مطالعه جدیدی که توسط محققان دانشکده بهداشت عمومی دانشگاه Yale هدایت شده بیان می دارد که افراد به دلایل زیادی از جمله علائق مشابه، جذابیت فیزیکی، و اشتراک ارزش‌های میان طرفبن عاشق می شوند. اما اگر آنها ازدواج کنند و با یکدیگر بمانند، شادی طولانی مدتشان ممکن است به ژن‌های انفرادی آنها یا همسرانشان بستگی داشته باشد.
این مطالعه که در ژورنال PLOS ONE چاپ شده است نقش تنوع ژنتیک را که اکسیتوسین، هورمونی که در پیوند اجتماعی نقش ایفا می‌کند را تحت تاثیر قرار میدهد، مورد بررسی قرار داد.
سر مولف Joan Monin، دانشیار دانشکده سلامت عمومی دانشگاه Yale و گروهش ۱۷۸ زوج مزدوج ۳۷ تا ۹۰ ساله را مورد برسی قرار دادند. هر شرکت کننده نظر سنجی درباره احساس آنها از امنیت و رضایت زناشویی را تکمیل کردند و همچنین نمونه بزاق برای ژنوتیپ یابی را ارائه نمودند.
گروه پژوهش دریافت که هنگامیکه حداقل همسری دارای تنوع ژنتیکی که تحت عنوان ژنوتیپ GG در داخل گیرنده ژن اوکسیتوسین بود، زن و شوهر رضایت زناشویی و احساس امنیت بیشتری را در ازدواجشان گزارش کردند. زوجینی که رضایت زناشویی بیشتری در مقایسه با دیگر زوجین داشتند دارای ژنوتیپ‌های متفاوتی بودند.
درجالیکه تنوع گیرنده اوکسیتوسین OXTR rs53576 قبلا مطالعه شده است و به صفات شخصیت همانند ثبات هیجانی، همدلی، و اجتماعی بودن مرتبط شده است، باور بر این است که مطالعه جدید اولین مطالعه در بررسی نقش آن در رضایت زناشویی باشد.
در این مورد Monin اذعان دارد:” این مطالعه چگونگی احساس ما در روابط صمیمی توسط بیشتر از یک تجربه مشترک با شریک زندگیمان در طی زمان تحت تاثیر قرار گرفته را نشان می دهد. در ازدواج، افراد همچنین توسط استعداد ژنتیکی خود و شریکشان تحت تاثیر قرار می گیرند.”
محققان همچنین دریافتند که افراد با ژنوتیپ GG دلبستگی اضطرابی کمتری را در ازدواجشان گزارش کردند، که به روابط بین آنها مفید بود. در این مورد Moninاضافه می کند که دلبستگی اضطرابی نوعی از ناامنی روابط است که از تجارب قبلی با اعضای نزدیک خانواده و والدین درطول دوره زندگی بوجود می آید و با خودارزشی کاهش یافته، حساسیت طردشدگی بالا، و رفتار در جستجوی تائید مرتبط می باشد.
محققان اذعان می کنند که ژنوتیپ GG یک فرد به همراه ژنوتیپ GG شریک زندگی‌اش درحدود ۴٪ واریانس رضایت زناشویی را شامل می شود. اگرچه این درصد کوچک است، این تاثیر با در نظر گرفتن عوامل ژنتیکی و محیطی زوجین قابل ملاحظه می باشد.
Monin می افزاید که یافته‌های مطالعه حاضر ممکن است به مطالعات آینده برای آزمودن اینکه چگونگی بده بستان ژنوتیپی زوجین برای تاثیر گذاری بر برون دادهای روابط در طی زمان منجر شود. یکی دیگراز جهت گیری های آتی مطالعه آزمودن چگونگی کنش/واکنش تنوع OXTR rs53576 با تجربیات منفی و مثبت خاص در خصوص تاثیر گذاری برکیفیت روابط آنها در طول زمان درجمعیت نمونه بزرگ از زوجین مزدوج باشد.
گروه پژوهش همچنین شامل Trace Kershaw و Andrew T. DeWan از دانشکده سلامت عمومی دانشگاه Yale و Selin Gotkas از دانشکده پزشکی دانشگاه Yale بود. این مطالعه با حمایت مالی موسسه ملی سالمندی و مرکز Claude D. Pepper Older Americans Independence در دانشگاه Yale انجام گرفت.
