بدون آزمون های آزمایشگاهی برای راهنمایی روانپزشکان، تشخیص های روانپزشکی چالش برانگیز و بحث انگیز می باشند. مطابق با چهارمین ویرایش دستورالعمل تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-IV) انجمن روانپزشکی آمریکا اختلال شخصیت ضداجتماعی به عنوان “الگوی نافذ نادیده گرفتن و نقض حقوق دیگران که در کودکی یا نوجوانی زودرس آغاز میشود و تا بزرگسالی ادامه می یابد” تعریف میشود. DSM-IV ملاک های تشخیصی رسمی برای اختلالات روانی را تامین می کند. این فرآیند ممکن است توسط مقیاس های رتبه بندی که صفات و ویژگی های مرتبط با اختلال شخصیت را اندازه می گیرند، هدایت شود. اما، تاکنون کسی ساختار ابعادی مرتبط با ملاک های اختلال شخصیت ضداجتماعی DSM را مطالعه نکرده است.
دکتر Kenneth Kendler از دانشگاه Commonwealth ویرجینیا و همکاران پرسشنامه و داده های ژنتیکی از دوقلوهای بزرگسال را بررسی کردند. آنها دریافتند که ملاک DSM-IV حتی یکی از ابعاد مسئولیت را منعکس نمی کند بلکه توسط دو بعد ریسک ژنتیک که منعکس کننده بی احترامی همراه با پرخاشگری و تخریب می باشد، تحت تاثیر قرار می گیرد.
دکتر Kendler اذعان نمود: “هنگامیکه روانپزشکان، به عنوان بالینگران یا محققان، درباره اختلالات مرتبط با روانپزشکی فکر می کنند، ما تمایل داریم تا همه این اختلالات را تحت عنوان یک اختلال در نظر بگیریم — بازتاب یک بعد اساسی و پایه مسئولیت. این مورد در خصوص محققان ژنتیک صدق می کند؛ ما تمایل داریم که شناسایی و تشخیص ریسک ژن های اختلال اساسی X یا Y را خواستار باشیم.”
Kendler اضافه نمود: ” آنچه که درباره نتایج این مقاله جالب ترین است، این است که آنها این پیش فرض ذاتی و تقریبا باورعمیق را جعل می کنند. عوامل ریسک ژنتیک برای اختلال شخصیت ضداجتماعی تنها یک چیز نیست. بلکه، این اختلال همچنانکه توسط DSM-IV مفهوم سازی می شود، نشانگر دو بعد مشخص ریسک ژنتیکی می باشد.”
دکتر John Krystal، سردبیر ژورنال Biological Psychiatry اشاره می کند: “یافته های این مطالعه منطقی می باشد. تفاوت میان دو مجموعه ازصفات ارثی که به اختلال شخصیت ضداجتماعی؛ بی احترامی همراه با پرخاشگری و تخریب است، نشانگر پیچیدگی رمز گشایی ژن های کمک کننده و منجر شونده به این سبک شخصیتی است. هم اکنون ما بعضی از تکه های پازل را داریم، اما راه درازی برای کنارهم چیدن مناسب این تکه ها در پیش داریم.”
