بیماری‌های منتقله از راه جنسی (STDs) به عنوان عفونت‌های منتقله از راه جنسی شناخته شده‌اند. این بیماری‌ها از طریق واژن، مقعد یا دهان منتقل می‌شوند. علائم STD در زنان می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
- خارش در ناحیه‌ی واژن
- جوش یا بثورات
- ترشحات غیرمعمول
- درد
بسیاری از STDها فاقد علائم هستد. بیماری‌های منتقله از راه جنسی که درمان نشده‌اند، می‌توانند باعث مشکلات باروری و افزایش خطر ابتلا به سرطان دهانه رحم شود. این خطرات حتی برای سلامتی جنسی فرد نیز مهم می‌باشد. با توجه به نتایج مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها (CDC)، بیش از ۵۰ درصد موارد مبتلا به کلامیدیا و موارد گنوره در زنان بین ۱۵ تا ۲۴ ساله رخ داده‌است.
بر طبق آمار مركز كنترل و پيشگيري كننده از بيماري‌ها (CDC) ۲۰ میلیون مورد جدید هر سال در آمریکا وجود دارد. هرساله در سرتاسر جهان ۳۵۷ میلیون آلودگی جدید توسط سیفلیس، کلامیدیا، گنوره و تریکوموناس وجود دارد. به دلیل اینکه بسیاری از زنان فاقد علائم در هنگام ابتلا به بیماری‌های منتقله از راه جنسی هستند ممکن است ندادنند که به درمان نیاز دارند. تخمین زده شده‌است که از هر پنج آمریکایی یک نفر مبتلا به هرپس ناحیه‌ی تناسلی هستند اما ۹۰ درصد افراد از بيماري خود اطلاع ندارند. طبق اطلاعات بدست آمده از مرکز کنترل و دیشگیری از بیماری‌ها، بیماری‌های منتقله از راه جنسی درمان نشده باعث نازایی ۲۴۰۰۰ زن هر ساله در آمریکا و عوارض دیگر نظیر درد شکم و حاملگی نابجا می‌شود. برخی عوامل بیماری‌های منتقله از راه جنسی که شایع می‌باشند، شامل:
- پاپیلومای ویروسی انسانی
- گنوره
- کلامیدیا
- هرپس ناحیه‌ی تناسلی
ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) شایع‌ترین نوع بیماری‌ها در زنان می‌باشد که عامل اصلی سرطان دهانه‌ی رحم می‌باشد. واکسن موجود می‌تواند از گونه‌ی خاص این ویروس جلوگیری کند.برای اطلاعات بیشتر فواید و مضرات این واکسن را مطالعه کنید. گونوره و کلامیدیا عفونت‌های باکتریایی شایع هستند. در واقع، کلامیدیا، شایع‌ترین نوع STD در ایالات متحده است. اکثر متخصصان زنان در هنگام مراجعه در حالت عادی فرد را از نظر آلودگی توسط هر دو نوع عفونت بررسی می‌کنند. هرپس ناحیه‌ی تناسی نیز از موارد شایع بوده که از هر شش نفر یک نفر در آمریکا توسط این ویروس آلوده می‌باشد.
علائم شایع STDs
زنان باید از علائم احتمالی STD آگاه باشند، به طوری که در صورت لزوم به پزشک مراجعه کنند. بعضی از نشانه‌های شایع در زیر شرح داده شده‌اند.
تغییرات ادراری: بیماری‌های منتقله از راه جنسی می‌توانند همراه با درد یا احساس سوزش ادراري باشد كه فرد مکرراً نيازمند مراجعه به دستشويي دارد يا در ادرار فرد خون ظاهر شود.
ترشحات غیرطبیعی واژن: ظاهر و قوام ترشحات واژن به طور مداوم توسط چرخه‌های قاعدگی تغییر می‌کند. ترشحات غلیظ و سفید ممکن است نشانه عفونت توسط مخمر باشد. وقتی ترشح زرد یا سبز باشد ، ممکن است نشان دهنده‌ی عفونت توسط گونوره یا تریکومونیا باشد.
احساس خارش در ناحیه‌ی واژن: خارش یک علامت غیراختصاصی است که ممکن است با STD مرتبط باشد یا نباشد. علل مرتبط با جنسیت برای خارش واژن ممکن است شامل:
- واکنش آلرژیک به لاتکس کاندوم
- عفونت توسط مخمر
- شپش یا گال در ناحیه‌ی پوبیس
- زگیل ناحیه تناسلی
- مراحل اولیه بسیاری از STDهای باکتری و ویروسی
درد هنگام رابطه‌ی جنسی: این علامت اغلب نادیده گرفته می‌شود، اما درد شکم یا لگن می‌تواند نشانه‌ای از بیماری التهابی لگن (PID) باشد. PID اغلب ناشی از مرحله پیشرفته عفونت با کلامیدیا یا گونوره است.
خونریزی غیرطبیعی: خونریزی غیرطبیعی یکی دیگر از علائم احتمالی PID یا سایر مشکلات تولیدمثل ناشی از STD است.
زخم: زخم یا ضایعات جوش مانند کوچک در اطراف دهان یا واژن می‌تواند نشان دهند‌ی آلودگی با هرپس، پاپیلومای ویروس انسانی یا سیفلیس باشد.
