جمجمه
جمجمه یک ساختار استخوانیست که از صورت حفاظت کرده و یک حفره ی محافظ برای مغز ایجاد می‌کند. جمجمه از تعداد زیادی استخوان که از طریق استخوانی شدن بین غشایی تشکیل شده اند، ایجاد شده و از طریق سوچور ها به هم متصلند. این مفاصل در بزرگسالی به یکدیگر متصل می شوند که این امر این اجازه را به مغز می‌دهند که در جوانی نیز رشد داشته باشد.
استخوان‌های صورت به دو دسته تقسیم می‌شوند:
۱-استخوان‌های کرانیوم(که خود به دو دسته تقسیم می‌شود: کالواریوم یا همان قسمتی که سقف جمجمه را تشکیل می‌دهد و دومی دسته استخوان های قاعده کرانیوم)
۲-استخوان‌های صورت
کرانیوم
کرانیوم(که گاهی نوروکرانیوم نیز نامیده می‌شود) از سطح فوقانی جمجمه تشکیل شده است. کرانیوم مغز، مننژ و رگ های مغزی را نگهداری و حفاظت می‌کند.
از لحاظ آناتومیکال کرانیوم به دو قسمت سقف(همان کالواریوم) و قاعده تقسیم بندی می‌شود.
کالواریوم
متشکل از استخوان های فرونتال، اکسیپیتال و دو استخوان پاریتال
قاعده
از شش استخوان فرونتال، اسفنویید، اتمویید، اکسیپیتال، پریتال و تمپورال تشکیل یافته است.
این استخوان‌ها بسیار مهم هستند چرا که سطح مفصلی برای اتصال اولین مهره گردن(اطلس) و استخوان های صورت و همچنین استخوان مندیبل(استخوان فک) ایجاد می‌کنند.
مقاله مرتبط: آیا برای حفظ سلامتی خود به اندازه کافی آناتومی پایه می دانید؟
سوچور های جمجمه
سوچورها نوع خاصی از مفصل هستند که مختص جمجمه اند. سوچورها بدون حرکت هستند و حوالی بیست سالگی کاملا بسته می‌شوند. سوچور ها از لحاظ بالینی اهمیت بالایی دارند چرا که نقاط ضعف استخوان چه در کودکی و چه در بزرگسالی محسوب می‌شوند.
سوچورهای اصلی بزرگسالی عبارتند از:
کرونال
استخوان فرونتال را به دو استخوان پاریتال متصل می‌سازد
ساژیتال
که دو استخوان پاریتال را به هم متصل می‌سازند
لامبدوبید
که استخوان اکسیپیتال را به دو استخوان پاریتال متصل می‌سازد
در نوزادان تازه متولد شده عدم بسته شدن کامل سوچور ها سبب ایجاد فواصل بین غشایی مابین استخوان‌ها می‌شوند که فونتانل نام دارند. دو تا از فونتانل های اصلی عبارتند از فونتانل فرونتال(که مابین فاصله درز کرونال و ساژیتال قرار دارد) و فونتانل اکسیپیتال (که مابین درز ساژیتال و لامبدویید قرار دارد)
ترجمه شده از کتاب Clinically oriented anatomy
