج می‌برند. مطابق آمار سازمان بهداشت جهانی، بیش از ۲۱ میلیون نفر در سراسر جهان به اسکیزوفرنی مبتلا هستند.
با اینکه اسکیزوفرنی با ژنتیک ارتباط دارد، ژنهایی که شناخته شده‌اند تنها قسمتی از خطر بیماری را توجیح می‌کنند. در مطالعات اخیر، این مورد که عوامل محیطی، از جمله عوامل عفونی، باعث افزایش خطر ابتلا به اسکیزوفرنی می‌شوند، مشخص شده است.
EBV در ابتدا باعث تب و تورم عقده‌های لنفی شده و معمول از طریق ارتباط دهانی مانند بوسیدن منتقل می‌شود. در موارد شدید، این ویروس می‌تواند به سیستم عصبی مرکزی منتقل شده و عفونت دائمی را منجر شود. محققان درصدد کشف ارتباط میان عفونت EBV و اسکیزوفرنی هستند.
محققان این مطالعه را بر روی ۷۴۳ نفر انجام دادند—۴۳۲ فرد مبتلا به اسکیزوفرنی و ۳۱۱ نفر بدون سابقه اختلالات روانی بعنوان گروه کنترل. نزدیک به ۵۵ درصد شرکت کنندگان، مرد بودند.
محققان ابتدا سطوح آنتی بادی‌های ضد اجزای EBV را در افراد سالم با افرادی که به اسکیزوفرنی مبتلا بودند، مقایسه کردند. آنها شانس وجود این آنتی بادی‌ها به میزان ۵۰ درصد، ۷۵ درصد و ۹۰ درصد را بررسی کرده و دریافتند در افراد مبتلا به اسکیزوفرنی نسبت به افراد سالم، احتمال افزایش سطوح آنتی بادی‌ها ۱.۷ تا ۲.۳ مرتبه بیشتر است.
سپس آنها آنتی بادی‌های دیگر ویروسهای مرتبط مانند واریسلا/ آبله مرغان یا هرپس سیمپلکس نوع ۱/ ویروس سرماخوردگی را اندازه گیری کرده و افزایشی در آنتی بادی‌های این ویروسها در افراد مبتلا به اسکیزوفرنی مشاهده نکردند. این نتایج نشان می‌دهد تنها EBV با افزایش خطر ابتلا به اسکیزوفرنی مرتبط است. سپس، محققان قسمتی از DNA شرکت کنندگان را برای مشخص کردن خطر ژنتیکی آنها برای ابتلا به اسکیزوفرنی، توالی یابی کردند. نتایج این بررسی نشان داد افرادی که هر دو مورد افزایش خطر ژنتیکی اسکیزوفرنی و سطوح افزاش یافته آنتی بادی EBV را داشتند، ۸ برابر بیشتر در گروه مبتلایان به اسکیزوفرنی قرار می‌گرفتند. تقریبا ۱۰ درصد افراد مبتلا به اسکیزوفرنی در مقایسه با ۱ درصد افراد گروه کنترل، هم سطوح افزایش یافته آنتی بادی‌ها و هم خطر ژنتیکی افزایش یافته داشتند.
Yolken اذعان داشت: “ما دریافتیم افراد مبتلا به اسکیزوفرنی ، یک پاسخ غیر معمول به ویروس اپشتن- بار داشتند. این نشان می‌دهد پیشگیری و درمان عفونت EBV ممکن است رویکردی برای جلوگیری و درمان اختلالات روانی شدید مانند اسکیزوفرنی باشد.”
اکنون، هیچ درمان تایید شده‌ای برای EBV وجود ندارد، ولی گروهی از ترکیبات که ممکن است باعث جلوگیری از یا درمان تکثیر این ویروس شود، تحت بررسی قرار دارد. گسترش این رویکردها نزد محققان از اولویت بالایی برخوردار است، زیرا افراد مبتلا به اسکیزوفرنی یا دیگر اختلالات مرتبط با EBV می‌توانند از آنها بهره ببرند. در عین حال، محققان جلوگیری از انتقال EBV از طریق فعالیتهای بهداشتی مانند شستشوی دستها و جلوگیری از تماس دهانی، مانند بوسیدن، با افراد آلوده را پیشنهاد می‌دهند.
