سرطان پستان یکی از شایع‌ترین سرطان در جهان است. در آمریکا در حدود ۲۶۶ هزار نفر به تازگی به این سرطان دچار شده‌اند. با اینکه سرطان پستان جزو سرطان‌های قابل درمان به حساب می‌آید اما اگر متاستاز دهد و به جاهای دیگر بدن پخش شود٬ نمی‌توان به راحتی جلوی آن را گرفت.
مقاله‌ی مرتبط:علائم عود سرطان پستان چیست؟
چگونه درمان مناسب سرطان پستان را انتخاب کنیم؟
هنگامی که تومورهای سرطانی به تعداد زیادی در بدن پخش شوند٬ درمان آن به همان نسبت سخت‌تر می‌شود بدین معنا که درمانی که برای یک تومور موثر است ممکن است برای دیگری به همان مقدار موثر نباشد چراکه نوع تومورهای اولیه می‌تواند با تومورهای بعدی به‌وجود آمده در اثر متاستاز تومور اولیه متفاوت باشد. بنابراین هرچه تنوع تومورها در بدن فرد بیشتر شود درمان‌های متفاوت‌تری نیز برای آن نیاز خواهد بود.
با توجه به تحقیقات انجام‌شده در گذشته٬ استرس مزمن و یا طولانی‌مدت یکی از فاکتورهای موثر در پیشرفت سرطان پستان به‌شمار می‌رود. اکنون تحقیقات جدید نشان داده‌اند که استرس نه‌تنها می‌تواند سرعت گسترش و یا متاستاز سرطان را افزایش دهد٬ بلکه می‌تواند از تغییرات و افزایش تعداد تومورها نیز حمایت کند.
با توجه به آزمایش انجام شده بر روی موش‌ها٬ مشخص شده‌است که هورمون استرس از متاستاز سلول‌های سرطانی در سرطان پستان پشتیبانی کرده و این هورمون استرس مشتق شده از برخی از درمان‌های ضدالتهابی ٬ می‌تواند به راحتی عوامل و اجزای شیمی‌درمانی را خلع‌صلاح کند.
مکانیسم موثر اما پیچیده!
گروهی از محققان به منظور بررسی میزان تفاوت ژنتیکی میان تومور اولیه و اورجینال با تومورهای به وجود آمده در اثر متاستاز٬ موش‌های مبتلا به سرطان پستان را مورد بررسی قرار دادند.
نتیجه‌ی تحقیق نشان داد که در تومورهای حاصل از متاستاز نوعی رسپتور به نام رسپتور گلوکوکورتیکوئید بسیار فعال است. نقش این رسپتورها اتصال به هورمون‌های استرس نظیر کورتیزول است. علاوه بر این نتیجه٬ محققان دریافتند که موش‌های مبتلا به متاستاز به نسبت موش‌های فاقد متاستاز٬ میزان بالاتری از کورتیزول و هورمون‌های استرس دیگر نظیر کورتیکوسترون را دارند.
هنگامی که میزان هورمون استرس بالا می‌روند به همان نسبت رسپتورهای گلوکوکورتیکوئید نیز فعال‌تر می‌شوند. این موضوع می‌تواند چگونگی نقش استرس را در گسترش سرطان پستان و حمایت از تغییرات تومورها به خوبی توجیه کند.
مقاله‌ی مرتبط:درمانی جدید سلول‌های سرطان پستان را به چربی تبدیل می‌کند
در اثر تحقیقات محققان متوجه شدند که این رسپتورها حتی به محصولات مصنوعی کورتیزول مانند دگزامتازون-پزشکان به منظور کاهش اثرات جانبی شیمی درمانی از این دارو به عنوان ضد التهاب استفاده می‌کنند- نیز پاسخ مشابهی را می‌دهند. اما همانطور که اشاره شد هورمون‌های استرس می‌توانند اثرات داروهای شیمی‌درمانی را خنثی کرده و بعضی از عوامل آن را از بین ببرند. به همین علت بعضی از داروهای شیمی‌درمانی در حضور داروهایی مانند دگزامتازون به خوبی اثر نکرده و نتیجه‌ی مفیدی نخواهند داشت.
بر پایه‌ی این نتایج محققان به پزشکان توصیه می‌کنند تا در درمان سرطان پستان در استفاده از گلوکوکورتیکوئیدها احتیاط کنند تا ضرر درمان بیشتر از فواید آن نشود!
محققان معتقدند که مهار کردن رسپتورهای گلوکوکورتیکوئید می‌تواند درمان جدیدی برای سرطان پستان باشد چرا که درمان تومورهای متنوع با منشا متفاوت بسیار دشوار است.
تمام این نتایج نشان داد که کنترل استرس در بیماران مبتلا به سرطان پستان- مخصوصا کسانی که تریپل نگاتیو هستند- بسیار مهم است. انجام ورزش‌های ملایم و استفاده از تکنیک‌های ریلکسیشن می‌تواند طول عمر و کیفیت زندگی فرد مبتلا را به میزان قابل توجهی افزایش دهد.
