محققان میگویند عطارد بهطور متوسط نسبت به هفت سیارهی دیگر منظومهی شمسی، نزدیکترین سیاره به زمین است. تصور غلط ما دربارهی نزدیکی سیارات به یکدیگر از جایی نشات میگیرد که ما فاصلهها را نسبت به سیارات دیگر میسنجیم. ولی بهطور نرمال، ما باید فاصلهی سیارات را نسبت به خورشید محاسبه کنیم. فاصلهی متوسط زمین یک واحد فضایی (AU) است. در حالی که فاصلهی زهره حدود ۰.۷۲AU است. اگر ما این دو عدد را از یکدیگر کم کنیم، فاصلهی تقریبی این دو سیاره نسبت به یکدیگر بدست میآید که حدود ۰.۲۸AU است که کمترین فاصله بین هر دو سیارهی دیگر میباشد. اما سه نفر از محققان اعتقاد دارند که این راه، روش دقیقی برای محاسبهی فاصلهی سیارات از یکدیگر نیست. به هر حال زمین به همان اندازه از طرف زهره در مدار مقابل فاصله میگیرد و آن را ۱.۷۲AU دور میکند. بهجای آن، یک نفر باید متوسط فاصلهی بین دو مدار هر سیاره را اندازه بگیرد.
محققان دو فرض را در نظر گرفتند: یکی این که مدار سیارات تقریبا گرد است و دیگری این که مدار آنها در یک زاویه نسبت به یکدیگر نیست. برای درک این موضوع، مثالی را در نظر بگیرید که در یک بازی فوتبال، نشستن درجایی که پنجاه قدم از زمین فوتبال فاصله دارد، بهتر از نشستن در جایی است که نزدیکترین فاصله را نسبت به زمین فوتبال دارد. زیرا در این صورت تسلط بیشتری بر روی بازی خواهد بود. در واقع آنها دریافتند که عطارد نزدیکترین سیاره به زمین است. درست است که حالت عجیب و بسیار مایل مدار پلوتو با فرضیهی آنها مطابقت ندارد، اما همان طور که سازمان فضایی اشاره کرده، پلوتو یک سیاره نیست. همان طور که به نظر میرسد، فکر نکنم خطاهای چشمگیری در این فرضیه باشد. پس فکر میکنم وقت آن رسیده که با زهره خدافظی کنیم و به نزدیک ترین همسایهی جدیدمان خوشامد بگوببم.