کودکانی که مبتلا به ذات الریه هستند معمولا ۲ الی ۴ هفته باید تحت درمان توسط آنتی بیوتیک ها باشند، البته بعد از مرخصی از بیمارستان! تحقیقی که انجام گرفته مشخص شد که انتی بیوتیک هایی که از راه دهان وارد بدن کودک می شود به اندازه ی تزریق آن موثر است و عوارض کمتری دارد.
دکتر Sheldon L. Kaplan, MD ، رئیس بخش بیماری های عفونی در بیمارستان کودکان تگزاس، و همکارانش با پس نگری در اطلاعات Pediatric Health Information System ، با شناسایی کودکان ۲ ماهه تا ۱۸ ساله که مبتلا به ذات الریه بودند و در بین سال های ۲۰۱۲_۲۰۰۹ از بیمارستان ترخیص شدند اطلاعات مورد نیاز برای این آزمایش را به دست آوردند. محققان و پزشکان علاقه مند و دارای صلاحیت، با بررسی این اطلاعات بدست آمده دریافتند که ۲۱۲۳ کودک از ۳۶ بیمارستان، آنتی بیوتیک را از راه دهان مصرف می کردند. البته هیچ تفاوت عمده ای بین روش دهانی با روش PICC در درمان علائم ذات الریه وجود ندارد. با این وجود، استفاده از PICC معمول نیست. کودکانی که با روش PICC تحت درمان بودند با عفونت های متعدد، عوارض دارویی و مشکلاتی مثل لختگی PICC (ترومبوز)، عفونت محل وصل شدن سرم و تب مواجه شدند.
لوله های PICC ( لوله هایی به صورت کاتتر که در ورید بازو یا ران وارد می شوند و به ورید اجوف که وارد قلب می شود خاتمه می یابد) می توانند بسیار خطرناک باشند. به همین دلیل والدین و کودکان استفاده از آنتی بیوتیک دهانی را ترجیح می دهند. به علاوه، استفاده از این روش باعث جلوگیری از هزینه های مادی اضافی برای PICC و رفع عوارض ان می شود. این تحقیق، محدودیت های خود را در زمینه نگاه پس گرانه به اطلاعات بیماران سال های ۲۰۱۲_۲۰۰۹ داشت! محققان بسیاری از افراد را که دچار افیوژن ریوی بودند که ارتباط نزدیکی با PICC داشت، از لیست افراد مورد تحقیق حذف کرد.
