استفاده از اسکن چهار بعدی بر پایه‌ی فراصوت می‌تواند بین باز شدن معمولی دهان جنین و خمیازه کشیدن او فرق قائل شود. محققینی در بریتانیا نشان دادند برخلاف برخی نظرات، جنین‌ها هم خمیازه می‌کشند. آنان بیان می‌کنند که این رفتار می‌تواند برای مانیتور کردن سلامت تکاملی آنان مورد استفاده قرار گیرد.
Nadja Reissland – رئیس تحقیقات و عضو دپارتمان روانشناسی دانشگاه Durham – و همکارانش در ۲۱ نوامبر سال ۲۰۱۲ این یافته‌ها را منتشر کردند.
اسکن چهار بعدی بر پایه‌ی فراصوت نیز سه بعدی هستند اما در این اسکن‌ها برخلاف اسکن‌های سه بعدی، بعد زمان نیز وجود دارد. بعد زمان این امکان را فراهم می‌کند که محققین مدت زمان طول کشیدن رفتاری که دارند بررسی می‌کنند را نیز اندازه بگیرند.
دانشمندان با استفاده از یکسری اطلاعات زمینه‌ای توضیح می‌دهند چگونه جنین خمیازه می‌کشد و این درحالی است که برخی دیگر هنوز بر سر این که این عمل خمیازه کشیدن است یا فقط باز شدن عادی دهان جنین می‌باشد بحث دارند.
پس دانشمندان تصمیم گرفتند با استفاده از یکسری پارامترها آزمایشی انجام دهند تا بفهمن باز بودن عادی دهان جنین چه تفاوتی با خمیازه کشیدن جنین دارد.
آنان برای انجام این مطالعه، یکسری فیلم ویدیوئی از صورت و قسمت‌های بالایی تنه جنین با استفاده از اسکن چهار بعدی فراصوتی تهیه کردند. ۸ مورد از جنین‌ها دختر و ۷ مورد از آنان پسر بودند. اسکن‌ها در هفته‌های ۲۴، ۲۸، ۳۲ و ۳۶ بارداری ضبط شدند.
محققین توانستند خمیازه را از باز بودن عادی دهان تمییز دهند. به این شکل که مشاهده کردند فرایند باز شدن دهان بیشتر از بسته شدن آن طول کشید. (این مشاهدات همچنان با استفاده از اسکن‌های سه بعدی ممکن نیست. برای مثال حرکت دست به سمت دهان در هر دو مورد به یک شکل انجام می‌شود درنتیجه طبق نظر محققین باید زمان را نیز درنظر بگیریم تا بتوانیم تفاوت را متوجه شویم.)
بیشتر بخوانید:
نتایج نشان دادند بیش از نیمی از بازشدن‌های دهان خمیازه کشیدن بودند. همچنین بین پسر و دختر تفاوتی وجود نداشت و خمیازه کشیدن از هفته‌ی ۲۸ام بارداری قطع شد.
با این که هیچکس نمی‌داند خمیازه کشیدن در جنین چه فایده‌ای دارد و یا اهمیت آن چقدر است، محققین معتقدند ممکن است این رفتار با تکامل جنین ارتباط داشته باشد و می‌تواند به عنوان شاخصی از سلامت در جنین محسوب شود.
Reissland در یک مصاحبه‌ی خبری عنوان کرد که یافته‌ها برپایه‌ی یافته‌های قبلی خمیازه کشیدن جنین می‌باشند و نشان می‌دهند که با رشد جنین میزان بروز این رفتار کاهش می‌یابد.
او می‌گوید:
«برخلاف ما، نوزادان به علت خستگی و به صورت واگیردار خمیازه نمی‌کشند. درعوض، تعداد دفعات خمیازه کشیدن در رحم ممکن است با میزان بلوغ مغزی در اوایل حاملگی ارتباط داشته باشد. با توجه به این که دفعات خمیازه کشیدن در مطالعه‌ی ما از هفته‌ی ۲۸ تا ۳۶ کاهش یافت، به نظر می‌رسد خمیازه کشیدن و باز بودن معمولی دهان در بلوغ در اوایل بارداری عملکرد داشته باشد.»
همچنین یکسری فرضیه وجود دارد که بیان می‌کند بین رشد سیستم عصبی مرکزی و خمیازه کشیدن ممکن است ارتباط وجود داشته باشد. اما فقط مطالعات بعدی بر روی مادران و جنین می‌تواند این موضوع را تایید یا رد کند.
این مطالعه توسط شورای پژوهشی اقتصادی و اجتماعی (ESRC) تامین مالی شد.
