حمله‌ی خواب (narcolepsy) یک وضعیت نورولوژیک مزمن است که چرخه‌ی خواب و بیداری را تحت تاثیر قرار می‌دهد. این حالت باعث می‌شود افراد در طول روز خسته باشند. این وضعیت ممکن است باعث خواب ناگهانی در میان فعالیت‌های روزانه شود. براساس نتایج موسسه‌ی اختلالات نورولوژیک، حدود ۱۳۵,۰۰۰ تا ۲۰۰,۰۰۰ نفر در آمریکا با اختلال نارکولپسی زندگی می‌کنند. بعضی از این افراد نیز کاتاپلکسی (هیپنوتیزم خواب) را تجربه کرده‌اند که در واقع نوعی واکنش (از دست دادن ناگهانی تون عضلانی) به احساسات شدید مانند هیجان است. محققان، نارکولپسی را به دو زیرگروه تقسیم می‌کنند. نوع اول که رایج‌تر است شامل کاتاپلکسی نیز می‌شود اما نوع دوم کاتاپلکسی را ندارد. در نارکولپسی نوع اول، نورونهای آزاد کننده‌ی مواد شیمیایی مربوط به خواب (هیپوکرتین) آسیب می‌بینند. هیپوکرتین یک نوروترنسمیتر است که مغز را هشیار نگه می‌دارد و از خوابیدن‌های بی وقت جلوگیری می‌کند. مطالعات اخیر نشان داده که سلول‌های کلاس T CD4 در نارکولپسی نقش دارند بدین معنا که این سلول‌ها به نورونهای آزادکننده‌ی هیپوکرتین حمله می‌کنند و باعث آسیب می‌شوند. بنابراین دانشمندان شواهدی دارند که نشان می‌دهد نارکولپسی یک وضعیت خود ایمنی است.. یک تیم تحقیقاتی در دانمارک دریافتند که سلول‌های T CD8 نیز در نارکولپسی نقش دارند.
Rahbek Kornum و همکارانش نمونه‌ی خون ۲۰ فرد مورد مطالعه که نارکولپسی داشتند و ۵۲ نفر بدون این اختلال (گروه کنترل) را بررسی کردند. در این تحقیق دانشمندان به اثر خود تخریبی T CD8 cells در بیشتر افراد دچار نارکولپسی پی بردند.
Rabek می‌گوید:
ما در خون بیماران نارکولپسی سلول‌های سیتوتوکسیک T CD8 را یافتیم که نورونهای ترشح کننده‌ی هیپوکرتین را تشخیص می‌دادند. البته این موضوع ثابت نمی‌کند که تنها این سلول‌ها نورون‌ها را تخریب می‌کنند. یافتن همین اثر تخریبی در گروه کنترل نشان داد که فاکتورهایی برای تشدید نارکولپسی نیاز است، عواملی مانند ویروس‌های عفونی.
این یافته، می‌تواند روش درمانی را بهتر کند. هم اکنون تلاش‌ها برای تمرکز بر روی درمان نارکولپسی با استفاده از داروهایی است که سیستم ایمنی را هدف قرار می‌دهند.
