هورمون اکسی توسین که به عنوان هورمون عشق شناخته شده است در حقیقت باعث ایجاد احساس محبت در برابر دیگران، پیوند اجتماعی، همکاری و به طور کلی باعث قرار گرفتن در صلح و آرامش می شود. با این حال محققان مطمئن نیستید که آیا این هورمون به طور مستقیم باعث افزایش عشق به دیگران می شود یا فقط با افزایش توانایی ما در همگام شدن با دیگران و به نوبه خود پرورش احساس خوب عمل می کند.
پس از مشاهده اینکه کسانیکه مقدار فراوانی اکسی توسین دریافت می کنند، در ضربه زدن انگشت خود را در زمان نسبت به شخص دیگری بهتر عمل می کنند، محققان به پاسخ سوال بالا نزدیک تر شدند.
با دادن هورمون اکسی توسین از طریق اسپری به یک گروه ،آن گروه نسبت به گروه شاهد بهتر توانستند با رهبر خود برای تولید ضرب آهنگ، هماهنگ شوند.اگرچه هیچ افزایشی در محبت آنان مشاهده نشد.
محققان می گویند که این یافته ها، این عقیده را که اکسی توسین تعامل اجتماعی را با با افزایش پیش بینی حسی حمایت از هماهنگ سازی بین فردی را تسهیل می کند.
هنگامی که ما احساس می کنیم که در هماهنگی با کسانی که در اطراف ما هستند، قرار گرفته ایم،احساسات ما در مورد این افراد به احتمال زیاد مثبت است.
تاثیر اکسی توسین بر روی هماهنگی یک موسیقی دان با دیگر اغضای گروه هنوز مورد آزمایش قرار نگرفته است ولی پاسخ هایی راجع به سوال های جالبی در رابطه با تاثیر این هورمون بر خواندن یک قطعه در طیف گسترده ای از حالات و شرایط یافته شده است.
