اختلالات روانی در افرادی که تنها‌ زندگی می کنند بیشتر رایج است

طبق یافته های یک مطالعه که در ۱ می ۲۰۱۹ در مجله PLOS ONE  توسط Louis Jacob از دانشگاه Versailles saint-Quentin-en-Yvelines,  کشور فرانسه وهمکارانش منتشر شده است تنها زندگی کردن بطور مثبت با اختلالات روانی رایج، صرف نظر از سن و جنس، مرتبط است.

نسبت افرادی که تنها زندگی می کنند در سال های اخیر با توجه به پیری جمعیت، کاهش نرخ ازدواج و کاهش باروری افزایش یافته است. مطالعات قبلی رابطه میان تنها زندگی کردن و اختلالات روانی را مورد تحقیق قرار داده اند ، ولی این مطالعات اغلب در جمعیت سالخورده انجام شده و به بزرگسالان جوانتر تعمیم داده نشده است.

در مطالعه جدید، محققان از داده های مرتبط با ۲۰۵۰۰ فرد ۶۴-۱۶ ساله را که در انگلستان زندگی میکنند ودر سال های  ۱۹۹۳، ۲۰۰۰ یا ۲۰۰۷ در بررسی های ملی زمینه یابی بیماری های روانپزشکی شرکت کردند استفاده کردند. اینکه شخصی دارای اختلال روانی رایج(CMD)  بود یا نه، با استفاده از برنامه مصاحبه بالینی تجدیدنظر شده(CIS-R)، پرسشنامه ای است که بر علائم روان رنجوری در طول هفته قبل تمرکز می کند، ارزیابی شد. در این مطالعه علاوه بر تعداد افرادی که در خانوار زندگی می کنند، داده های مرتبط با عواملی مثل وزن و قد، وابستگی به الکل، مصرف مواد مخدر، حمایت اجتماعی، و تنهایی در دسترس بود.

رواج افرادی که در ۱۹۹۳، ،۲۰۰۰ یا ۲۰۰۷ تنها زندگی میکردند ۸.۸٪، ۹.۸٪ و ۱۰.۷٪ بود. در آن سال ها، نرخ اختلال روانی رایجCMD)) در حدود ۱۴.۱٪، ۱۶.۳٪ و ۱۶.۴٪ بود. در تمام سال ها، و در تمامی سنین، و در هر دو جنس زن و مرد همبستگی مثبتی میان زندگی انفرادی و اختلال روانی رایج CMD)) وجود داشت. (میزان شانس ابتلا در سال ۱۹۹۳ برابر ۱.۶۹، در سال ۲۰۰۰ برابر۱.۸۸بود). در زیرگروه های متفاوت افراد، تنها زندگی کردن ریسک یک شخص برای CMD را از ۱.۳۹ بار به ۲.۴۳ بار افزایش داد.  بطور کلی، تنهایی ۸۴٪ رابطه زندگی انفرادی باCMD  را تشریح می کند. محققان پیشنهاد می کنند که مداخلاتی روانشناختی که تنهایی را هدف قرار می دهند، ممکن است به سلامتی روانی افرادی را که زندگی انفرادی دارند، کمک کنند.

در خاتمه  Louis Jacob خلاصه می کند که : ” زندگی انفرادی با اختلالات روانی رایج در جمعیت عمومی انگلستان ارتباط معنی داری دارد.”