پیشگیری
همه‌ی افراد باید اقدامات پیشگیرانه خاصی را برای جلوگیری از انتقال یا ابتلا به STDها انجام دهند.
غربالگری منظم
به طور معمول زنان باید هر سه تا پنج سال یکبار باید تحت بررسی توسط پاپ اسمیر قرار بگیرند. مهم است که از شخص که مراجعه کرده‌است پرسیده شود که آیا تاکنون برای بیماری‌های منتقله از راه جنسی تحت بررسی قرار گرفته‌اند یا نه و اینکه آیا واکسیناسیون علیه HPV را دریافت کرده‌اند یا خیر. به گفته‌ی مرکز بهداشت زنان، اگر شما از نظر جنسی فعال هستید، باید با پزشک خود در مورد آزمایشات و غربالگری‌های مربوط به STD صحبت کنید.
استفاده از راه‌های پیشگیری کننده
کاندوم می‌تواند در روابط جنسی از طریق واژن، مقعد و دهان هم در شما و هم در شریک جنسی شما مورد استفاده قرار بگیرد. کاندوم مورد استفاده در زنان و روکش‌های دندانی سطح معینی از حفاظت را ایجاد می‌کنند اما نظرات مختلفی در مورد اینکه آیا کاندوم مردان نیز می‌تواند در انتقال بیماری‌های جنسی موثر باشد یا نه وجود دارد. اسپرم‌کش‌ها، قرص‌های ضدبارداری و سایر روش‌های پیشگیری از بارداری ممکن است در مقابل بارداری محافظت کنند، اما از بیماری‌های منتقل شده راه جنسی محافظت نمی‌کنند.
ارتباط صادقانه
ارتباط صادقانه با پزشک و شریک جنسی خود در رابطه با سابقه‌ی رابطه‌ی جنسی بسیار مهم می‌باشد.
بیماری‌های منتقله از راه جنسی (STD) و بارداری
زنان باردار می‌توانند آلوده شوند از آنجا که بسیاری از عفونت‌ها علائم را نشان نمی‌دهند، برخی از زنان متوجه نمی‌شوند که آنها آلوده شده‌اند. به همین دلیل، پزشکان ممکن است در ابتدای بارداری آزمایشات کامل STD را انجام دهند.
این عفونت‌ها می‌توانند برای شما و کودک شما تهدید کننده‌ی حیات باشند و شما ممکن است در طی حاملگی یا در طول زایمان بیماری را به فرزند خود انتقال دهید بنابراین درمان اولیه ضروری می‌باشد. تمام STDهای باکتریایی را می‌توان توسط آنتی‌بیوتیک‌ها در دوران بارداری درمان کرد. عفونت‌های ویروسی با داروهای ضدویروسی درمان می‌شود تا از احتمال انتقال عفونت به کودک جلوگیری شود.
بیماری‌های منتقله از راه جنسی و تجاوز جنسی
برخی از زنان به دنبال تجاوز جنسی به بیماری‌های جنسی مبتلا می‌شوند. زنان بعد از تجاوز جنسی باید به پزشک متخصص مراجعه کنند چراکه پزشک DNA را بدست می‌آورد و میزان جراحات وارده را ارزیابی می‌کند. در طی این فرآیند، آنها شما را از نظر ابتلا به عفونت STD بررسی می‌کنند. اگر از زمان تجاوز جنسی گذشته است باید به پزشک متخصص مراجعه کنید. پزشک یا ارائه دهنده خدمات بهداشتی می‌تواند احتمال وقوع این رویداد را با ارگان‌های مربوط به سلامت درمیان بگذارد.
بسته به فرد و عوامل خطر و تاریخچه پزشکی، ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی ممکن است درمان پیشگیرانه را تجویز کند، از جمله:
- مصرف آنتی بیوتیک
- واکسیناسیون علیه هپاتیت
- واکسیناسیون علیه ویروس پاپیلومای انسانی
- درمان علیه HIV
پس از ارائه‌ی مراقبت‌های بهداشتی در زمان توصیه شده مهم است که در مورد موثر بودن داروها اطمینان حاصل شود.
چه کارهایی بعد از تشخیص باید انجام داد؟
در اینجا چند مورد بیان شده‌است که باید پس از تشخیص STD انجام دهید:
- هر درماني که دکتر شما را تجويز مي‌کند مصرف آن را شروع کنيد.
- با شریک جنسی خود تماس بگیرید و به او اطلاع دهید که او نیز نیاز به آزمایش و درمان دارد.
- از برقراری رابطه‌ی جنسی تا درمان عفونت یا صلاح‌دید پزشک خودداری کنید. در مورد عفونت‌های باکتریایی، شما باید تا درمان کامل شما و شریک جنسی‌تان منتظر بمانید.
- در عفونت‌های ویروسی به مدت طولانی مدت برای دریافت درمان کامل شریک جنسی خود برای کاهش خطر ابتلا صبر کنید. پزشک شما زمانی را که می‌توانید رابطه‌ی جنسی داشته‌باشید را می‌تواند به شما اطلاع دهد.
